Wat hebben pornofilms uit de jaren 80 en Burial in the Sky met elkaar gemeen? Nee, dit is geen slechte mop, maar een goudeerlijke vraag. Hoewel het pompende tempo dat bij beiden wordt gehanteerd wellicht een instinker is, gaat het hier toch echt om het gebruik van de machtige saxofoon. Bij de één een welkome versterking van de ervaring van de toehoorder en bij de ander een verkrachting van een prachtig instrument. Leest u gerust verder om uit te vinden met welke categorie we hier te maken hebben. Al heb ik een vermoeden dat u dat zo ook wel kunt raden.
Maar voordat we aan het favoriete instrument van Candy Dulfer toekomen, moeten we eerst even kijken naar de andere instrumenten die op dit The Consumed Self worden ingezet. Bij de bandleden zelf vinden we al enkele interessante toevoegingen als de mandoline en accordeon, maar bij de lijst aan gastartiesten wordt het helemaal een bonte verzameling. Daar vinden we niets minder dan een trombone, trompet, cello, tuba, viool, theremin, nog een trompet, een euphonium en tot slot een Franse hoorn. Tel daarbij op dat we hier te maken hebben met death metal van de progressieve en technische aard en je raadt al dat we een muzikaal festijn tegemoet kunnen zien. Overigens worden al die instrumenten voornamelijk ingezet om af en toe een interessante toets toe te voegen. Verwacht dus geen compleet orkest op de achtergrond en ik ben heus die saxofoon niet vergeten.
De saxofoon en metal (in het specifiek extreme metal) is geen combinatie die je wellicht als eerste te binnen schiet. Toch zijn er enkele voorbeelden te noemen van bands en nummers waarbij het wonderwel goed past. Neem bijvoorbeeld Miasma van Ghost of het machtige A Whisp of the Atlantic van Soilwork. Wellicht het meeste bekende voorbeeld, in ieder geval voor fans van technische death metal, is Rivers of Nihil. Op hun laatste album Where Owls Know My Name heeft de saxofoon een prominente plek en dat werd internationaal goed ontvangen. Ook bij de bespreking van vandaag speelt de saxofoon dus een belangrijke rol. Dat kan ook haast niet anders aangezien basgitarist en saxofonist Zach Strouse zijn blaaskunsten ook al bij Rivers of Nihil liet horen op het eerder genoemde album. Dat wordt dus genieten geblazen.
Dit The Consumed Self is perfect voor liefhebbers van technische en progressieve death metal, die wel van een experimentele aanpak houden, maar dan niet zo eigenzinnig dat alle kaders zijn verdwenen. Eigenlijk kleurt Burial in the Sky nog best wel binnen de lijnen, maar brengt hier een eigen set aan kleuren in aan die het geheel zeer onderscheidend maken.
Score:
82/100
Label:
Rising Nemesis Records, 2021
Tracklisting:
- The Soft Violet Light
- An Orphaned City
- On Wings of Providence
- Amaurosis Shroud
- Wayfarer
- Mechanisms of Loneliness
- Mountains Pt. 1 To Ascend
- Mountains Pt. 2 Empathy
- Caught in the Azure Cradle
- Anatomy of Us
Line-up:
- Jorel Hart – Zang
- James Tomedi – Gitaar, mandoline, accordeon, synthesizer, zang
- Brad Hettinger – Gitaar, zang
- Zach Strouse – Bassgitaar, saxofoon, zang
- Sam Stewart – Drums, synthesizer
Links: