Headlines

Als het zegel verbroken is, dan komt je schoonmoeder tevoorschijn. Zoiets is het statement dat Lvcifyre met deze albumhoes wil communiceren. The Broken Seal heeft als we de bijsluiter mogen geloven zeven jaren incubatietijd nodig gehad. In 2021 wordt het virus dat The Broken Seal heet op de mensheid losgelaten.Lees verder ›

Deze omschrijving die Carivari zelf gebruikt voor Reset gaan we toch lekker lui overnemen: 'Een tumultueus fluitend geluid van pannen en andere voorwerpen dat men vroeger ging maken voor het huis van mensen met wiens rijstijl men het niet eens was.' Of zoiets, zo goed is ons Frans nu ook weer niet. In genretermen bevat dit debuut grindcore en industrial metal.Lees verder ›

Rivieren zijn de levensaders van onze planeet. Een wegennet van water dat één van de basisbeginselen van het leven zoals wij dat kennen over onze aarde transporteert. Hiermee neemt het allerlei mineralen met zich mee om die vervolgens weer af te zetten op plekken waar de rivier zijn weg doorheen heeft gekronkeld in de loop der eeuwen. Zo ook in Pennsylvania. De Schuylkill River is een bescheiden rivier van 209 kilometer die zich aan het einde van zijn reis bij de machtige Delaware River voegt. Op zijn weg daar naartoe heeft de rivier echter de kans gezien om enkele zeer waardevolle progressieve en technische zware metalen achter te laten in het landschap. Dat resulteert in een vruchtbare bodem, waar bands als Alustrium, Burial in the Sky, Black Crown Initiate en het leidend voorwerp van dit werkstukje hun wortels in de grond hebben staan.Lees verder ›

Het eerste volwaardige album van deze Italiaanse éénmansband rond grondlegger Mist aka Emiliano Santoro, kreeg in 2012 de titel Visions from A Thousand Livesmee. Het huidige album, Decades, komt bijna een decade later uit. Er tussenin zat nog ... So Many Years of Longing... . Aan de hand van deze titels voel je al aan dat we geen klassieke boosaardige hap black metal te verteren gaan krijgen. Het is meer een post-blackmetalvariant met een atmosferische saus, wat ook weer precies past bij het Duitse Northern Silence-label.Lees verder ›

Noorwegen heeft vaak interessante creatievelingen en ja hoor, ik heb er weer één gevonden! Ditmaal de beurt aan de componist (van filmuziek) en gitarist, Roy Westad. Met name bekend om zijn composities voor verschillende Noorse films en series, maar stiekem ook groot liefhebber van metal. Zodanig, dat de beste man debuteert met zijn ‘alter ego’ (lees: project), genaamd ILLT. Het debuutalbum heet Urhat (grof vertaald betekent dat oude haat) en belooft een ware mix van extreme metal te zijn. Afgaande op de lijst aan sessie-en gastmuzikanten zijn wij in voor een traktatie van jewelste.Lees verder ›

De drie Sloveens heren van Hellsword wandelen graag op de speelplaats in lederen vesten gedecoreerd met pinnen, kettingen en alles wat rinkelt. Ze dragen eveneens het liefst stevige stappers om iedereen die op hun pad komt eens een stevige trap onder hun kont te geven. Ze dwepen ook graag met helden als Bathory, Venom, Deströyer 666 en Nifelheim en dat mag. Daar zeggen wij natuurlijk geen neen tegen. Cold Is The Grave is de debuutplaat voor deze band ondanks het feit dat Hellsword toch al bestaat sinds 2009. De eerste demo, Blasphemy Unchained, bracht in de underground het een en ander los als ik het schrijven van de platenboer mag geloven. In ieder geval is het zo dat Satan zich maar al te graag aansluit bij dit ranzige trio. De muziek die deze heren brengen is voor de Heerser van de Onderwereld immers het vet op de kokend hete soep.Lees verder ›

Juist! Ik wist het toen ik deze bandnaam in de lijst zag staan. Reeds eerder besprak ik werk van deze jonge Poolse horde die zich Profeci noemt. Het debuut, Matecznik, was een bijzonder aangename kennismaking met deze blackmetalvrienden. Hopelijk hebben de heren de songstructuren en de gitaarthema's wat verder uitgewerkt en is de heer Symeon een paar lessen gaan volgen bij Darkside. Ik ben benieuwd.Lees verder ›

Arghhh, de brandende Griekse zon! Ditmaal zijn we weer in de hoofdstad beland. Dit Lunar Spells, een nog jonge band als je kijkt naar hun releaselijst, komt met de debuutplaat, Where Silence Whispers. Ik ben benieuwd want de Griekse school en veelal de Griekse blackmetalschool is er toch één die ik graag bezoek. De naam van de band net als het hoesontwerp doen me vermoeden dat er toch mogelijks een Scandinavische insteek kan verwacht worden. Nu aan vermoedens en verwachtingen hebben we niks, de harde realiteit moet ons tot de essentie brengen.Lees verder ›

Ergens in het gezegende jaar 1992 kropen deze Finnen uit de spelonken van de Hel. Ze bewandelden een hobbelig pad. Er waren zelfs momenten dat de heren in eerste instantie niet terug te vinden bleken. Waren ze verloren gelopen in de dicht besneeuwde bossen rondom de meren? De heren vonden het pad toch terug middels een splitalbum in 2011 en twee volwaardige platen één in 2012, Jesus Perversions en één in 2015, Witches Deny Holy Trinity. Dit nieuwe album, Aegrus Satans Tecum, zou een album moeten zijn die een brug vormt tussen deze twee platen.Lees verder ›

Het Zweedse übermysterieuze Reverorum ib Malacht bracht het er vorig jaar erg goed vanaf met een topplaats in mijn Jaarlijst. Vad är inte sju huvud?, opnieuw volgestuwd met wazige Roman Catholic Black Metal, deed de oren wapperen. Geen Im Ra Distare Summum Soveris Seris Vas innoble, wel een album dat de luisteraar in hogere sferen brengt, hemels en experimenteel, vol hallucinaties. Dit jaar kwamen er alweer twee albums uit. Not Here - enkel via de Bandcamp te bestellen - en Svag i döden - via The Ajna Offensive op vinyl verkrijgbaar. Die laatste hebben we te pakken gekregen.Lees verder ›

The Rods. Die twee woorden lezen in de grote lijst met mogelijk te bespreken albums bij Zware Metalen katapulteert me onmiddellijk terug naar mijn studententijd eind jaren '80. Je weet wel, die periode toen de term internet nog niet was uitgevonden en je blik op de wereld nog iets kleiner was dan nu. Maar toch had ik toen een medestudent die The Rods wel kende en dat is me altijd bijgebleven, net als een aantal nummers.Lees verder ›

Op de redactie stroomt wekelijks een bijna ontelbare hoeveelheid aan recensiemateriaal binnen en normaal gesproken filter ik die op 'black metal'. Dan nog blijven er veel over en ondanks dat we met aardig was mensen deze stukjes schrijven, blijft er genoeg onbesproken. Eerlijk is eerlijk, Gloosh kende ik niet en Sylvan Coven klinkt ook niet echt heel black metal. Mijn to-do lijst was verder leeg, dus ik nam de gok maar.Lees verder ›