Headlines

Ja! Tijd voor een geschiedenisles. Poccolus, uit Litouwen, maakte een langspeler in 1996 vol pagan black en die sloeg in als een bommetje in het genre. Hammerheart Records bracht het ding uit, zij het niet het Nederlandse Hammerheart Records. Wel een Zuid-Koreaans label met een vreselijk logo (ik heb de release hier liggen en ik ben er nog steeds niet goed van). Poccolus was dan wel in lijn liggend met Noorse blackmetalbands van die tijd - inclusief epische keys en synths - maar het was toch allemaal net iets anders.Lees verder ›

Neofolk uit de Benelux, want we vergeten we vaak dat Luxemburg ook tot ons landentrio behoort. Het aantal releases van het soloproject van Jérôme Reuter, Rome, is eigenlijk niet meer bij te houden. De man heeft een enorme drive en blijft bij Trisol Music Group albums bij de vleet produceren. Dit keer doet hij er een schepje bovenop met enkele welklinkende namen uit de extreme metalwereld.Lees verder ›

Het debuutalbum van Voracious Scourge viel vlak na de vakantie in fysieke vorm op de deurmat. Precies op een moment dat de nazomerdip haar intrede doet: elke dag weer naar het werk, de dagen worden steeds iets korter, langzaamaan plannen maken voor de kerst en de nog steeds geldende COVID-19 maatregelen die ervoor zorgen dat het humeur steeds slechter wordt. In Death is er eigenhandig verantwoordelijk voor dat deze tijd nog enigszins dragelijk is.Lees verder ›

Hell Of Fame is het vijfde album van de Italiaanse band Hell In The Club en de vierde opvolgende die ik mag voorzien van mijn mening. De vorige drie albums (Devil On My Shoulder, Shadow Of The Monster en See You On The Dark Side) eindigden stuk voor stuk in mijn persoonlijke jaarlijst. Eens luisteren of de Italianen er vier op een rij van kunnen maken!Lees verder ›

In 1998 bracht Promised Grief uit Nederland een EP uit. Daarna werd het stil, 22 jaar lang stil. Tot eerder dit jaar de langspeler Ascension uitkwam. Doom en gothic metal, in een oudschoolse jas. Over verwelkende schoonheid, de eindigheid van alles en hoe zwaar dat wel valt. Alles gaat kapot, en dan nog eens veel te traag en pijnlijk voor woorden. Zeven nummers, lange nummers lang. Promised Grief belooft niets anders dan... Grief.Lees verder ›

Girls in Synthesis is een band uit Londen die DIY/Hardcore maakt. Op een heel verfrissende manier is dit debuut een soort experimentele mix van klassieke punk, jazz (ja echt) en hardcore. Een aanrader om dit album eens erbij te pakken en een kans te geven. Een debuut dat zowel liefhebbers van Queens of the Stone Age als Crass aan kan spreken. Iemand zei nog: 'Sleaford Mods'. Die persoon had gelijk, want ook hier tref je dat soort minimalisme aan.Lees verder ›

De Surinaamse formatie Asylum is terug met een nieuwe EP. Twee jaar na het verschijnen van het verrassende Domination is de band verder gegaan met de sterke koers die het vaarde, want The Empire staat nu voor ons klaar. Na een gigantische ervaring rijker te zijn met hun optreden…Lees verder ›

Al vijf jaar lang draait Kaiserschnitt, het tweede album van het Duitse (destijds) blackmetalduo Porta Nigra, zijn rondjes in mijn afspeelapparatuur. Het album is pakkender en plakkender dan een jaarvoorraad Hubba Bubba en dat komt vooral door de avantgardistische afwisseling die wordt gebracht binnen de black metal.Lees verder ›

De Deense taal heeft een bijzondere tongval. Persoonlijk ben ik er erg van gecharmeerd, maar misschien komt dat door mijn alcoholische *ahum* studie-avonturen in dit Scandinavische land. Voor zuiperijen en feesten ben je bij Natskygge (vertaald: ‘Nachtschaduw’) echter aan het verkeerde adres. Met het zelfgetitelde debuutalbum verkent de band…Lees verder ›

Black metal uit Oostenrijk? Ja zeker! Theotoxin is de naam en het derde studioalbum, getiteld Fragment : Erhabenheit, is het bewijs dat ook Oostenrijk de meer grimmige stijl der zware metalen goed begrijpt en omarmt. Tijd om te ontdekken wat dit nu precies inhoudt.Lees verder ›

Er zijn van die woorden die in het Duits beter klinken dan in onze eigen taal. Eisregen vind ik zo'n woord. Het drukt iets kouds en onheilspellends uit en past daarmee en passant prima bij de muziek van dit Duitse gezelschap. De band bestaat dit jaar 25 jaar en is toe aan haar veertiende album. Leblos verschijnt in verschillende formats; daarover later meer.Lees verder ›

Als je de metalwereld een beetje volgt, dan heb je ongetwijfeld wel gehoord of gelezen over metalbands uit het Midden-Oosten die worden gearresteerd of moeten vluchten. En dat allemaal, omdat de muziek die zij maken tegen de haren in strijken van religie of van de samenleving. Van je reinste…Lees verder ›

Reeds in een interview in februari van 2020, liet Ihsahn weten dat er een vervolg zou komen op de Telemark EP. Een EP die hem dichter bij huis bracht, terug naar zijn persoonlijke en muzikale roots. Die opvolger zou eveneens een EP zijn om te breken met een vastgeroeste traditie, nameliijk, om de twee jaar een full album uitbrengen. Gekoppeld aan de release van deze EP's zou er ook een op maat gemaakte concertreeks volgen.Lees verder ›

Pakistan en metal, twee dingen die ik niet meteen met elkaar associeer, maar wel zeer toejuich. Het is altijd interessant om bands uit een compleet andere regio van de wereld dan het gros van de metalbands te horen en welke (lokale) invloeden zij in hun muziek verwerken. Met extra interesse beluisterde ik daarom het debuutalbum Acrophase van Takatak.Lees verder ›