België is rijk gezegend met uitstekende bands die actief zijn in de extreme metalhoek. Eén van de beste van allemaal: het uit Gent afkomstige Wiegedood, dat met grote stappen op weg is naar werelddominatie. Vrijdag 6 mei is er een stop in Q-Factory in Amsterdam.Lees verder ›
Op dag vier van Roadburn 2022 meldde zich dan eindelijk een schrijvend redacteur die uitgerust en fris gekleed heen en weer liep tussen de geweldige The Terminal in de Koepelhal en de oude vertrouwde Main Stage van 013. Remco Faasen had vooraf een schema opgesteld, dat gedeeld met fotograaf Ruth Mampuys… om er vervolgens vanaf te wijken. Dat leverde behalve boze blikken van fotograaf richting schrijver een verslag op waarbij er deels wél tekst is maar geen foto’s en omgekeerd.Lees verder ›
Het is dat de bandnamen Troll, Trollech en Trollfest al waren ingenomen, want anders was dit Belgische vijftal er wel mee weggelopen. Het is uiteindelijk Aktarum geworden. Deze naam verwijst naar Actarus, een held uit de animatieserie Goldorak. Uniek, dat wel, maar het verwijst in de verste verten niet naar trollen. En daarmee is de naam van de band ook het enige aan Aktarum dat níet naar trollen is vernoemd.Lees verder ›
Al meer dan 25 jaar timmert het Zweedse Wolf met wisselend succes aan de weg. Van de originele bezetting blijft alleen zanger/gitarist Niklas Stålvind over. Het is dus niet fout om te zeggen: Wolf = Niklas Stålvind.Lees verder ›
Mijn schitterende talent om ondergrondse bands te ontdekken in de fase waar niemand er ooit iets van hoorde, bereikte een nieuw tussentijds hoogtepunt in 2020 toen ik Eilatik van het Baskische Pestilength van een recensie voorzag. Doomdeathblack, vunzig en smerig, blubberend en dreunend, immens dik en gezellig griezelig. Schrikwekkend sterk en met een eigen geluid. Meteen de jaarlijst in dus, zoals dat hoort. De EP Apore Flesh die erop volgde, was minstens even indrukwekkend. En nu is er deze langspeler, Basom Gryphos. Jaarlijst, opnieuw, ik geef het al mee.Lees verder ›
Black metal uit Kroatië zegt u? Jazeker, zeg ik, en wel uit Zagreb. Hiervandaan komt de zwartgeblakerde entiteit SitiS, die eerder dit jaar zijn debuutalbum uitbracht met de titel Ruina. Een flink pak ondergrondse smerige black metal krijg ik vanaf het openingsnummer Magija noći te horen, afgewisseld met wat meer…Lees verder ›
Met een lichtgewicht rugzak aan muzikale bagage in een zeer korte tijd de aandacht opeisen van gerenommeerde namen als Kerrang!, Revolver en het Amerikaanse festival dat door Slipknot werd opgericht genaamd Knotfest: dan doe je als band iets verdomd goed. Hoewel Heriot in 2015 een tape uitbracht samen met de landgenoten van Older, was er verder nog geen reden om enthousiast te zijn. De singles die vorig jaar werden uitgebracht, maar nog niet terug te vinden zijn op een schijf, deden wel het nodige stof opwaaien en de EP Profound Morality moet de eerste genadeklap zijn. Uiteraard is Church Road Records de juiste bestemming voor dit viertal, want met verwijzingen naar bands als Nails, Code Orange en Knocked Loose ben je bij dat label natuurlijk als een kind aan huis.Lees verder ›
"Foul Body Autopsy uit Engeland is een eenmansformatie die al bestaat sinds 2010. Bij tijd en stond verschijnen er EP’s, singles doch maar zelden een volledig album. Ook dit Shadows Without Light: Part One is opnieuw een EP. En op zich wel een bijzondere. Ondanks het feit dat er drie nummers vermeld staan, zijn het eigenlijk drie verschillende versies van één nummer." Zo opende ik de review voor inderdaad deel één van dit drieluik. En eigenlijk kan ik dan ook gewoon stoppen want alles wat in de vorige review geschreven stond is helaas weer van toepassing op dit Shadows Without Light: Part Two.Lees verder ›
Hier zijn ze video’s die mei inluiden: ONI (met Iggy Pop & Randy Blythe), Cellar Stone, Lordi, Brunhilde, Serenity in Murder, Garigha, Wucan, Anime Torment (16+) en All Them Witches. Lees verder ›
Op de zaterdag van Roadburn 2022 komt het festivalmotto 'redefining heaviness' volledig tot leven. Terwijl Gnod in de kleinere zaal van Poppodium 013 het zwaarste van het zware materiaal speelt, brengt Emma Ruth Rundle op het hoofdpodium ernaast haar akoestische Engine To Hell tot leven. Het vervreemdende Liturgy is nog niet klaar met het hyperactieve H.A.Q.Q. of Nothing start met een dosis uitzichtloze shoegaze. Waar Thou een doommetalkaraoke brengt en de microfoon met talloze scenevrienden deelt, springt de frontman van Duma's powerelectronica uit Nairobi eenzaam over het podium. De muzikale programmering, alsook de vertaling ervan op het podium, is nog nooit zo divers geweest op Roadburn en fotograaf Ruth Mampuys probeert zoveel mogelijk vast te leggen.Lees verder ›
Jaaa, daar zijn we weer hoor! Weer een maand naar de klote, maar wél eentje met wederom gave, nieuwe albums en toffe concerten. Wat voelt het weer goed om allemaal te mogen ervaren. Vanaf januari dit jaar zijn we begonnen bij Zware Metalen met het album van de maand. Daarbij selecteren we een aantal spraakmakende platen waarvan jullie de beste mogen kiezen. Let op: wij selecteren geen EP’s, compilaties…Lees verder ›
Tot ons aller verbazing stond daar ineens een nieuw album van Agathodaimon genaamd The Seven. Dat was een welkome verrassing na alle shit met pandemieën, oorlogen en weet ik waar de fuck de wereld allemaal mee bezig is. Voor Agathodaimon bleek de terugkeer echter al in de planning te staan. Gitarist en bandstichter Sathonys loopt desgevraagd leeg over het wel en wee van het nieuwe album.Lees verder ›
Watain, waar ‘Wat’ Thais is voor tempel en ‘Ain’ Hebreeuws voor het kabbalistische concept van het oneindige niets vóór de schepping. Tegenwoordig is de Zweedse blackmetalformatie een van de weinige die nog oprecht spannende optredens geeft. Erik Danielsson cum suis geeft het publiek ten minste nog een beetje dat 'gevaarlijke' gevoel van black metal, terwijl Mayhem een beetje als posers staat te paraderen op het podium.Lees verder ›
Niks lekkerders dan de ochtend te beginnen met een lekker bakkie koffie en een nieuw muziekje. Deze morgen is de Russische band Arktotus aan de beurt. Dit gezelschap komt uit een stadje ten noord westen van Moskou. Een aardig eind in de richting van de Scandinavische geboortegrond van de black metal dus. En daarmee krijg je wel vast een idee wat je van het derde studioalbum van dit kwartet mag verwachten.Lees verder ›
Tim Steffens is het meesterbrein achter dit Duitse Klabautamann, een band die ik al wel kende maar al geruime tijd uit het oog verloren was. De meest recente werken die ik me kan herinneren zijn Der Ort (2005) en Merkur (2009) en dat is natuurlijk weer een hele poos geleden. Het mag je niet verbazen dat mensen die gemaakt zijn om muziek te maken dit ook gewoon blijven doen.Lees verder ›
De tweede dag van Roadburn 2022 staat in het teken van verscheidene samenwerkingen en integraal gespeelde albums. Zo komen Wyatt. E, Five The Hierophant en MC Slice samen voor het gevolmachtigde Atonia, persen James Kent en Johannes Persson het geluid van Perturbator en Cult Of Luna samen tot het project Final Light, en verschijnen het elkaar perfect aanvullende Thou en Mizmor als verrassing op het hoofdpodium. Daartussen presenteren lokale vedettes Wiegedood en GGGOLDDD hun nieuwste albums en blikt Alcest terug op de moderne klassieker Écailles de Lune. Fotograaf Ruth Mampuys legt dit alles, en meer, vast voor Zware Metalen.Lees verder ›
Onze Duitse knuffelberen van Rammstein zijn weer zurück! En zo snel ook, aangezien het vorige titelloze album uit 2019 stamt. Terwijl de wenkbrauwen pas nét weer volledig aangegroeid zijn en met de singles Deutschland en Ausländer van die plaat nog vers in het geheugen, is het nu tijd voor nummer acht in de discografie van het zestal. Met de passende titel Zeit, wie is zichzelf immers de afgelopen twee kwellende jaren hier niet bewust van geworden, staan er elf nieuwe nummers op ons te wachten.Lees verder ›
Op de eerste editie van het Prognosis Festival in 2019 trakteerde The Gathering de aanwezigen op een mooie muzikale trip. Daarbij diende het ruimtelijke en soms woeste gitaarwerk van René Rutten als enthousiaste reisgids door de laag voor laag opgebouwde nummers. In het verslag van de show spraken we de hoop uit wat van die zwaardere post-metalaanpak terug te mogen horen op de volgende plaat van de band.Lees verder ›
Misschien moet ik eerst eens iets persoonlijks vertellen. Ik ben ooit christelijk opgevoed, zoals dat wel meer gebeurt in de bible belt. Bang gemaakt met de duivel en zijn demonen. U kent het vast wel. Ondanks dat ik het geloof jaren geleden vaarwel zei, krijg je toch een klap van de molen mee. Bij mij uitte zich dat in een vreemde interesse in alles wat 'Satan' of 'Devil' in de naam heeft. Het blijft toch een soort immanente angst van vroeger denk ik. Daarnaast is het wellicht de weergave van de antagonistische houding die nodig is om los te komen uit die wurggreep als alles in je leven christelijk is.Lees verder ›
In Café Zware Metalen gaan we opzoek naar de mens achter de metal, of de metal achter de mens. Wie is de metal-mens in al zijn verscheidenheid? We leggen de focus op de concert- en festivalganger, de platenlabel eigenaar, de barman, de buurman, de lichtman, de verpleegkundige, de politicus of de leraar. Wie je ook bent en wat je ook doet, we hebben allemaal een ding gemeen: metal! In deze rubriek gaan we in gesprek met jou! Want waar komen immers de leukste, meest spontane en luchtige gesprekken tot stand? Juist: in het café. Deze week treffen we Robert uit het hoge noorden, hij is zanger bij Walg en houdt wel van een ‘sfeertje.’ Lees verder ›
