Onlangs kon je al lezen wat Zware Metalen van het tweede album van Ossaert, Pelgrimsoord, vond. Op dat moment was het interview al in de maak. Op een klamme, warme dinsdagavond komt P. naar het huis van uw verslaggever. Zo hard en fragmentarisch de muziek van Ossaert is, zo kalm en weldoordacht zijn de antwoorden van P. Uit het voorgesprek komt naar voren dat P. een door religie getergd man is die de negativiteit die hij door georganiseerde religie mee heeft moeten maken, om heeft weten te zetten in twee prachtige albums.
Hallo P. Hoe gaat het?
Goed, het leven lacht me toe. Soms dan tenminste.
Jij bent Ossaert als soloproject begonnen met W. op drums. Vertel eens iets over het ontstaan van Ossaert.
Ossaert is ontstaan in de winter van 2018. Ik zat er toen niet zo lekker bij. Ik had veel dingen in mijn kop… Ik zat al jaren met veel negativiteit in mijn hoofd. Ik zat op een dag aan de keukentafel in een studentenhuis en dacht ineens: ik ga gewoon takkeherrie maken. Ik wilde alles in een keer uit mijn brein knallen. Ik heb toen in een week tijd die hele eerste plaat eruit geramd.
Je bedoelt dat je hem binnen een week hebt geschreven?
Ja, en opgenomen. Ik deed minstens een nummer per dag. En nog een dag om de vocalen op te nemen. De drums waren uiteraard geprogrammeerd want ik ben geen drummer. Ik speelde al wel een tijd gitaar en deed de zang in hardcorebandjes. Maar mijn hart ligt in de black en ik had al een tijd geen band meer. Ik wilde eigenlijk altijd al black metal maken en liefst in mijn eentje. En zo is Ossaert ontstaan. Vanuit die troep in mijn hoofd was het een kwestie van “gaan”.
En waar ken je W. van?
Nou, ik kende hem dus nog niet. Ik stuurde de demo’s van Bedehuis naar een vriend van me. Ik had er verder geen plannen mee. Ik stuurde het gewoon naar wat vrienden en zei erbij: “dit is mijn takkeherrie. Doe ermee wat je wilt.” Een van mijn vrienden raadde me aan om het echt in te laten drummen door W. van Laster. Ook omdat hij het album zou kunnen mixen en masteren. Ik hield in eerste instantie de boot af maar hij bleef maar zeiken. Ik heb toen contact opgenomen met W. en zo is het dus gekomen.
Op 4 juni komt het nieuwe album (Pelgrimsoord) uit. Wat kunnen we verwachten?
Takkeherrie. Ik wil het geen Bedehuis 2.0 noemen maar het is wel “next level” allemaal. Toen Bedehuis werd uitgebracht, ben ik doorgegaan met schrijven van muziek. Ik had Pelgrimsoord al zo goed als geschreven toen Bedehuis nog niet eens goed en wel uit was. Je kunt op Pelgrimsoord een betere productie verwachten in die zin dat de instrumenten beter hoorbaar zijn. Het is trouwens nog steeds ruis want daar houd ik van. Maar ik ben wat bewuster omgegaan met gitaarlijnen en hoe die tegen elkaar in kunnen lopen. Meer soundscapes ook. Je hoort trouwens geen synths maar alleen maar laagjes gitaar. En betere en meer bewuste zanglijnen. Maar er staat nog steeds dezelfde haat en nijd op Pelgrimsoord. Boosheid, verdriet en andere negatieve emoties staan er nog steeds op.
Had je voor Pelgrimsoord ook een week nodig?
Nee, iets meer. Ik denk een kleine maand. Misschien klinkt Pelgrimsoord ook iets volwassener. Ik had ook minder tijd toen ik dit album opnam. Ik was sowieso erg druk maar er zaten ook dagen tussen dat ik me zo slecht voelde dat ik niet eens gitaar kon spelen. Dat zal er ook mee te maken hebben. Het was sowieso een gekke tijd.
Ik mocht het album enkele weken al ontvangen en het viel mij op dat je stem in de cleane stukken op Pelgrimsoord iets hoger klinkt. Heb je ooit zangles gehad?
Nee. Ik heb alleen de zang dit keer bewuster opgenomen. De zang voor Bedehuis is destijds in mijn auto opgenomen. Ik woon in een flat en wilde buurtbewoners er niet mee vermoeien. De cleane zang is voor Bedehuis wel thuis opgenomen. Gewoon zittend aan de keukentafel trouwens. Op Pelgrimsoord zijn de stukken staand opgenomen en dan heb je meer power in je longen. Ik denk dat je dat wel terug hoort. Ik heb ook veel geschreeuwd het afgelopen jaar. Onder andere bij Shagor. Dat zal ongetwijfeld van invloed zijn geweest op de kracht die mijn vocalen nu hebben.
Er zit weinig tijd tussen je eerst en tweede album. Was dat de invloed van corona?
Nee hoor. Ik ben gewoon door gaan schrijven. Ik had veel ideeën in mijn hoofd en wilde lekker doorschrijven. Corona had er geen enkele invloed op.
Wil je in dit tempo door?
Ik vind het prima hoor. Kom maar door met je volgende vraag.
Ik doelde eigenlijk op de tijd tussen de releases.
Haha. Nee. Maar als het gebeurt, dan gebeurt het. Ik heb al wat ideeën liggen maar niet genoeg om een heel album mee te vullen. Dus het volgende album zal wat langer op zich laten wachten. Dat komt ook omdat ik bezig ben met wat andere projecten hier en daar. Verder doe ik gewoon lekker rustig aan. Ik denk dat rust ook een belangrijke factor is van het maken van muziek. Bedehuis en Pelgrimsoord zijn beide in een moordtempo geschreven. Dat kwam omdat beide albums eigenlijk al heel lang in mijn hoofd zaten. In mijn brein was het al helemaal klaar. Er zit nog genoeg in mijn hoofd maar dat ga ik wat langzamer uitwerken. Ik heb helemaal geen haast.
Dat klinkt haast of je alle shit uit je verleden hebt verwerkt.
Die is er zeker nog niet helemaal uit en de inspiratie is zeker nog niet op. Maar ik ben even aan het “channelen” en de ideeën in mijn hoofd bij elkaar aan het rapen. Er zitten nog genoeg shit en ideeën voor de komende veertig jaar denk ik. Daarnaast zijn er nog andere projecten waar ik mee bezig ben. Shagor natuurlijk, maar en zijn ook nog andere dingen die op Swarte Yssel uit gaan komen. Ik doe dus meerdere dingen tegelijk. Daardoor duurt het soms wat langer voordat er iets uitkomt maar ik vind dat eigenlijk wel lekker want dan ligt er minder druk op.
De teksten van Ossaert zijn in het Nederlands. Wat is op dit gebied een inspiratiebron?
Ik luister weinig Nederlandstalige muziek. Ik ken natuurlijk wel wat Nederlandse blackmetalbands. Zij hebben me geïnspireerd om mijn teksten in het Nederlands te brengen. Ik vind dat passend bij black metal en ik schreeuw over de dingen die mij bezighouden. Dat gaat bij mij het makkelijkst in mijn eigen taal. Ik vind trouwens Boudewijn de Groot fantastisch. Hij is wel een inspiratiebron geweest. Vooral de oude Boudewijn de Groot vind ik erg goed. Spinvis ook trouwens, nu ik er zo over nadenk.
Voel je je verwant met andere Nederlandse blackmetalbands?
Ik heb wel contact met andere Nederlandse blackmetalmuzikanten. Ik voel me niet per se verwant met hen. Ik ben best een einzelgänger. Ik doe liever mijn eigen ding en zit niet zo heel diep in de blackscene. Ik maak mijn eigen takkeherrie. Soms met vrienden en soms niet. Daar voel ik me eigenlijke wel goed bij. Ik doe mijn eigen ding. Natuurlijk klets ik weleens met muzikanten. Over mixen, masteren of over het gitaarspel bijvoorbeeld. Maar dan houdt het wel op. Ik heb ook weinig vrienden die van black metal houden. Ossaert zal wat mij betreft altijd een project blijven. Zeg nooit “nooit” maar ik denk niet dat we ooit op gaan treden. Mijn teksten zijn zo persoonlijk en gaan zo diep dat ik het soms lastig vind om ze terug te lezen. Laat staan dat ik ze op een podium moet brengen. Ik zou dat echt niet tof vinden. Deze muziek moet eigenlijk in een donker hoekje liggen etteren. Mensen kunnen er lekker mee doen wat ze zelf willen.
Het album begint en eindigt met een sample die opgenomen lijkt te zijn in een kerk. Welke kerk ben je binnen geslopen?
Zo is het niet gegaan. Ik heb het wel serieus overwogen maar dan had ik van alles moeten regelen en daar had ik he-le-maal geen zin in. Vanwege mijn uiterlijk val ik ook erg op als ik een kerk binnenstap. Ik heb dit dus ergens in de krochten van het internet opgepikt. Ik heb wel bewust gezocht naar deze fragmenten. Dat heeft me ongeveer vijf dagen gekost. Ik heb daarna uitgezocht of ik dit kon gebruiken zonder er gezeik mee te krijgen. Niemand wist wie dit heeft geupload en waar dat is gebeurd. Men wist natuurlijk wel om welke psalm het gaat maar niet waar het is opgenomen. Het was dus ook onbekend aan wie ik de rechten zou moeten vragen. Ik heb zelfs contact gehad met een advocatenkantoor dat gespecialiseerd is in muziekrechten. Volgens hen kon ik dit gewoon gebruiken.
Het album komt opnieuw uit via Argento. Voor hoeveel cd’s hebben jullie getekend? In welk formaat komt hij uit? Weer op gekleurd vinyl?
We zijn er erg blij mee. Ze verschepen volgens mij ook naar Amerika. Vanuit alle uithoeken van de wereld krijg ik reacties op mijn muziek. Maar dat kan natuurlijk ook door het internet komen, ik weet niet welke rol Argento daarin speelt. Het is natuurlijk wel mooi als je reacties krijgt uit Australië of Azië. We tekenen trouwens per plaat bij dit label. Er is dus niet afgesproken dat we een x aantal albums via hen releasen. Een volgend album zal dan ook wel weer bij hen uitkomen. Ze laten ons vrij wat de muziek betreft en ook voor het artwork geldt dat. Natuurlijk kunnen we niet ineens jazz gaan maken onder de naam Ossaert maar dat lijkt me logisch. Niet dat ik plannen heb om af te gaan wijken van deze stijl. Het scheelt verder dat de mensen bij Argento liefhebbers zijn van black metal en ook actief zijn als muzikant. Pelgrimsoord wordt uitgebracht op zwart en op blood-and-smoke vinyl. Verder zijn er geen andere versies gepland. Bedehuis is laatst wel op rood vinyl uitgekomen. Het artwork daarvan is in zwart en rood. “The blood edition” noemen we die.
Je bent opgegroeid op de Veluwe. Komt daar je afkeer van en haat tegen religie en bijbehorende muzieksmaak vandaan?
De bible-belt… daar heb ik wel een stuk haat tegen. Of haat… het is lastig om te omschrijven. Het heeft ook te maken met een stuk pijn, verdriet en ja… ook wel haat. Vooral tegen georganiseerde religie en specifiek de Christelijke religie. Ik ben in dat milieu opgegroeid en dat heeft me wel getekend. Daar zit best veel frustratie. Misschien is dat een betere term. Ossaert werkt voor mij dus ook therapeutisch. Ik word er niet echt blij van maar niemand wordt blij van therapie. Uiteindelijk gaat het beter met mij hierdoor. Soms zit ik zestien uur per dag achter mijn computer muziek te maken zonder tussendoor te eten of drinken. Ik gooi dan al mijn troep eruit en daarna voel ik me weer oké. Geniet van mijn depressie zou ik zeggen.
Volgens mij heb je net de titel van dit interview bedacht.
Haha, moet je doen!
Ik las op internet in een ander interview dat je van mening bent dat we als mens van binnen allemaal beesten zijn, gedreven door dierlijke instincten. Ik neem aan dat je bekend bent met Lavey en zijn visie op het Satanisme?
Oh…
(P. kijkt me vragend aan….) Zegt het je niets?
Ja, ik ken het Satanisme van Lavey wel maar wist niet dat dit een uitspraak van hem is. Ik heb deze uitspraak dus niet van hem gekopieerd.
En door welk instinct word jij gedreven?
Ehhmm….. (secondelange stilte). Dat is een hele goede. Ik denk angst. Angst voor…. even nadenken hoor…. Dit is een hele goede vraag…. Angst om een beest te zijn. Ik vind mezelf geen dier. Voor mij is het verschil tussen mens en dier is dat je als mens een keuze kunt maken om tegen je dierlijke instincten in te gaan. Je kunt er dus voor kiezen geciviliseerd te zijn door, bijvoorbeeld zoals nu, een relaxed gesprek te voeren en van gedachten te wisselen. Ieder mens heeft driften, alleen hoef je ze niet toe te laten. Als het gebeurt vind ik dat een vervelend karaktertrekje van mezelf. Ik vind het ook vervelend als andere mensen volledig primair leven. Ik vind het lastig om met die mensen om te gaan. De angst om zo te leven is een van mijn drijfveren in het leven. Snap je wat ik bedoel of zal ik het meer toelichten?
Ja, doe ‘es?
De primaire reacties en oerdriften van Freud zijn geloof ik angst, agressie en seks. De angst om geen mens meer te zijn maar alleen een dier omdat ik mijn primaire driften niet meer onder controle kan houden… ik wil graag een geciviliseerd mens zijn en niet vanuit driften leven maar vanuit ratio. Daarbij past communicatie met anderen op een respectvolle manier. Nu ik dit zo zeg: mensen die dat niet doen wekken bij mij een stukje agressie op. Mensen die schijt hebben aan hun ratio. Zo wil ik niet zijn en dat is ook wel een drijfveer. Mensen die primair leven en denken “ik ben nou eenmaal zo”, of waarschijnlijk denken zij niet eens. Daar heb ik veel moeite mee. Diepe vraag man. Nice!
Het was ook gelijk mijn laatste. Bedankt voor je tijd. Jij krijgt als artiest het laatste woord.
Dan zeg ik “dankjewel”. Dat zijn mijn laatste woorden. Van dit interview dan hè, haha.
Links: