Lorna Shore – …And I Return to Nothingness

Geschreven door op 12-08-2021 om 17:06.

Deathcore is in zijn algemeenheid een redelijk onderschat – en zelfs ongeliefd – subgenre binnen een deel van de metalen wereld. Als kritiek wordt daarbij gegeven dat veel bands (en de nummers die zij maken) grossieren in generieke songstructuren en het excessieve gebruik van breakdowns. Hoewel ik me ergens wel kan vinden in die kritiek, zijn er waanzinnig veel bands op te noemen die zich aan de grijze massa weten te onttrekken zoals Whitechapel, Shadow of Intent en Kardashev. Deze bands weten stuk voor stuk een ander geluid te brengen en diverse invloeden in hun muziek te integreren. Lorna Shore mag zichzelf ook in dit rijtje plaatsen.

Zeker na de vorige plaat Immortal, die ook op goedkeuring kon rekenen van collega-schrijver Dypfrys, waarbij de band een meer symfonische kant is ingeslagen met een flink zwarte rand aan de gitaren. Nog steeds overduidelijk deathcore mocht u zich dat afvragen. Ook op deze nieuwe uiting weet dit Amerikaanse kwartet het niveau hoog te houden.

Op zich al een hele prestatie aangezien de bandleden van Lorna Shore, en met name de zangers van dienst, sneller rouleren dan de kaarten van hand gaan bij een potje ouderwets kwartetten. Stond op het vorige album nog CJ McCreery achter de microfoon, vinden we hier alweer een volgende frontman in de vorm van Will Ramos. De redenen hiervoor zijn al breed uitgemeten, dus dat laat ik hier achterwege. Hij doet in niks onder ten opzichte van zijn voorganger en brengt de muziek met zijn vocale diversiteit zelfs naar een volgend niveau. Zoals wel vaker bij deathcore vinden we een breed arsenaal aan zangtechnieken, van hoge screams tot lage grunts en zogeheten tunnels. Erg indrukwekkend.

Zoals gezegd is de muziek ook zeker indrukwekkend te noemen. Op dit …And I Return to Nothingness vinden we drie nieuwe nummers. De opener en titeltrack start met orgeltonen en een koor op de achtergrond. Dit gaat door in een symfonische maalstroom vergezeld door blastbeats waardoor je als luisteraar op een epische ervaring wordt getrakteerd. Op Of the Abyss vinden we al wat meer beukende ritmes en werkt de gitaarsolo toe naar een ietwat clichématige breakdown. Maar mijn hemel… alsof er een engeltje op je trommelvliezen staat te hameren. En dan moet To the Hellfire nog komen. Naar de hel gaan we inderdaad, satan zij gedankt. Dit is beestachtig bruut. De laatste minuut, als je denkt dat de storm wel is gaan liggen, slaat werkelijk alles.

Lorna Shore lijkt met elke nieuwe uiting een verfijning in zijn geluid aan te brengen en weer een nieuw niveau aan te tikken. De enige kritiek is te vinden in het feit dat we maar achttien minuten aan muziek krijgen. Dit vraagt ontegenzeggelijk naar meer, veel meer zelfs.

Label:

Century Media, 2021

Tracklisting:

  1. …And I Return to Nothingness
  2. Of the Abyss
  3. To the Hellfire

Line-up:

  • Will Ramos – Zang
  • Adam De Micco – Gitaar
  • Andrew O’Connor – Basgitaar
  • Austin Archey – Drums

Links: