Het is dat de bandnamen Troll, Trollech en Trollfest al waren ingenomen, want anders was dit Belgische vijftal er wel mee weggelopen. Het is uiteindelijk Aktarum geworden. Deze naam verwijst naar Actarus, een held uit de animatieserie Goldorak. Uniek, dat wel, maar het verwijst in de verste verten niet naar trollen. En daarmee is de naam van de band ook het enige aan Aktarum dat níet naar trollen is vernoemd. De trollen zijn alomtegenwoordig hier: je vindt ze terug in de namen van de bandleden, in elke albumtitel en in zo goed als elke songtitel (Fight to Death van het debuutalbum is zowaar de enige uitzondering). Deze rode draad is zo enorm dik dat hij de band onherroepelijk in een heel duidelijk gedefinieerd hoekje vastbindt: dat van de folk metal. Of trollmetal, zo u wil.
Aktarum stond in 2019 op het podium van La Sucrerie in Waver voor het Mass Deathtruction Festival en daar heb ik ze dan ook voor de eerste en enige keer live aan het werk gezien. Een vrolijke bende die zijn feeststemming zonder moeite op het publiek wist over te brengen (het was dan ook een thuismatch natuurlijk), waarbij de energieke vocalist Trollour (ook de eigenaar van een draagbaar keyboard) duidelijk het voortouw nam. Het had heel veel weg van een groepje vrienden dat gewoon muziek maakt voor de lol. Uit interesse nam ik er toen toch even de recensie van hun debuut Gang of Trolls (2010) bij, een album dat collega Bart allerminst wist te bekoren. En ik kan hem alleen maar gelijk geven, want Gang of Trolls was een zeer lichtvoetig allegaartje van folk en Viking metal propvol clichés, dat vooral te lijden had onder de weinig overtuigende vocale prestaties. Op het debuut wisten ze wél alles wat in de verste verten iets met folk/Viking metal te maken heeft samen te rapen: van de huppelhoempa van Finntroll (uiteraard), over Lemuria, Turisas en Korpiklaani tot de oude deuntjes en riedeltjes van Thyrfing. Leuk, maar ook niet meer dan dat.
Album nummer twee, Ragnatroll uit 2018 (dat we bij Zware Metalen niet hebben gerecenseerd), bracht ons een grootsere, meer epische versie van Aktarums trollmetal, een soort pagan/folk/symfoblackamalgaam met duidelijke powermetalinvloeden. Waar het Aktarum duidelijk aan ontbrak was de kracht, diepgang en toonvastheid in de vocalen (zowel de schreeuw als de cleane koren), maar ook de melodieën misten richting en pakten minder goed, iets wat in dit genre een behoorlijke handicap is. Laat ik het titelnummer van dit album als voorbeeld nemen: de centrale melodie is hier zo gecompliceerd dat je de draad al snel kwijtgeraakt en dat is jammer want het is duidelijk dat de band dit allemaal met de beste intenties heeft uitgewerkt.
Dan doen ze het op Trollvengers toch heel wat beter! Laat ik er van bij het begin wel al bij vermelden dat ik na een eerste luisterbeurt opnieuw niet helemaal overtuigd was van hun werk, maar het album groeit écht naarmate je het meer speeltijd geeft. De hoes is volledig opgesteld in de stijl van een Marvel-film, en het album opent dan ook filmisch-orkestraal. Het is allesbehalve een “over-the-top” episch spektakel (zoals je zo vaak hoort), maar eerder een mysterieuze, ingetogen start waarin een thema wordt geïntroduceerd dat heel soepel klinkt en goed in het gehoor ligt. Dat op zich al toont aan dat Aktarum stappen heeft gezet in de juiste richting. A Tale of Trolls legt de basis voor The Blood of Trolls, dat er naadloos in overloopt met een symfonische blackmetalreprise van dat thema. De leadgitaar krijgt de taak om het thema nog eens klaar en duidelijk aan de luisteraar te presenteren. Onder impuls van de drums, die veel aandrang en intensiteit tonen, ontvouwt dit nummer zich tot een stevig vertrekpunt voor Trollvengers. De krakende, ratelende, raspende stem van Trollour wordt hier ondersteund door een (net iets te matte) chorus, een ultrahoge kopschreeuw en een heuse deathmetalgrowl die toch een extra dimensie én veel diepgang toevoegt aan deze muziek. De melodie wordt mooi uitgewerkt én blijft hangen: een geslaagde start!
Na al die ruwheid kan de glasheldere cleane stem aan het begin van In the Name of Trolls geen groter contrast brengen. Het nummer evolueert uiteindelijk tot een vrij generische folk/Vikingmetalsong met een symfonische inslag en echo’s richting oud werk van Thyrfing en Windir. Alle typische elementen zijn aanwezig: koor, accordeon, huppelende ritmes en een terugkerend refrein, maar er zijn ook wilde powermetalsolo’s en verhalend gesproken woord te ontdekken. Geen topnummer, maar meer dan degelijk.
Titelsong Trollvengers had zeker niet misstaan op Finntrolls Jaktens Tid of Turisas’ Battle Metal. Dit is folk metal zoals folk metal bedoeld is: uptempo, energiek, dynamisch, soms dansbaar, opzwepend, meeslepend… Pakkend! Met dit nummer voldoet Aktarum eindelijk aan het verwachtingspatroon dat we aan een dergelijke band mogen koppelen. Een heuse trollparty, gedragen door accordeondeuntjes en dwarsfluitriedeltjes, maar met net voldoende rustpuntjes om alles perfect uit te balanceren. Eentje om op repeat te zetten dus. Hail the bearers of the axe!
Op Trollvengers bewezen deze Belgische trollen al dat ze een degelijke folkmetalsong weten neer te zetten, maar als de dwergen op bezoek komen is de pret helemaal niet meer te drukken. Dartel, lichtvoetig, dansbaar, opwindend, meeslepend: hier word je ongewild vrolijk en tegelijk bloeddorstig van. Het zijn de heldere, magistrale fluitmelodieën die hier de sfeer bepalen (het doet me meermaals denken aan Tales, Ale and Fire van Lemuria) en het nummer aanzwengelen, maar dit nummer was nooit zo subliem geweest zonder de daar (perfect) bij passende riffs en de juiste keuzes inzake songindeling en sfeerverdeling. Elk instrument en elk vocaal element levert hier op het juiste moment zijn bijdrage, waardoor het geheel veel meer is dan de som van de onderdelen.
Wie dacht dat enkel Finntroll er in slaagt om komische, carnavaleske (xylofoon)fantasietjes te combineren met de grofst mogelijke beestachtige bruutheid, die blijkt het mis te hebben. Het ongewoon getitelde Troll Zeppelin is afwisselend kolderiek grappig, heroïsch episch en bruutweg gemeen, maar tegelijk doorlopend stuwend en opwindend. Door er halverwege een rustige solo tussen te mengen en ook nog eens van thema te wisselen blijft het ook van begin tot eind fris en onderhoudend. Crush! Slash! Kill! Dat wordt lekker meebrullen bij hun volgende optreden…
Trollvengers heeft heel wat sterke nummers te bieden en ik heb écht van dit album genoten. Een zinderende mix van folk metal en power metal. Én symfonische black metal, zoals op het wervelende Troll Wrath, waar de wisselwerking tussen de verschillende stemtechnieken optimaal wordt benut. Niet toevallig komt deze zwartgeblakerde woede-uitbarsting net na het reflectieve The Misty Mountain Troll: wat een contrast! Dit is opnieuw een nummer dat een zeer hoog niveau haalt: geen noot te veel of te weinig, gewoon perfect gedoseerd.
Aktarum wist voor Pirates VS Trolls niemand minder dan Alestorms keyboardspeler/vocalist Elliot Vernon te strikken. Een perfect fit, zeg maar. Het nummer zelf loopt niet over van de finesses, maar heeft wel een leuke refreinmelodie die behoorlijk lang blijft hangen. Het album eindigt met het (iets te) lang uitgesponnen A Troll Farewell dat wat mij betreft zijn hoogtepunt kent in het openingssegment, waar de melancholie uit de gitaren lijkt te gutsen als het bloed der trolse slachtoffers.
Trollvengers is alleszins een personal best voor Aktarum. Een (eerste) hoogtepunt in hun carrière. Niet alle nummers halen hetzelfde niveau, maar dit album heeft voor de folk-/Viking-/power-/blackmetalfan zoveel te bieden dat het zonde zou zijn om het niet minstens een aantal draaibeurten te geven (want, zoals gezegd, het is een groeiplaatje!). Deze band is op een paar jaar tijd dusdanig gegroeid dat het ook stilaan tijd wordt om voorbij de Belgische grenzen te gaan kijken, want deze muziek verdient het om gehoord te worden op menig (festival)podium.
Score:
83/100
Label:
Art Gates Records, 2022
Tracklisting:
- A Tale of Trolls
- The Blood of Trolls
- In the Name of Trolls
- TrollVengers
- Of Trolls and Men
- The Trolls and the Dwarves
- Troll Zeppelin
- The Misty Mountain Troll
- To ValhaTroll
- Troll Wrath
- Pirates VS Trolls (feat. Elliot Vernon)
- A Troll Farewell
Line-up:
- Trollour – Keyboards
- Trollaklass – Gitaar, stem
- Trollbard – Gitaar, stem
- Trollhammer – Drums
- Trollaflem – Basgitaar, stem
Links: