Chileense black metal, ik raak het niet vaak aan. Murder Records (kent u niet) brengt Catacumbas uit als het werk van een obscuur trio genaamd Funeral. De tape komt uit in een oplage van 100 cassettes. Het is de tweede langspeler van de band. Muzikaal ligt het in de lijn van oude Darkthrone, oude Mayhem.
Als Dimmu Borgir een frappuccino latte met chocolade sprinkles is, dan is dit een bakkie zwarte koffie. Zo organisch als dit tref ik het niet vaak aan. Alle instrumenten klinken zoals de instrumenten live klinken. De vocalen zijn mede-onderdeel van dit live-geluid. Zwaar geïnspireerd door de oude Noorse ‘goden’ (muzikaal gezien, niet thematisch natuurlijk), hakt Funeral zich door zijn eigen materie heen. Het is oefenruimte-kwaliteit met een lading punkdrumwerk dat elke track achter de feiten aanloopt. Het gitaarwerk is nog het strakste onderdeel. De riffs zijn elementair, maar aardig sfeervol. Funeral weet soms ineens te verrassen met een aardige riff, om vervolgens weer een oersaaie basisriff eruit te gooien. Het is alsof Catacumbas een EP is waarop alle slechte delen zijn blijven staan zodat het een LP werd. In tegenstelling tot Darkthrone, waarmee dit artikel begon, weet Funeral niet te beklijven. De luisteraar kan door de vreemde overgangen en onsamenhangende structuren nooit eens afdalen in gitzwarte depressie en angst. Voor je het weet heb je met Funeral weer een vrolijke, misplaatste riff te pakken.
De vocalen wisselen af tussen volledig psychopatische stuiptrekkingen en laaggestemd wolvengeblaf. Baaltsebal is duidelijk beter in vocalen dan in drummen. Vreemd is dat er na een dik half uur ineens goregrind uit de boxen klinkt. Gedurfd, dapper, en kneuzerig tegelijk. Zo gaat Funeral verder met eerst een soort flow neerzetten, om vervolgens de luisteraar ineens te ‘trakteren’ op geklootviool.
Einde van het liedje is dat een drumcomputer deze blackmetallers de hulp had kunnen bieden die zij hard nodig hebben. Een echte drummer zonder Parkinson is ook een optie. Catacumbas klinkt ouderwets, maar slaagt soms in het neerzetten van een ongemakkelijke horroratmosfeer. Het ontbreekt op Catacumbas alleen volledig aan consistentie, helaas. Ik heb niet het vertrouwen dat deze band ooit iets beters gaat produceren dan dit, of dat dit ooit een grootheid zal worden in het genre. Het is gewoon een typisch blackmetalbandje dat zijn eerste stappen zet in de wondere wereld van zelf muziek maken. De samenhang ontbreekt, de riffs zijn zelden interessant of pakkend, het drumwerk is ruk maar de vocalen zijn bij vlagen wel aardig. Meer schrappen, beter oefenen, en minder klooien is het devies.
Score:
48/100
Label:
Murder Records, 2021
Tracklisting:
- Templo De Las Sombras
- Catacumbas
- Reina Del Veneno
- Muerete
- Tierra De Nod
- Agonia
- Al-Waswas
- Cadaveres
- Caos Miedo Y Autodestruccion
- Inri
- Decadencia Total (Sombras)
Line-up:
- Noctumbro Profano – Basgitaar
- Baaltsebal – Gitaar, drums, stem
- Apophis – Gitaar
Links: