escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

De wreedheid der natuur laat zich zien vandaag. Want op de langste dag van het jaar is het zwoegen op Graspop Metal Meeting onder een strakblauwe hemel met 32 graden. Er worden extra waterpunten geplaatst, maar de rijen blijven lang. En dan zijn de meeste bands ook nog eens buiten te zien. Ruben liet zich ook op dag drie wegschroeien op de Stenehei in Dessel voor Zware Metalen en ook Birgit draagt weer een steentje bij. Met vandaag optredens van onder andere Sylosis en Lorna Shore die nog meer deathcoregeweld komen brengen dan gisteren en Soulfly en The Hu die onder grote belangstelling hun eigen traditionele instrumenten in de mix gooien. De enigmatische Poppy laat zich ook zien en de dubbele headliner Korn en Nine Inch Nails komen de dag afsluiten. De foto's zijn wederom van het persteam van Graspop.Lees verder ›

TTerwijl de temperaturen stijgen, gaat het Graspop-programma ijskoud door. Op de tweede dag is er een zeldzame show van fictieve band Dethklok te zien buiten Amerika. Mocht jaarlijst topper Blood Incantation hun bejubelde album ten gehore brengen. Zetten Green Lung en de Eagles of Death Metal energieke shows neer. En sluiten Slipknot en Behemoth de dag af. Het festival heeft duidelijk aan verjonging gedaan en met succes! Ook deze dag zonder bands van de oude stempel is volledig uitverkocht. Ruben was het hele festival aanwezig om verslag te doen en Birgit maakt de vertaalslag naar gastredacteur om bij te springen. De foto's zijn van het persteam van Graspop.Lees verder ›

Zouden de demonen nog altijd intern aanwezig zijn? Het is maar een speelse verwijzing naar de laatste release, de EP Demons Are Inside (2018) van deze blackmetalband Myrkvid. Een EP die ook uitkwam via het Belgische Immortal Frost Productions, net als dit nieuwste album Nihilist trouwens. De debuutplaat van deze band die al actief is sinds 2007 bleek getiteld Pleasures Of Hel en dateert van 2013. Vier godsvruchtige individuen ontwaar ik in de line-up maar er is niet direct één van de leden die bij mij een belletje doet rinkelen.Lees verder ›

Niet te veel lamenteren, hoor ik mijn grootvader nog zeggen tegen één van mijn nichtjes die voor de zoveelste keer tijdens een familiefeest aan het zeuren, miepen en zagen was. Lamenteren wordt in die betekenis niet al te veel meer gebruikt. Mijn grootvader is intussen zaliger en kwam te overlijden op hoogbejaarde leeftijd: respect voor die man. Lament blijkt de titel voor werkstuk nummer drie voor de Polen van Martwa Aura. Althans, als je werkstuk definieert als volwaardig album. Hier en daar zit er nog bijvoorbeeld een splitalbum verstopt.Lees verder ›

Het is wellicht ietwat merkwaardig dat een band als Deafheaven vanavond in de Helling speelt en niet in een van de zalen van de grote broer Tivoli. Het is dan ook geen wonder dat de show stijf- en stijf uitverkocht is. Er kan niemand meer bij. Het aantal gezochte kaarten op Ticketswap overstijgt de 500. Een teken dat de band nog altijd relevant is, misschien zelfs meer dan ooit, nadat enkele weken geleden de briljante plaat Lonely People With Power is uitgebracht. Een album waarop de band weer meer teruggrijpt naar de succesperiode van Sunbather en New Bermuda. Hoe dat live gaat klinken? Friso Veltkamp kijkt en doet verslag.Lees verder ›

Het uit Turijn afkomstige Noise Trail Immersion brengt zijn muziek volledig in het Italiaans.  Tja, waarom de bandnaam dan wel in het Engels is, ontgaat me, maar doet het er echt toe? Het vijftal doet op zijn vijfde album een verwoede poging zaken als pijn, chaos en ondoorgrondelijkheid te assimileren tot nummers vol onverbiddelijke venijnigheid en monstrueuze wanorde. De band gaat daarbij niet zozeer voor het willen begrijpen, maar wil bovenal dat je het voelt in je hele lijf.Lees verder ›

Ravenna zal best wel de bakermat zijn voor heel wat Italiaans moois maar is eerst en vooral ook de stad van waaruit dit black/death/punk/crust kwintet opereert onder de naam Stygian. Dreadlands is de debuutplaat en bevat invloeden van The Secret, This Gift Is A Curse, Wake, Dödsrit en nog zo vele andere samen onder een eigen interpretatie. Time To Kill Records is de platenfirma die geloof hecht aan de muzikale boodschap maar vermoedelijk ook aan de tekstuele. Lees verder ›

Jazz. Da’s niet bepaald het eerste waar je aan denkt bij metal. Maar onderzoeker en drummer Luis Mora Matus laat in Dood & Verderf horen dat beide genres enorm veel raakvlakken hebben. Het resultaat klinkt minimaal vernieuwend, en maximaal geweldig. Luis Mora Matus doet momenteel onderzoek op het Koninklijk Conservatorium in Brussel naar de wijze waarop metal en jazz elkaar beïnvloeden. Daarnaast speelt hij zelf nog als drummer in…Lees verder ›

Al jaren vaste prik op de agenda van dBs, de leukste concertzaal van Utrecht: Big Ass Metalfest. Editie 42 was er weer een om in te lijsten met drie bands die graag extreem uit de hoek komen: melodieus blackmetalgezelschap Nether uit (Belgisch) Limburg, de Brits/Nederlandse deathmetaldames van Maatkare en het zwartgeblakerde deathmetalorkest Codex Mortis uit Amersfoort. Alle bands hebben vrij recent nog nieuw materiaal uitgebracht dus niets stond een…Lees verder ›

Soms kom je bands tegen waar je nog nooit van gehoord hebt en dat maakt het net interessant, zo stukjes schrijven. Het is ook niet onlogisch dat dat gebeurt want er zitten zo veel vissen in de vijver dat ik met mijn vishengel enkel maar die vissen vang die gevangen willen worden. Ik weid misschien te veel uit en wellicht zit er nog wel een dichter in me verstopt. Wie weet. Straks schrijf ik in een volgende review nog over draken en prinsessen. Over die laatste gesproken? Iemand ooit Prinsessia gezien? Een kinderserie over... je raadt het al prinsessen. Allemaal voorzien van een andere haarkleur. Als ik kijk naar de bandfoto van dit Italiaanse Hellfox doen de vier bonkige dames ook iets anders met hun haar maar prinsessen lijken het me niet te zijn. Eerder katjes die je best niet zonder handschoenen aanpakt.Lees verder ›

Het maïsritueel of beter geschreven Corn Ritual van het Belgische Fragmentum kwam in mei 2024 tot ons via Gio Smet Records. Dit Warriors Of Chaac is dus de volwaardige opvolger van die EP. Opnieuw is de Maya-cultuur de inspiratiebron voor deze band. De heer Bruggeman, frontman, zat zelf aan de mix- en masteringknoppen en dat is misschien een goede zaak want ik kan me de vorige productie nog herinneren en die was toch te klinisch, klonk te geknutseld. In de meegeleverde biografie was toen zelfs sprake van een moderne metalvariant die zich liet vangen tussen Depeche Mode en In Flames, iets wat ik in de eindconclusie van de review betreffende de EP nog tegensprak.Lees verder ›

Na Oslo en Bergen is het voor Zware Metalen tijd om de derde grootste stad van Noorwegen aan te doen: Trondheim. Ook wel ‘het Jeruzalem van Scandinavië’ genoemd. Het heilige schrijn van Sint-Olav in de Nidaros-domkerk is namelijk een belangrijk pelgrimsoord. Koning Olav II, die het christendom naar Noorwegen bracht, was er in 1031 heilig verklaard. Toen hij in 1030 stierf, ontstond er immers een heilige bron bij zijn graf. De domkerk siert ook de cover van Mayhems legendarische album De Mysteriis Dom Sathanas. En naar verluidt wilden Varg Vikernes en Euronymous dit beroemde bouwwerk opblazen…Lees verder ›

De keuze voor de negende albumtitel van de landgenoten van Epica is buitengewoon interessant. Aspiral heeft niets met medicijnen te maken, maar heeft het wel over het breken van een spiraal. Het breken van de dagelijkse gewoonte en het timmeren aan een nieuwe weg. Het brengt ook met zich mee dat de verwachtingen ongelofelijk hoog liggen, want dat betekent voor mij dat er na de voorganger Omega dus een volledig nieuw pad is ingeslagen. Kan deze symfonische metalband dat waarmaken?Lees verder ›

Loko Mær kwam in 2023 uit via het Belgische Immortal Frost Productions. Voor mij was dit werk van de Zweden van Mara een typisch Scandinavisch blackmetalepos met een weliswaar wat stoffige, doch passende productie. De plaat klokte jammerlijk wel af onder de dertig minuten, wat toch erg kort bleek. Sword Of Vengeance is het vervolg. De uit Jönköping afkomstige bandleden, die worden verzameld rond bandbrein Vindsval, lijken weinig of niks aan het toeval te hebben overgeladen. Ze kiezen immers (en terecht) weer voor dezelfde platenboer en een productie met een zelfde inslag als bij de vorige release.Lees verder ›

Het West-Vlaamse Kortrijk zal begin augustus opnieuw zwart van het volk zien. Alcatraz Metalfest is daarvoor opnieuw de schuldige, met een perfect uitgebalanceerde affiche. Ieder subgenre is vertegenwoordigd, gaande van het goregrindende Gutalax, discometal fenomeen Static-X, black metal legende Emperor, trollenkelder Wind Rose, het Nederlandse Pestilence, het polyvalente Avatar, het Belgische Splendidula en nog tientallen andere bands. Wie er een verlengd verblijf wil van maken in de gezelligste gevangenis…Lees verder ›

Hoe anders dan vorig jaar vindt deze editie van Graspop Metal Meeting plaats op een zonovergoten Stenehei in Dessel. Hoewel er nog steeds plaats is voor de oude garde met bijvoorbeeld headliner Iron Maiden, heeft het grootste metalfestival van de Benelux duidelijk aan verjonging gedaan. Met succes, want ook deze editie is wederom volledig uitverkocht. Optredens van Orbit Culture en Signs of the Swarm staken boven alles uit. Deze keer was Ruben namens Zware Metalen het hele festival aanwezig om verslag uit te brengen. De foto's komen van het persteam van Graspop. Lees verder ›

Margantha is een nieuw gevormde Italiaans/Finse black/deathmetalformatie. Op deze eerste release, de EP Blood Moon Sacrifice, vertelt een oudere dame een legende over een weerwolf die een bergachtige regio zou terroriseren. Die oudere dame zou de grootmoeder zijn van de zanger van de band. Deze dame heeft het verhaal weer van haar grootmoeder enzoverder enzovoorts. Het geeft aan hoe erg de drie heren gesteld zijn op verhalen en conceptalbums.Lees verder ›

Ik hou wel van een buitenbeentje. In de context van Zware Metalen is dat een band die wars van alle platgetreden paden, vastgelegde protocollaire beperkingen en andere restrictieve paradigmata gewoon durft te doen waar hij zin in heeft en zelfbewust kiest voor waar hij goed in is en waar hij zich goed bij voelt, en niet voor wat er van hem verwacht wordt. Onorthodox en met een open vizier het eigen pad bewandelend kan men zo bereiken waar anderen in tekortschieten: grenzen verleggen en de reikwijdte van een genre verruimen. Dergelijke bands geven kleur aan dat genre en laat kleur nu net binnen black metal een zeldzaamheid zijn, letterlijk én figuurlijk.Lees verder ›