Stygian – Dreadlands

Geschreven door op 03-07-2025 om 18:55.

Ravenna zal best wel de bakermat zijn voor heel wat Italiaans moois maar is eerst en vooral ook de stad van waaruit dit black/death/punk/crust kwintet opereert onder de naam Stygian. Dreadlands is de debuutplaat en bevat invloeden van The Secret, This Gift Is A Curse, Wake, Dödsrit en nog zo vele anderen. Time To Kill Records is de platenfirma die geloof hecht aan de muzikale boodschap maar vermoedelijk ook aan de tekstuele. 

Dat laatste geeft het spanningsveld weer tussen het aardse, het in balans zijn, het harmonieuze, als je het zo mag schrijven en alles wat je kan catalogeren onder het dogmatische, monotheïstische gekoppeld aan dominantie en geweld. Alzo krijg je een conflict dat heden ten dage nog altijd ook voor voor vuur, brand, moord en ik weet niet wat nog allemaal zorgt. Komen we zo als mens niet te veel los van (de) (onze) natuur? Het is een vraag die je in mijn ogen gerust mag stellen. Doch is deze stellen ze ook willen of durven beantwoorden? Dat is nog maar de vraag, niet?

De veelheid aan muzikale invloeden die de Italianen wensen te combineren schrikt me wat af. Nochtans zijn de eerste maten van Death Rite, want dat is de openingstrack, echt wel overtuigend. Je hebt die punky crust korst die onmiddellijk wordt gecombineerd met de blackblast en dat alles wordt echt rete- of schrijf gerust leggingstrak gebracht. Het is bijzonder eenvoudig riffwerk maar oh zo efficiënt. Hop en we zitten alweer in het volgende nummer, Endless Hunger. De vijf heren blijven niet bij de pakken zitten en leggen er de zweep stevig op. De plaat bestaat uit tien nummers die allemaal twee à drie minuten duren en vaak een lap zijn in het gezicht. Neem nu Runic Ritual, het timmert en klopt zo hard dat Jozef van geen hout pijlen meer weet te maken. Laat staan dat hij weet op welke nagel hij nog dient te slaan. Ook de cleane vocalen, al zijn ze niet geheel overtuigend, dragen bij tot het geheel. Burning Mires herbergt naast deze vocalen een bijzonder epische solo in zich en wanneer de diepe putgrunt de rest samenraapt, krijg je echt wel een sleurend, bijna walsend nummer te horen. Sterk! Ben je in je zoektocht aan welke zijde van de geschiedenis je wilt staan, nog op zoek naar een geest in de mist om je te leiden, dan kan je ook op deze plaat terecht. Weer zo’n sterk nummer.

Het mocht op productioneel niveau allemaal wel wat stoffiger en roestiger, maar dan ben ik weer aan te miepen. Het artwork kan in mijn ogen volgende keer wel wat minder klinisch en kil. Want wat er nu als hoesontwerp wordt gebruikt vind ik toch echt wel beneden alle peil.

Goh, toen ik in eerste instantie las welke invloeden deze Italianen trachtten te integreren in hun muziek en de cover zag, raakte ik toch niet direct in vervoering. Het tekstuele kader daarentegen gaf me stof tot nadenken en na de plaat beluisterd te hebben kan ik stellen dat de ranzige smerigheid die op dit Dreadlands door de heren van Stygian werd verzameld echt wel bijzonder te pruimen is.

Score:

80/100

Label:

Time To Kill Records, 2025

Tracklisting:

  1. Death Rite
  2. Endless Hunger
  3. You Will Not Survive This Night
  4. Runic Ritual
  5. Burning Mires
  6. Shadows Of A Massacre
  7. Falling God
  8. Unholy Wars
  9. Spirit In The Mist
  10. Where Dead Men Stand

Line-up:

  • Emiliano Melandri – Zang
  • Mirko Abà – Gitaar
  • Lucio Minghetti – Gitaar
  • Paolo Parmeggiani Lopez – Basgitaar
  • Rolando Giulio Ferro – Drums

Links: