Het is één van die ongewenste cadeaus van coronatijd: gerommel en geschuif met concerten. Nu weer een met een dag vervroegd concert van Amenra in akoestische setting in TivoliVredenburg in Utrecht waar eerst een versterkt optreden zou plaatsvinden dat nu weer is verplaatst naar april 2022. Wie het allemaal bijhoudt is gek, dus laten we het gewoon nemen zoals het is. Amenra. Live. Op een podium. Remco Faasen (tekst) en Ruben Verheul (foto’s) reisden maar wat graag af naar de Domstad.
Op het podium van de Grote Zaal prijkt de Amenra-galg met aan de voet zes stoelen en een aantal instrumenten. De setting is direct duidelijk: België’s grootste band komt hier vanavond een akoestisch optreden verzorgen. Oordopjes zijn niet nodig, we kunnen rustig met een kopje koffie in de hand een stoel uitkiezen en wachten op het fraais dat komen gaat. Want Amenra op volle kracht is een genot en dat geldt zeker ook voor de akoestische variant.
Als iedereen op zijn plaats zit en de lichten zijn gedoofd (in de zaal) of zijn teruggebracht tot een minimum (op het podium), gaat de met een violiste uitgebreide band van start met de akoestische versie van Plus près de toi (Closer to You): Les Lieux Solitaires. Het is als in een warm bad stappen, zo voelt Amenra in deze setting. Vooral ook met in het achterhoofd de wetenschap dat deze band iedere concertzaal helemaal kapot kan spelen als het dat wil. Maar de wilde leeuw wordt nu gewillig getemd. Vanaf het tweede nummer, Diaken, worden er met enige regelmaat stemmige beelden op het doek achter de muzikanten geprojecteerd maar ze zijn feitelijk overbodig. De muziek spreekt vanavond voldoende.
Als Colin H. van Eeckhout zingt, is de muziek volledig ondergeschikt aan zijn stem. Het is niet de memorabele keel in de wereld, maar voorzien van een specifiek karakter, waardoor je aandacht automatisch gevangen wordt. Als de zanger zwijgt, krijgen de muzikanten alle gelegenheid te excelleren en dan met name gitarist Lennart Bossu. Amenra speelt rustig, kalm maar ook indringend. Uw verslaggever van dienst gaat zeker niet als een gespannen veer door het leven, maar écht ontspannen… daar is toch een akoestisch concert van Amenra nodig. Razoreater komt langs, Aorte, The Dying of Light… het ene nummer gaat zonder een overbodig woord te zeggen over in het andere nummer. Er ontstaat een roes van muziek, slechts onderbroken door het De zotte morgen van Zjef Vanuytsel. Vanwege de cadans in het nummer, het uiterste minimalisme met alleen een gitarist en een zanger én natuurlijk vanwege de Nederlandstalige tekst. Het is adembenemend. Wat een feest voor de oren zou het zijn als Amenra ooit nog eens een volledig album met dit soort Nederlandstalige nummers in akoestische setting opneemt.
Het op het doek geprojecteerde beeld treft doel tijdens Voor immer: we betreden een doornenstruik zonder einde, wat een bijna hallucinant gevoel geeft. Het gevoel wordt nog eens versterkt door het verloop van het nummer: als het gesproken woord overgaat in zang, ondersteunt door de aanzwellende viool. Adembenemend. De Nederlandstalige nummers komen vanavond nèt iets beter over dan de Engelstalige, het maakt het authentieker en krachtiger tegelijk.
Langzaam vervaagt de grens tussen realiteit en droom. De wereld buiten TivoliVredenburg verdwijnt en maakt plaats voor een oneindige leegte waarin alleen de zaal, mijn stoel en het podium de zekerheid zijn. Samen zweven we weg, op weg naar niets. Hoe lang zijn we hier eigenlijk al? Wat deed ik hiervoor? Doet dat er nog toe? Droom ik? Is dit echt? Wat is dat eigenlijk, ‘echt’?
Het dorp, de tweede ode van Amenra aan Zjef Vanuytsel en een nieuw kunststukje tussen Colin H. van Eeckhout en Lennart Bossu, is het volstrekt niet het gewenste einde aan deze avond die nooit eindigen mag. Daarna tokkelt Mathieu Vandekerckhove nog op zijn gitaar, maar dat blijkt slechts schijn. Eén voor één verlaten de muzikanten hun plek, tot Vandekerckhove zelf ook wegloopt en het getokkel doorgaat. De muziek heeft hij net via zijn loop er ingespeeld. De zaal keert weer terug naar het hier-en-nu, de treurige realiteit van alledag. De lichten gaan aan, de magie verbroken.
Datum en locatie
20 september 2021, TivoliVredenburg, Utrecht
Foto's:
Ruben Verheul (Wishful doing)
Link: