Headlines

Soms heb je reviews van bands die je in je hoofd al hebt geschreven. Als je vervolgens in je administratie kijkt, blijkt het in de realiteit nog niet neergeschreven. Sorrowful Winds met het album Deny Reality was zo'n review. Deze Griekse band maakt progressieve power metal. De band bestaat al sinds 1991, maar de huidige line-up heeft geen originele leden meer.Lees verder ›

Vacuüm, leegte … hoe een Amerikaans tweetal erbij komt om een woord uit het IJslands als bandnaam (Tómarúm) te gebruiken, is me een raadsel. Dat het een verwijzing is naar een mentale leegte die achtergelaten wordt door extreem, emotioneel leed, vind ik dan weer veel interessanter. Brandon J. Iacovella en Kyle Walburn - samen vormen ze Tómarúm - gaan onderwerpen als angst, depressie, emotionele leegte en verlies dan ook niet uit de weg.Lees verder ›

Uit Canada komt deze éénmansformatie, Trembling Void. Reeds eerder bracht hij (?) de eerste demo, Demo I, uit op tape via Narbentage Produktionen. Nu komt dit groezelig blackmetalwerkstuk uit op vinyl. Het Litouwse Inferna Profundus Records lanceert met deze en heel wat andere releases van onder andere Abyssal Temple maar ook Jure Grando en Fonsadera, een ijskoud zomeroffensief.Lees verder ›

Epische pagan metal, ik ga me er niet al te vaak aan wagen tegenwoordig. Maar soms glipt er wel er eens eentje in de cd-speler die er blijft in zitten en pas na enkele weken terug uit floept. Ash of Ashes is er zo eentje. 𝕾𝖐𝖆𝖑𝖉𝖎𝖈 pagan metal uit Duitsland, met stichter Skaldir (ken je misschien nog van de band Hel) en vocalist Morten, deze keer bijgestaan door Sethras en Stryx. Dit is de tweede plaat van Ash Of Ashes, die trouwens nog beter klinkt dan hij er uitziet.Lees verder ›

Ik voer in mijn huidige baan dagelijks sollicitatiegesprekken. Je zult je niet verbazen als ik vertel dat er regelmatig memorabele ontmoetingen plaatsvinden. In het kader van de privacy mogen er uiteraard geen details gelekt worden van al deze bijeenkomsten, maar één recent gesprek wil ik toch graag met jullie delen. Zo kwamen er onlangs vier neanderthaler-achtige types langs genaamd Patrick, Eli, Clay en Drew.Lees verder ›

Recentelijk besprak ik nieuw werk van Malphas, een Zwitserse band die met Divinity' Fall een degelijke (melodische) blackmetalplaat afleverde. De drumvellen werden gemasseerd door J.. Dit blijkt een druk baasje te zijn, want deze zelfde jongeman zit ook op de drumkruk bij een andere Zwitserse band, Aara. Dit Triade II: Hemera is het vervolg op Triade I: Eos uit 2021. Een toch wel erg interessant werkstuk.Lees verder ›

De paden van Spartan en uw recensent kruisten zich voor het eerst in 2017, toen de band uitstekend voor de dag kwam in P60 in Amstelveen. Debuutplaat The Fall of Olympus was toen ruim een jaar uit en ik heb de Haarlemmers sindsdien altijd met een schuin oog in de gaten gehouden, wachtend op nieuw materiaal. Dat is er nu pas! De Oude Grieken hadden in die tussentijd allang tientallen heldenverhalen over hun goden geschreven, maar vijf muzikanten uit Nederland laten doodleuk zeseneenhalf jaar op zich wachten om een plaatje vol verwijzingen naar die tijd uit te brengen.Lees verder ›

De debuut EP van Panzerkrieg 666 vermeldt dat we hier te maken hebben met twee muzikanten die geen neo-nazi zijn. Ze vinden oorlog alleen inspirerend. Dat klinkt al gelijk een stuk acceptabeler toch? Deze satanische oorlogsmachine vindt zijn oorsprong in Duitsland. Toevalligerwijs tevens het land waar de Panzer-tank zijn oorsprong vond.Lees verder ›

Het uit Noorwegen afkomstige Confidential werd in 2020 opgericht. Kan het ongelukkiger? Een band beginnen middenin een wereldwijde pandemie met onzekerheden over optredens, festivals en zelfs oefensessies die niet door konden gaan. De band trok zich er weinig van aan want er werden in de aanloop naar dit debuut liefst vier singles uitgebracht en een deal met een platenmaatschappij van formaat gescoord. Dan is er wederzijds vertrouwen. Terecht?Lees verder ›

Als je in de archieven van zwaremetalen.com duikt en zoekt naar de recensies die geschreven zijn omtrent de albumuitgaven van MASTER BOOT RECORD, kom je steevast de naam van (mede)redacteur Bart Al Foet als schrijver tegen. Bart is altijd heel positief over het werk van MBR en terecht. Natuurlijk is niet iedereen begaan met de aparte stijl die MBR erop nahoudt maar het blijft een bijzonder fenomeen. Deze keer heb ik de nieuwe schijf voor de neus van Bart weggekaapt om mijn oordeel eens te vellen over de bijzondere synth metal van MASTER BOOT RECORD.Lees verder ›

Melodische thrash van eigen bodem, hoera! Stiekem moest ik wel een beetje glimlachen toen ik het nieuwe album van Disquiet in de Zware Lijst zag staan voor een recensie. Waarom, denkt u? Nou, deze schrijvert (lees: redacteur) speelt ook in een bandje en met dat bandje heb ik een keer met Disquiet opgetreden en dan heb ik de heren ook nog tweemaal elders zien optreden (de laatste keer in De Vorstin te Hilversum). Voorgeschiedenis, dus? Jazeker! Voorkennis, ook? Nee, ik heb geen flauw idee!Lees verder ›

"Life is like a box of chocolates, you never know what you are gonna get". Een quote die eigenlijk ook van toepassing zou kunnen zijn op het werk van het Zweedse trio achter Månegarm. Er zijn wat zekerheden, want folk zal steeds een vaste waarde blijven in de zwartgeblakerde metal van dit gezelschap, maar in het verleden durfde dit zowel de smerige blackmetalhoek uitgaan, als de commerciële Amon Amarth-richting met tracks als Odin Owns Ye All (nog steeds fan!). Soms krijg je wat meer rustpunten zoals die te vinden waren op de EP Urminnes hävd uit 2006, maar je weet nooit precies welke mix het gaat worden.Lees verder ›