The Gathering – Beautiful Distortion

Op de eerste editie van het Prognosis Festival in 2019 trakteerde The Gathering de aanwezigen op een mooie muzikale trip. Daarbij diende het ruimtelijke en soms woeste gitaarwerk van René Rutten als enthousiaste reisgids door de laag voor laag opgebouwde nummers. In het verslag van het optreden spraken we de hoop uit wat van die zwaardere post-metalaanpak terug te mogen horen op de volgende plaat van de band. De titel van het eerste nieuwe album van The Gathering in tien jaar, Beautiful Distortion, zou er in ieder geval prima bij passen. De Nederlands-Noorse groep haalt echter – terecht eigenwijs – een stevige viltstift door dat verlangen. Beautiful Distortion is een plaat geworden vol verstilde luisterliedjes waar de schoonheid vooral in de emotie en details te vinden is.

Band photo by Gema Pérez and Kjetil Tofte

Natuurlijk horen we de gitaar terug. In opener In Colour doorbreekt een stuwende gitaarpartij de puntige, bijna poppy triphop. En ook in het ritmische en dus toepasselijk getitelde  Pulse Of Life worden de schuiven van de zes snaren wat verder open geschoven. Ietwat funky en licht industrieel klinken de aanslagen totdat een zwaardere riff ontwrichtend binnenvalt en samenvloeit met hoge vervormde vocalen. De droefgeestige toetsen bij het gevoelig gezongen “Can I heal? Will I Heal? ” drukken dit nummer een beetje naar de laatste van A Perfect Circle. Dat is wat ons betreft een compliment, temeer nog daar het elders op de plaat moeilijk is te verwijzen naar andere acts. The Gathering klinkt vooral als zichzelf.

Geen absolute hoofdrol voor de gitaar dus. Veel meer heeft de band een gecontroleerd evenwicht in hun triprock gevonden waarin alle instrumenten hun eigen plek – en vooral hun eigen rol – hebben. Zo is het eerder genoemde In Colour in eerste elektronische aanleg misschien een wat desolaat nummer. Wanneer drummer Hans Rutten echter meer uptempo (en met een bijzonder thema) inzet verandert de muziek van kleur. Dan wordt de song bijna bemoedigend.

De rijke muzikale invulling lijkt op Beautiful Distortion vaak ondersteunend aan de gezongen verhalen. Absoluut hoogtepunt daarin wordt bereikt in het verscheurende afscheidslied Black Is Magnified. Wanneer Silje “Holding on to your hands as I feel they get colder” zingt, creëert ze een moment dat zo intiem is dat je je bijna schaamt er deelgenoot van te zijn. Zanglijn en tekst zijn zo indringend dat ze in de toekomst op een van de moeilijkste momenten in het leven zo maar eens in je hoofd zouden kunnen komen rondzingen.

In het al bijna even fraaie Grounded menen we dan toch een voorzichtige verwijzing naar het eigen verleden (zo rond if_then_else) te horen. Robuuster gitaarwerk wordt luchtig gehouden door – opnieuw – funky drums, waarna het gitaarthema wegvliet in een oneindig verdriet. Knap hoe The Gathering erin slaagt droevige muziek zo troostrijk te laten zijn. Het gebeurt opnieuw in het steviger We Rise waar de in lichte feedback badende gitaarlijnen de luisteraar meeslepen naar de bodem en daarna weer naar de oppervlakte waar een witbleek zonnetje te zien is. Het afsluitende On Delay verhaalt opnieuw over een afscheid maar dit keer schuilt in het verdriet zowel wat hoop als stevig verwijt. Dat palet van emoties wordt muzikaal ingevuld door zwaardere drums af te zetten tegen vluchtig toetsenwerk.

Beautiful Distortion is een mooie, soms verstilde luisterplaat die je prima kunt opzetten om de wereld even buiten te sluiten en jezelf de kans te geven om – meer dan anders – bij je eigen emoties te komen. The Gathering blijft zijn eigen koers varen zonder toe te geven aan wensen of verwachtingen van wie dan ook. Knap!

Score:

87/100

Label:

Psychonaut Records, 2022

Tracklisting:

  1. In Colour
  2. When We Fall
  3. Grounded
  4. We Rise
  5. Black is Magnified
  6. Weightless
  7. Pulse of Life
  8. On Delay

Line-up:

  • Silje Wergeland – Zang
  • René Rutten – Gitaar
  • Hans Rutten – Drums
  • Frank Boeijen – Keyboards
  • Hugo Prinsen Geerligs – Basgitaar

Links: