Ooit gehoord van soulpunk? Nou, ik dus ook niet. Het trio nightlife uit Baltimore (VSA) is de eerste die deze term in de mond neemt als genre en debuutEP new low zijn er de eerste klanken van. Is onze geliefde muziek een subgenre rijker en is er reden om…Lees verder ›
Soms is het eens goed om iets anders te doen, een frisse wind te laten waaien door je hoofd bijvoorbeeld of jezelf een guilty pleasure te gunnen. Dat kan dan zijn dat je twee keer op één dag frieten met stoofvlees gaat eten. Het kan ook gewoon betekenen dat…Lees verder ›
Wat hebben pornofilms uit de jaren 80 en Burial in the Sky met elkaar gemeen? Nee, dit is geen slechte mop, maar een goudeerlijke vraag. Hoewel het pompende tempo dat bij beiden wordt gehanteerd wellicht een instinker is, gaat het hier toch echt om het gebruik van de machtige…Lees verder ›
Het is alweer bijna twee jaar geleden dat Klone zijn zesde album Le Grande Voyage uitbracht. En hoewel het een prima plaat is, bleven we eerlijk gezegd toch wat op onze honger zitten. Natuurlijk, openingstrack Yonder is er een van grote schoonheid, maar in breder perspectief mist het album toch wat van de dynamiek en "grinta” die de liveoptredens van de band hebben. Geen idee of de Fransen dit met Alive proberen recht te trekken, maar deze release pakt wel zo uit.Lees verder ›
Deze plaat verscheen eind vorig jaar op mijn radar, maar het leven liep een beetje in de weg en ik kwam er maar niet toe om deze EP eens deftig te beluisteren. Ben ik even blij dat het uiteindelijk wel lukte zeg. Eindelijk nog eens een band die van…Lees verder ›
Vorig jaar was een absoluut topjaar voor thrash metal. Bands als Warbringer, Havok, Testament, Assassin, Bonded, Sodom, Annihilator, Onslaught en nog vele andere brachten geweldige albums uit. Je zou dan ook verwachten dat er in 2021 niet zoveel zal gebeuren in dit genre. Niets is minder waar, zo blijkt! Het uit Duitsland afkomstige Space Chaser heeft pasgeleden album nummer drie uitgebracht: Give Us Life. Een nog relatief jonge band (lees: actief sinds 2011) en nog relatief onbekend, maar kan dit album daar verandering in brengen?Lees verder ›
Ik ben geen dokter, maar Palinopsia schijnt een soort visuele echo te zijn. Je ziet dan objecten nog steeds, ook al zijn ze er niet meer. Qrixkuor heeft er een album over gemaakt. Wie? Qrixkuor. Qrixkuor is iets uit een boek. Om precies te zijn is het de naam van de Qrixkuor-vogel in het boek De Negende Boog van Kenneth Grant. Volgens bandbrein S. is het slechts een inspiratiebron, en hij ziet de band Qrixkuor niet als de drager van de ideeën van Kenneth Grant. De schrijver was een leerling van Aleister Crowley, en de band leent in elk geval zijn interesse voor het occulte.Lees verder ›
Chileense black metal, ik raak het niet vaak aan. Murder Records (kent u niet) brengt Catacumbas uit als het werk van een obscuur trio genaamd Funeral. De tape komt uit in een oplage van 100 cassettes. Het is de tweede langspeler van de band. Muzikaal ligt het in de lijn van oude Darkthrone, oude Mayhem.Lees verder ›
Er zit een naar luchtje aan de nieuwste aflevering van Osmium, de zwaarste podcast in het Nederlands. Presentatoren Niels en Pim duiken namelijk in de wereld van tweedehands tickethandel, waar het stikt van de dubieuze praktijken en belangenverstrengelingen. Na het doorverkopen van kaartjes voor het Lowlands festival, dat later werd afgelast wegens een inmiddels bekend virus, rekent Pim zich rijk, en zitten zijn kaartkopers zonder festival én geld. Nobel als hij is lost hij het probleem netjes op, maar niet dankzij TicketSwap of Ticketmaster. Met het recentelijke overlijden van Dusty Hill, Mike Howe en Joey Jordison wordt er tevens gekeken naar de idolisering van artiesten. Wat is de impact van dit soort tragische gebeurtenissen, en verschilt die met hoe je dit ervoer op jongere leeftijd? Draag je de artiest zelf op handen, of stel je de kunst boven de persoon? Dit, en meer in de dertigste aflevering van Osmium. Met muziek van Touché Amoré.Lees verder ›
Herken jij dat gevoel, dat je een plaat voor het eerst opzet en deze je meteen naar de strot grijpt? Zo nee, jammer, want dat zijn hele fijne momenten. Zo ja, dan hoef ik niet uit te leggen wat mij overkwam toen ik Hekate’s Sermons to the black Owl…Lees verder ›
Laatst schreef ik een review van een powermetalband, en daar liet ik de naam van Antti Martikainen vallen. Een producer uit Finland die een nogal bijzondere FAQ op zijn website heeft. Zijn muziek daarentegen is knap in elkaar gezet. Zeker gegeven het feit dat de heer Martikainen geen enkele…Lees verder ›
Deathcore is in zijn algemeenheid een redelijk onderschat – en zelfs ongeliefd – subgenre binnen een deel van de metalen wereld. Als kritiek wordt daarbij gegeven dat veel bands (en de nummers die zij maken) grossieren in generieke songstructuren en het excessieve gebruik van breakdowns. Hoewel ik me ergens…Lees verder ›
Vlak voor Alcatraz Hard Rock & Metal Festival hebben we wat nieuwe video’s voor jullie in petto. Kijk hier naar Benediction, het Belgische White Heat, Carcosa, Deviant Process, Four Stroke Baron, Houston, Kissin’ Dynamite, Eidola, The Ancient Doom, The Ugly Kings, Kontinuum, The Zenith Passage, Alustrium, Kanonenfieber, A Killer’s Confession, The Stygian Complex, Nostalgia, Disquiet, Schattenmann, Massacre, Burning Point, Ice Nine Kills en Blood Red Throne.Lees verder ›
Chug-a-chug-a-bree-breeeeeee! De deathcore trein heeft het station verlaten. Lissabon om precies te zijn. Eindstation: jouw gehoorgang. Bij dit Inhuman Architects vinden we een vijfkoppig collectief dat zijn debuutalbum uitbrengt in de stal van Vicious Instinct Records. Een snelle blik op de website laat zien dat er bij dit label al een aantal bekende(re) namen als Vulvodynia en Hideous Divinity onder de vlag staan. Dat maakt op zijn minst nieuwsgierig naar wat deze onmenselijke architecten uit Portugal weten te brengen.Lees verder ›
De motor van de Delorian staat te ronken, en voordat we met piepende banden door tijd en ruimte heen scheuren, typen we eerst het jaartal en de bestemming in: Noorwegen, 1993. Een gure tijd voor ongure jongens. Een tijd waarin men ‘true’ nog met een V schreef. De heren van Wald Krypta nemen ons vandaag namelijk mee naar de piek van de tweede golf van black metal.Lees verder ›
Oprichter en gitarist van Ahab, Chris R. Hector had eens zin om zijn muzikale horizon te verbreden en dan wel op een zodanig andere wijze gebracht als Ahab, dat een onwetende het haast niet kan geloven. Echter kruipt het bloed waar het niet kan gaan want zijn signatuur is toch onmiskenbaar op Descenders, het eerste album van Silurian. De dame waarmee Chris hier een duo vormt luistert naar de naam Emilia Sherman.Lees verder ›
Stelt u zich eens voor: het is vrijdagavond en u hebt een onnoemelijke goesting om honderd blikken pils achterover te klokken. Zoals dure wijnen perfect te combineren zijn met allerlei dure spijzen, zo kunnen ook al die bierblikken gecomplementeerd worden door een aangename dosis geluidsgeweld. Het Finse Graveyard Shifters biedt het perfecte audiovocht bij uw alcoholische vrijdagavondbuffet.Lees verder ›
In de onderbuik van de Fins blackmetalwereld verblijven heel wat occulte heerschappen. Zo ook de heer S. Korpituli die we onder andere kennen van Iku-Turso, Khanus, Wrathage of Nachtvrucht. Zijn solowerk brengt hij uit onder de naam Korpituli op het Korpituli label, wat niet onlogisch klinkt. The Ancient Spells Of The Past is de debuutplaat en omhelst zes nummers. Het is eerder een mid-tempo blackmetalvariant met een atmosferische insteek die je te horen gaat krijgen maar wel één waarbij de typische Finse schoolelementen welig doordruppelen. Zoals zo vaak wordt dit alles voorzien van een bijpassende korzelige, schuurpapieren productie die wel toelaat elk instrument en de verschillende lagen goed te onderscheiden.Lees verder ›
Deze is voor iedereen die John Cena wel kan zien, die weten wat The Rock aan het koken is en voor allen die dagelijks hun vitamientjes netjes eten terwijl ze hun gebedje opzeggen. Oftewel, dit is voor iedereen die van worstelen houdt. De nummers van PPTA gaan namelijk exact daar over, worstelen. En nee, niet over die geoliede mannen en ook niet over die voornamelijk te dikke kerels met hun luierstring om, maar over het Amerikaanse showworstelenLees verder ›
Een van de meest bevreemdende namen die Zware Metalen een EP ter recensie aanbood, is zeker Captain Naysayer. Volgens hun introductievideo op YouTube mag je dat volledig letterlijk vertalen: wie is de belangrijkste nee-zegger van de band? De leden waren blijkbaar op zoek naar een bandnaam maar altijd was er wel iemand die dwarslag: de ‘captain naysayer’ dus. Lees verder ›
