Falls Of Rauros – Key To A Vanishing Future

Geschreven door op 18-04-2022 om 18:49.

Als een band zegt dat het nieuwe album heel anders klinkt dan voorgaande albums wordt het altijd spannend. Zeker bij Falls of Rauros waar het vorige album Patterns in Mythology bijzonder goed in de smaak viel. Niet bij mijn collega Joost Aarts overigens die het album maar moeilijk te plaatsen vond. Was het een bijzonder goed album? Niet echt. Speel ik nog maandelijks nummers van dit album af? Dat wel.

Het thema op het zesde album is nogal filosofisch. Wat verwacht je ook bij zo’n postblackmetalband? Het is de mannen te doen om het feit dat de mens zonder instemming wordt geboren. Hierbij erft de mens de wereld zoals die is. Hij wordt verantwoordelijk voor de toekomst zonder dit te willen. Het klinkt mij allemaal eerder als een preek van de dominee in de oren. Het geeft anderzijds aan dat deze band serieus bezig is met complexe muziek en complexe concepten.

Key To A Vanishing Future wordt door de band dus omschreven als een geheel nieuwe insteek die nergens op het voorgaande album zou lijken. Bij het intro van Clarity moet je even je hart vasthouden. Gelukkig barst de band al snel los met gedurfde door elkaar meanderende melodielijnen en veel vocaal geweld. Stabiele chaos zou je het kunnen noemen. De mix klinkt weinig helder, maar de gitaarmelodie prikt er vrolijk doorheen. Op Desert of Heart wordt de luisteraar verrast met een bassolo. Het eerste kippenvel is ook binnen wanneer de band de harmonie opzoekt. Een ware potpourri waar je naar een rode draad kan zoeken tot je een ons weegt. Vooral de baslijnen nemen een opvallende rol in bij dit dynamische liedje.

Het hoogtepunt is dan geweest en de hoogten keren slechts terug met Poverty Hymn.  Ik moet zeggen dat de andere liedjes jammer genoeg wat nietszeggend zijn. Prima geschreven nummers met een ontwikkeling, maar het raakt nergens. Niet zoals bijvoorbeeld Weapons of Refusal raakt. Poverty Hymn begint gelijk met een sterke riff. Rustig wordt het liedje verder opgebouwd met bezielde vocalen en al snel een prachtig harmonieus episch samenspel. Uiteindelijk ontknoopt het geheel in een protesterende gitaar, die uiteindelijk wederom harmonieus eindigt. Alsof je een goed verhaal leest! Desert of Heart heeft een goed refrein, maar de rest is nogal tegenstrijdig. Het hoort vast bij het verhaal, maar het luistert niet.

Het lijkt een gewoonte te worden van Falls of Rauros. De band mag dan zeggen een heel ander album te hebben geproduceerd, dat is niet per se beter. Ook is het niet een héél ander album geworden dan je verwacht van de band. Het is eerder een accentverschuiving. Het is vooral jammer dat de band een album uitbrengt met niemendalletjes tussendoor. De band is in staat om zichzelf te ontstijgen met sterke riffs en accenten. Poverty Hymn en Clarity zijn dikke aanraders voor een ieder die nog op zoek is naar goede transcendente black metal. Omdat deze twee tracks erg sterk zijn hang ik er een goede score aan, maar ik hoop wel dat in de toekomst de albums zelf coherenter zijn. De oplossing ligt mogelijk in iets meer muziek en iets minder nadruk op de filosofie wellicht.

Score:

75/100

Label:

Gilead Media, 2022

Tracklisting:

  1. Clarity
  2. Desert of Heart
  3. Survival Poem
  4. Known World Narrows
  5. Daggers In Floodlight
  6. Poverty Hymn

Line-up:

  • Ray Capizzo – Drums
  • Aaron Charles – Gitaar, vocalen
  • Jordan Guerette – Gitaar, vocalen, keyboards
  • Evan Lovely – Basgitaar

Links: