Headlines

Toen ik in 2018 sprak met Tamás Kátai, de Hongaarse man die momenteel in het Verenigd Koninkrijk vertoeft en de bezieler is van Thy Catafalque, wist de man niet of hij nog productief zou zijn in de komende jaren. Een interview dat op die manier wat eindigde in mineur na het prachtige Geometria, maar niets bleek minder waar.Lees verder ›

Als een zombie die zich hongerig naar zijn doelwit toewerkt, wist het Italiaanse death metalgezelschap van Fulci zich twee jaar geleden plotsklaps in mijn jaarlijst vast te klauwen. Met het toen uitgebrachte Tropical Sun bracht de band een ode aan de horrorfilm Zombie Flesh Eaters, beter bekend als Zombi 2, maar tevens te vinden onder de titel Zombie.Lees verder ›

Eerste album voor het Tsjechische Taje Skal, dat verschenen is via Hexencave productions en het Nederlandse New Era Productions. De man achter deze band, Svar, is tevens verantwoordelijk voor alle muziek van Triumph, Genus.  Triumph, Genus is dan weer de Tsjechische black metal creatie die al in mijn jaarlijst eindigde met zijn bittere en zure black, getuige de review van het album Po vrhu vždy je prázdno kolébek, één van mijn favoriete New Era Productions uitgaves. Samen met het aanverwante, eveneens Tsjechische Kult ofenzivy.Lees verder ›

Alles komt terug. Het maakt niet uit of het om kledij, de geschiedenis of de lulligste hype uit je kindertijd draait. Het was dus maar een kwestie van tijd voordat het verguisde nu-metalgenre eveneens opnieuw zijn opwachting zou maken. Je houdt ervan of je hebt hele huiskamers willen slopen uit pure razernij bij het aanhoren van deze mix van metal en rap, die met de eeuwwisseling enorm populair was.Lees verder ›

Ergens bovenop een toren in de verlaten diepte Moria vindt een strijd van ongekende proporties plaats. Een eeuwenoude, grijze tovenaar neemt het op tegen een nóg oudere, met razernij vervulde entiteit. Wie zal er winnen? De geschiedenis zal het leren. Vandaag dalen we af naar de mossige spelonken van de Lord of the Rings-mythologie. Het debuutalbum van de Amerikaanse epicdoomformatie Olórin (wat overigens de geboortenaam van Gandalf is) gaat namelijk over één aspect van de immense vertellingen over Midden-Aarde: de strijd tussen Gandalf en de Balrog.Lees verder ›

Een livealbum uitbrengen heb ik nooit helemaal begrepen. In een ver verleden heeft Live Aus Berlin van Rammstein nog wel de nodige indruk op mij gemaakt, maar dat was in het jaar krentenbol. Destijds was het leuk om een dergelijke sfeerimpressie te krijgen omdat er op YouTube nog niet veel te vinden was. Of je moet er beeld bij hebben, of je moet er gewoon live bij zijn: zo'n livealbum doet het vaak nét niet. Lacuna Coil loopt inmiddels echter al de nodige jaren mee en als er één band is die een gigantische groei heeft gemaakt zonder daarbij zijn roots te verloochenen, dan zijn het deze Italianen wel.Lees verder ›

De Amerikaanse supergroep Light The Torch (voorheen Devil You Know) laat weer van zich horen. Drie jaar geleden werd de liefhebber van melodieuze metalcore op overtuigende wijze door elkaar geschud door de heerlijke plaat Revival. Daarvoor verschenen er overigens ook al twee onder de oude naam. Met Franscesco Artusato (All Shall Perish), Howard Jones (ex-Killswitch Engage) en Ryan Wombacher (Bleeding Through) aan het roer zou je weinig anders dan kwaliteit verwachten. Alle drie de muzikanten weten waar Abraham de mosterd haalt. Voorts maakt Alex Rüdinger (Whitechapel) zijn debuut achter het drumstel. Via Nuclear Blast verschijnt het nieuwe album dat de naam You Will Be The Death Of Me heeft meegekregen en twaalf nummers bevat die vrij gemakkelijk blijken te beklijven. Lees verder ›

Het Hongaarse Tortharry is al vanaf 1991 actief. De geschiedenis van de band gaat echter terug tot 1984 toen de band als Imago werd gestart en in 1989 werd omgedoopt in Executor. Na wat demo's en een split kwam in 1991 het eerste volledige album (When The  Memories Are Free) onder de naam Tortharry uit. Dat de band dus een vaste waarde is in de Oost-Europese scene mag als understatement worden opgetekend. Het is Tortharry echter niet gelukt om de status van de underground te ontstijgen.Lees verder ›

Dit Leiþa is het andere kindje van Noise. De Duitser die met zijn Kanonenfieber en met het album Menschenmühle, toch danig wat indruk maakte hier op de redactie en waarschijnlijk ook bij menig blackmetalfan met het zwarte hart op de juiste plaats. Tevens hadden zij, die vaak vanuit cultuur-historisch perspectief naar een plaat luisteren, ook weer wat voer. De thematiek op dat album handelt immers over de Eerste Wereldoorlog.Lees verder ›

Mogelijk de release waar ik dit jaar al het meest naar uitgekeken heb, is De doorn van het Belgische sludge/hardcorecollectief Amenra. Niet enkel en alleen omdat het de winnaar was van de jaarlijst 2017, maar ook omdat de release van de voorgaande tracks in de voorbije maanden me al deed watertanden. Kan Amenra het naar een nog hoger niveau tellen? Voor het eerst is de band bij het naamproces van een album ook afgestapt van de misvieringen.Lees verder ›

Pagan black metal uit Estland en dit via een kleiner, ook Ests label. We spreken hier over het duo Pagansarv. Het album kreeg de titel, Kaarnakarva of blinkende raaf mee. Het label, Warhorn Records kwam tot nu, op de redactie, nog niet al te veel aan bod. Voor alles een eerste keer hoor ik je al denken, dat is inderdaad zo voor de meeste zaken doch niet voor alles. Deze heren die hun wortels erg diep in de lokale ondergrond hebben, laten horen dat ze over een erg goede en stevige rugzak beschikken waarmee ze de diepe Estse bossen in wandelen. De muziek heeft zijn linken met andere regionale paganbands bijvoorbeeld, Skyforger. Pagansarv is net wat duisterder en agressiever en schurkt wat meer tegen de klassiekere, melodische black metal aan.Lees verder ›

'Noêta' stamt uit de Griekse filosofie en staat voor de gedachten die steeds in de lucht hangen, zonder dat ze effectief gedacht moeten worden door iemand of iets. Behoorlijk enigmatisch dus, wat mooi past als bandnaam bij dit project uit Zweden. Elm is de tweede plaat van dit duo dat een vorm van folkloristische akoestiek met neo-ambient brengt. Vergeet dus alle hevigheid, dit is een tussendoortje voor in de late uurtjes.Lees verder ›

Portal is sinds jaar en dag één van die bands die voor mij een ware referentie is. Debuutlangspeler Seepia en de daaropvolgende plaat Outre' doen hier vele rondjes. De experimentele/avantgarde death metal uit Australië is wat mij betreft ongeëvenaard in zijn eigenzinnige soort en ook de latere albums zijn meer dan de moeite waard om door te nemen, ook al verschillen die onderling danig. De heer Horror Illogium en The Curator (zowel met mijter als koekoeksklok op zijn kop) zijn het stichtende duo maar sinds 2009 is de band een vijftal zonder veranderingen gebleken. In 2021 verschijnen twee albums van Portal, dit Avow en het addendum Hagbulbia. Beiden via Profound Lore Records.Lees verder ›