De crème de la crème van de hedendaagse progressieve, extreme metal presenteert zijn vierde album genaamd Exul. De Australiërs van het geroemde Ne Obliviscaris zijn na zes jaar terug met nieuwe muziek, die onverminderd een verpletterende indruk weet te maken. Hoog tijd dus voor Zware Metalen om bij te praten met een van de meesterbreinen van de band, violist en zanger Tim Charles!
Hoi Tim, gefeliciteerd met Exul! De fans mogen blij zijn dat jullie bij elkaar zijn gebleven ondanks de vreselijk zware periode die we allemaal hebben moeten doorstaan. Alleen drummer Dan Presland koos ervoor om zich volledig te gaan focussen op zijn nieuwe band te beginnen, Black Lava, na zestien jaar Ne Obliviscaris. Kunnen jullie vertellen wat hetgeen is dat jullie bij elkaar houdt, ondanks de grote geografische verschillen?
Ik denk dat als je één ding zou moeten kiezen, het gewoon de liefde voor muziek zou zijn. In het bijzonder de muziek die wij maken, maar verder hebben we allemaal het enorme verlangen om muziek te maken en uit te voeren en het is door die gedeelde passie dat we samen blijven om Ne Obliviscaris te creëren.
Toen we elkaar in 2019 op FortaRock in Nijmegen ontmoetten, vertelde je me dat je veel had geleerd van de afgelopen drie albums, dus je had er alle vertrouwen in dat de nieuwe plaat de beste wordt die jullie hebben uitgebracht. Wederom ben ik ongelooflijk onder de indruk van jullie meesterschap. Een mooie kroon op jullie twintigjarig bestaan! Wat vinden jullie van de reacties op Exul tot nu toe?
Nou, om eerlijk te zijn, hebben we tot nu toe nog niet echt veel feedback gehoord op het hele album aangezien het nog niet uit is en de recensies nog niet binnen zijn. Maar de feedback voor de twee singles, Equus en Graal, is absoluut ongelooflijk en van de enkele mensen die het album hebben gehoord is de reactie zeker erg opwindend. We hadden er echt vertrouwen in dat de singles van Exul goed zouden worden ontvangen, maar het is nog beter dan gehoopt. Het is zeker een grote stap vooruit ten opzichte van alles wat we eerder hebben uitgebracht wat betreft het algemene niveau van opwinding en het aantal mensen dat luistert en ons bekijkt, wat geweldig is.
Je zei dat niets perfect kan zijn. Heeft de extra tijd/mogelijkheid voor Exul je doen denken dat sommige stukken nu wel perfect klinken?
In plaats van “perfect” denk ik dat een meer accurate manier om de nummers op Exul te beschrijven zou zijn dat ze “precies zoals ze zouden moeten zijn” klinken. De songs op Exul zijn een reflectie van dit moment in de tijd. Ze zijn een combinatie van composities beïnvloed door echte livegebeurtenissen. Opgevoerd door echte maar onvolmaakte mensen. Mensen die vervolgens moesten proberen een manier te vinden om die uitvoeringen op te nemen en te mixen om de rauwe emotie in de muziek tot leven te brengen. Elk aspect van dit album werd nauwgezet benaderd voor Exul en ik ben zo trots op het resultaat. Ik weet dat dit album een echte reflectie is van wie wij zijn als individuen en als groep, en dat is alles waar ik op kan hopen.
Je zei dat je familie je werk voor Ne Obliviscaris erg steunt. Klopt het dat je zus ook viool speelt voor Equus en Misericorde I & II? En dat je tienjarige dochter Amélie schittert als violiste in de clip van Graal? Wat zal jij een trotse vader zijn!
Ja dat is waar! Mijn zus Emma is zelf een professionele violiste, en zij heeft eigenlijk op elk album sinds Citadel enkele extra vioolpartijen gespeeld. Als je op een van onze nummers een vioolsectie hoort (in tegenstelling tot een soloviool), is dat normaal gesproken een mix van meerdere takes van Emma en mij over elkaar heen gelegd. Het was logisch om Emma dan te vragen voor de video voor Equus, aangezien ze dan delen speelde die ze in de studio voor ons had helpen opnemen.
Werken met mijn dochter Amélie aan de Graal-video was zo leuk! Xen en ik waren aan het uitzoeken hoe we dat deel van de video moesten aanpakken, omdat er zoveel lagen viool en altviool zijn en zelfs cleane zang die allemaal door mij wordt uitgevoerd in het nummer. Dus net zoals we Emma sommige delen in Equus tot leven lieten brengen, was het geweldig om Amélie de kans te geven dat deel uit te voeren en een belangrijk deel uit te maken van het delen van dat nummer met de wereld.
Ja, Martino was de voornaamste schrijver voor de gitaarriffs in Graal en natuurlijk ook voor zijn baspartijen. Hij heeft geweldig werk geleverd en Xen was zich ervan bewust om hem een beetje te laten zien in de Graal-video aangezien het zijn eerste videoclip was (eindelijk!) sinds hij bij Ne Obliviscaris kwam in 2017.
Kun je iets meer vertellen over het thema? Bij Equus was het duidelijk dat het ging over de bosbranden in Australië en Moeder Aarde die in brand staat. Maar ‘exile’ kan op vele manieren gevonden worden.
Alle nummers op Exul gaan over een of andere vorm van ongewenst vertrek. Van verstoten zijn, ontheemd zijn van je normale leven, omgaan met het concept van sterven, enzovoorts. Bij Ne Obliviscaris komt de muziek altijd op de eerste plaats en dan neemt Xen de tijd om te onderzoeken welke thema’s de muziek bij hem oproept. Ik denk dat hij briljant werk heeft verricht om Exul thematisch samen te binden.
Wanneer jullie schrijven, willen jullie gewoon goede muziek maken. Zijn er in de periode sinds Urn nieuwe artiesten geweest die jullie hebben geïnspireerd?
Ik denk dat ik de laatste tijd veel naar artiesten heb geluisterd. Het album Screen Violence van Chvrches is er een die ik de laatste maanden erg vaak heb gedraaid. Jacob Collier is een artiest die ik pas het afgelopen jaar heb ontdekt. Ik had het genoegen hem een paar maanden geleden live te zien en wat een geweldige muzikant en performer is hij. Een ander album waar ik deze week pas op terugkwam was Job For A Cowboy‘s Sun Eater. Geen nieuw album (2014), maar hoe dan ook een meesterlijk progmetalalbum dat veel mensen niet zo goed kennen, aangezien de band kort na de release stopte. Enkele andere artiesten die ik de laatste tijd regelmatig heb gedraaid zijn Leprous, Persefone, Allegaeon, Northlane, Architects, Der Weg Einer Freheit, Coldplay, Plini, Common, de Hamilton soundtrack… Plus de soundtrack van Matilda the Musical, wat momenteel Amélie’s favoriet is! Dat is nogal een mix!
Misericorde II: Anatomy of Quiescence vind ik misschien wel het meest indrukwekkende nummer op Exul. Wat een crescendo! Kippenvel! Hoe krijg je het voor elkaar om telkens weer je niveau te ontstijgen?
Hartelijk dank voor de vriendelijke woorden. Dit is een nummer dat ik grotendeels heb geschreven en dus is het voor mij ook een speciaal nummer. Dit nummer en alle viool- en strijkerspartijen (inclusief dat epische einde) zijn eigenlijk geschreven op een moment dat ik net te horen had gekregen dat mijn moeder aan terminale kanker op sterven lag. En hoewel het nummer daar niet per se over gaat, is het deels ontstaan doordat ik me begroef in mijn muziek en creativiteit terwijl ik zocht naar een manier om met die onverwachte wending in mijn leven om te gaan. Ik denk dat het verlangen om te blijven verkennen de mogelijkheid schept om verder te gaan dan wat je in het verleden hebt gedaan. Ik houd van wat we eerder hebben gedaan, maar creatief gezien houd ik van verkennen.
Je werk heeft altijd veel gespeeld met de brutaliteit van metal en de elegantie van viool. Misericorde II: Anatomy of Quiescence neemt het tempo behoorlijk terug en legt veel nadruk op rustige elementen die heel goed werken, vooral in combinatie met de versnelling aan het eind. Hebben jullie veel nagedacht over hoe je dat voor dit album weer kon doen?
We zijn zeker niet gaan schrijven met een specifiek plan, maar het is gewoon een natuurlijke ontwikkeling. Zodra ik begon te schrijven merkte ik dat ik deze keer meer gelaagde strijkerspartijen toevoegde en meer focuste op uitgebreide herhaling en ontwikkeling (bijvoorbeeld veel van Misericorde II en Equus) in vergelijking met Urn. Om wat voor reden dan ook is dat gewoon wat eruit kwam en is het iets waar ik me door geïnspireerd voelde om nader te onderzoeken. Het is prachtig als die zaadjes ontkiemen tot iets waar mensen van kunnen genieten en zich mee kunnen verbinden als het eenmaal in definitieve vorm is afgeleverd.
Was Equus een nummer dat jullie aanzienlijk hebben ingekort?
Interessante vraag! Het korte antwoord is nee. Om het verder uit te leggen: vroeg in het schrijfproces was Equus een ander nummer… Het was ongeveer tien minuten lang en de eerste vier minuten waren wat je hoort in Equus, maar daarna ging het een totaal andere kant op. Ik was niet gelukkig met de flow van het nummer en ondanks een paar pogingen konden we het niet eens worden over hoe we het nummer van begin tot eind moesten laten lopen. We hadden veel goede ideeën, maar het werkte niet. Uiteindelijk ging ik op een avond naar Matt’s huis en gooiden we alles na de vier minuten in de prullenbak en herschreven we de rest van het nummer met nieuwe ideeën die non-stop doorliepen tot het einde. De uiteindelijke structuur van het nummer, de cleane zang en de strijkers waren toen allemaal binnen een paar dagen klaar, na vele weken worstelen met de oorspronkelijke versie.
Kun je misschien al zeggen of de nieuwe drummer een vast lid van de band wordt of dat hij dit jaar alleen meedoet op jullie wereldtour?
In het algemeen is het zo dat wanneer we iemand met ons mee op pad nemen, het de bedoeling is dat die persoon een vaste relatie met de band krijgt. Maar je moet natuurlijk wel een paar keer uitgaan voordat je gaat trouwen! Het gaat er niet alleen om of iemand een goede muzikant en persoon is, maar ook of hij de juiste fit heeft binnen de groep, wat je alleen weet door tijd met elkaar door te brengen. De nieuwe drummer waar we nu mee werken is gewoonweg ongelooflijk en we zijn ontzettend enthousiast om met hem op pad te gaan.
Hoe denk je dat je de muziek van Ne Obliviscaris het beste kunt ervaren?
Mijn persoonlijke favoriete manier is live tijdens een concert, maar een mooie ruis onderdrukkende koptelefoon opzetten zodat je naar de fijnere details van de mix kunt luisteren is ook een belangrijk element om de muziek goed te leren kennen. Dus idealiter ervaren mensen beide op termijn!
De laatste keer dat we elkaar spraken, zei je ook dat we een heruitgave konden verwachten van Portal Of I. Is daar al nieuws over?
Dit is iets dat helaas verder is uitgesteld omdat we simpelweg niet genoeg geld hadden om ze te drukken vanwege de pandemie. We verwachten echter dat het uiteindelijk in de loop van 2023 zal gebeuren.
Hoe gaat het met je Patreon? De Orde van de Ne Obluminati breidt zich uit?
Het gaat geweldig, hoewel het eerlijk gezegd erg moeilijk was tijdens de pandemie. We hadden het gevoel dat we niet echt reclame konden maken voor onze Patreon omdat zoveel mensen worstelden met gezondheids- en werkproblemen. Mensen vragen om onze band in die tijd te steunen voelde ongemakkelijk. Vooral toen ons album vertraging opliep en we dus vaak geen goede vooruitgang hadden om te delen. Sinds we Exul hebben afgerond is er echter een ommekeer gekomen en we hebben veel nieuwe mensen aan boord zien komen. Het niveau van de support van veel van de mensen daar is gewoon verbazingwekkend. We zijn erg dankbaar.
Tot slot, wat wil je tegen onze lezers zeggen?
Tot ziens tijdens onze tour!
Veel plezier op jullie tour gewenst en tot 14 mei in TRIX Antwerpen en 20 mei in Gebr. de Nobel Leiden! Hartelijk dank voor dit interview!
Links: