Arktotus – Black Veins

Niks lekkerders dan de ochtend te beginnen met een lekker bakkie koffie en een nieuw muziekje. Deze morgen is de Russische band Arktotus aan de beurt. Dit gezelschap komt uit een stadje ten noord westen van Moskou. Een aardig eind in de richting van de Scandinavische geboortegrond van de black metal dus. En daarmee krijg je wel vast een idee wat je van het derde studioalbum van dit kwartet mag verwachten. Laten we eerst maar even de rest van de checklist afwerken. Een bijna onleesbaar, sprokkelhouterig logo? Check! Eventueel een pentagram en/of een geitenhoofd in het logo verborgen? Dubbelcheck! Een duistere, in lijntekening uitgevoerde hoes met daarop schedels, rune geschrift en een afbeelding van onze almachtige vader die in de hel zijt, Satan? Check, check en check! Visueel is het dus allemaal prima in orde! Maar hoe zit het met het belangrijkste: de muziek?

Na een theatraal akkoestisch intro gaat de band vrijwel direct los in de hoogste versnelling. Het wordt nergens subtiel en geeft weinig stof tot nadenken. Dat blijkt al uit titels zoals Plague, The Lord Of Darkness, The Chaos Of The Underworld en Wind Of Death. Er wordt in de nummers wel lekker met tempo’s gespeeld maar je mag het nergens technisch of progressief noemen. De mannen kunnen allemaal prima spelen en het klinkt allemaal wel overtuigend; het zwarte bloed stroomt zeker wel door hun aderen. Degene die mij het meest positief opvalt is zanger (en gitarist) Nikolay “Cimeries” Lotoev: hij krijst en gromt ons echt de verdoemenis tegemoet!

Zelf omschrijft Arktotus de bands muziek als melodische black. Maar ik moet zeggen dat die melodische stukken wel erg goed verstopt zijn. Het meeste wat we voorgeschoteld krijgen is black van de oude school, op hoog tempo uitgevoerd. Persoonlijk vind ik het tweede deel van het album sterker dan het eerste. Deze heeft naast alle uptempo stukken wat meer afwisseling en hier komt ook wat meer melodie tevoorschijn, al is het zeer voorzichtig en nooit lang. Het meest opvallende nummer is het laatste  met de toepasselijke titel Outro. Hier geen herhaling van de intro (ook gewoon getiteld Intro) of een achterstevoren opgelezen bijbel tekst maar gewoon nog een instrumentaal liedje. Maar dan één die uit de toon valt bij de rest: lekker log en langzaam. Een truc die Dimmu Borgir ook al een paar maal met succes heeft toegepast. Maar daar houdt ook direct de vergelijking met die band op. Wil je Arktotus ergens mee vergelijken dan moet je het eerder zoeken bij bands zoals Sacramentum, Thulcandra of Unanimated.

Met de productie is verder helemaal niks mis mee. Die is ook zoals de koffie moet zijn: pikzwart, bitter en verschroeiend. Nu heb ik er zelf wel graag een klontje suiker in, en dat beloofde brokje zoete melodie mis ik toch wel een beetje. Wat overblijft is een flinke dosis cafeïne. Maar houdt die je ook wakker? Ja hoor, dat lukt wel, prima bakkie dus. Maar is niet van die door kenners geprezen kattenpoep-koffie. Hij luistert lekker genoeg weg maar opzienbarend of memorabel? Nee, dat dan weer niet…

Score:

70/100

Label:

Kvlt Und Kaos Productions, 2022

Tracklisting:

  1. Intro
  2. Plague
  3. XI Demons
  4. Sacraments Of Evil
  5. Your Dictator
  6. Black Veins
  7. The Lord Of Darkness
  8. The Chaos Of The Underworld
  9. Wind Of Death
  10. Outro

Line-up:

  • Nikolay “Cimeries” Lotoev – Zang, Gitaar
  • Dmitriy “D.SS” Davydov – Bas
  • Andrey “Styx” Balashev- Gitaar
  • Maxim “Infernal Butcher” Konstantinov – Drum

Links: