Een debuutplaat met drie nummers die gezamenlijk zo’n 40 minuten klokken. Dan kun je je geld erop inzetten dat hier doom metal gemaakt wordt. En dat klopt deels ook wel. Cerbère is een band uit Parijs en heeft zichzelf vernoemd naar het mythologische figuur Cerberus. Dat was kort gezegd, een rothond waar je niet mee moest steggelen. Het lijkt me onverstandig dat je dat wel doet met deze Fransmannen. Want er klinkt flink wat verbetenheid van deze nummers af.
Opener Cendre is een traag op gang komend nummer waar na verloop van tijd klassieke doomriffs invallen. Het tempo ligt een half nummer vrij laag. Dit gaat pas omhoog als er halverwege wat meer sludgestukken worden gespeeld. Ondertussen krijst zanger Baptiste zijn lijnen over de muziek uit. En dat klinkt niet alleen gemeend, maar ook erg functioneel. In eerste instantie had ik het idee dat hij zomaar wat kreten over de muziek bulderde, maar gek genoeg houdt dat dit nummer wel goed bij elkaar. Wat ook opvalt: de overgangen. Wat zijn die kut zeg. Dat lijkt echt helemaal nergens op. Alsof er verschillende stukken in de studio aan elkaar geplakt zijn.
Dat doet de band wat beter wat betreft de volgorde van de songkeuzes. Waar opener Cendre vooral een traag voortslepend monster is, is Sale Chien een – voor Cerbère begrippen – vrij snel nummer waarbij repeterende riffs en drums de hoofdmoot vormen. Het luistert goed weg, maar er gebeurt net wat te weinig in dit nummer om het ruim acht minuten interessant te houden. Het meest interessante is de fuzzy riff die aan het eind wordt gepeeld en de aanloop vormt voor het laatste en langste nummer van de laat: Les Tours Du Set. Dit nummer is met ruim 22 minuten zelfs langer dan de eerste twee bij elkaar. Je zou verwachten dat het dan een groot traag epos is geworden, maar niets is minder waar. Het is namelijk een interessant nummer geworden met invloeden uit de sludge, doom en zeker ook stoner. Want dit nummer schiet uit de startblokken met een verfijnde groovende stonerriff, die bijna aanvoelt als een positieve noot op deze plaat. Dat wordt, afgezien van een Type O Negative achtige break, ook de rest van het nummer volgehouden. Dit kan Cerbère dus ook, grooven. Mij bekruipt alleen het gevoel dat deze Fransozen nog niet voor een duidelijke koers willen kiezen. Elk nummer kenmerkt zich door een andere stijl, maar het geheel klinkt daardoor niet heel coherent.
Cendre is een plaat die gaat over verloren jeugd, haat, afwijzing en dat soort vrolijke zaken. De teksten worden vol overgave over de muziek geschreeuwd, en de zang heeft ook een bijpassende gruizige productie meegekregen. Die hoor je ook terug in het gitaargeweld van deze heren. Het is mij af en toe net wat te gruizig. Hierdoor klinkt het geheel wat monotoon, maar past het wel bij de stijl die deze heren spelen.
Cerbère levert met Cendre een degelijke stoner/doom/sludge plaat af. Alleen zijn er net wat te weinig verrassingen om op te vallen in dit volle genre. Ben je een uitgesproken liefhebber van bovengenoemde genres, dan kan je wellicht prima wat uurtjes vullen met Cendre.
Score:
62/100
Label:
Chien Noir, 2022
Tracklisting:
- Cendre
- Sale Chien
- Les tours de Set
Line-up:
- Baptiste P. – Gitaar, zang
- Baptiste Reig – Drums
- Thom Dezelus – Basgitaar
Links: