Headlines

Alsof Alice in Chains een post-metalplaat heeft opgenomen. Zo klinkt Orochen althans op een groot deel van deze debuutplaat. Maar eigenlijk doemen er continu referenties op. Het ene moment doet de band me aan The Ocean denken, terwijl het volgende moment ineens Smashing Pumpkins  als referentiekader opdoemt. Maar dan wel in combinatie met een sfeervol post-rockgeluid. Orochen, vernoemd naar een etnische minderheidsgroepering in China, bracht eerder al een avontuurlijk klinkende EP uit. De Zweden maakten nuttig gebruik van de coronalockdown door de oersaaie tijd te benutten om een nieuw album bij elkaar te pennen. Die schrijfsessies resulteerden in dit debuutalbum, Anthroposcenic, dat uitkomt bij Suicide Records.Lees verder ›

Universal van Michael Schenker Group klinkt hypermelodieus, het gitaarwerk staat op hoog niveau … alleen had ik het wat harder en spannender verwachtLees verder ›

Het is de hoogste tijd om je rubber eendje tevoorschijn te halen want de Schotten van Alestorm brengen Seventh Rum Of A Seventh Rum een nieuw album. Het zevende album van de feestende piraten alweer. De helft van de bezoekers zijn al lang afgehaakt bij deze band terwijl de andere helft smult van de piraten-powermetal. Hoewel powermetal niet mijn genre van voorkeur is, kan ik de feestmuziek van Alestorm altijd wel goed waarderen.Lees verder ›

Het Noors is een geinige taal. Svartsyn betekent zoveel als ‘pessimisme’. Een samenstelling van svart (zwart) en syn (zicht). Deze keer speelt Khold zijn zevende album in de (zwart)kijker. Khold, uiteraard bekend van rockende black metal. Zware metalen pikt af en toe een album van deze Noren mee. De eerste maal met Phantom uit 2002 knetterde het wel maar ontbrak de vlam.Lees verder ›

Andy Marshall, de man en het brein achter de band, Saor, is weer terug. En hoe! Album nummer vijf is een wapenfeit en de titel is Origins. Atmosferische pagan black met de Schotse roots van Andy diep genesteld in de composities en teksten. Onze collega-redacteur, Bart, was lovend over het vorige album, Forgotten Paths: een album waar Andy zijn smaak, stijl en invloed verder vorm wist te geven en zo het nieuwe subgenre, Caledonian metal, werd geboren. Laten we meevaren op de reis van deze Schot en gauw luisteren naar wat Origins ons brengt.Lees verder ›

Het is alweer van een flinke tijd terug dat het Zweedse Darkane nieuwe muziek uitbracht. Jammer, want de albums, en in het bijzonder Rusted Angel (1999) en Layers of Lies (2005), sla ik persoonlijk heel hoog aan. Het laatste wapenfeit, The Sinister Supremacy, dateert uit 2013. Destijds leek, met een solide line-up - zeker na de terugkeer van voormalig zanger Lawrence Mackrory in 2011 - en een prima recente release, de toekomst voor het Zweedse Darkane open te liggen. Wat volgde was echter stilte... Jaren van stilte. Is negen jaar later de terugkeer de moeite waard of had de band beter in de vergetelheid ondergedoken kunnen blijven?Lees verder ›

Halverwege de jaren '90 van de vorige eeuw had je twee magazines die inspeelden op vooral black metal. Die bladen waren het Duitstalige Ablaze en het Engelstalige Nordic Vision. Ik sprak en las toen nog geen Duits, maar het ging mij vooral om de verzamel CD’s die bij beide bladen in de verpakking zaten. Velen van jullie zullen daar een hoop gave bands hebben ontdekt. In die tijd was er een band uit Oostenrijk die death metal speelde, maar met een blackmetalimago. Satanische teksten, antichristelijke statements en een hoop bloed en corpsepaint. Ik heb het natuurlijk over Belphegor!Lees verder ›

Serpents Oath, een Belgisch blackmetalcollectief, leek enkele jaren geleden plots op te staan vanuit het niets. Niks is echter minder waar. Er bleek een verzameling individuen achter deze band te zitten die het klappen van de zweep al wel kende. Ingewijden en mensen die de scene al langer volgen, weten immers dat er leden van het ter ziele gegane Insanity Reigns Supreme mee gemoeid zijn, rijkelijk aangevuld met een arsenaal even gevormde muzikanten uit andere bands.Lees verder ›

Sinsid komt uit Noorwegen en is redelijk aan de weg aan het timmeren in het heavy-metallandschap. Tot nu toe slagen de mannen erin om elke twee jaar een album uit te brengen. Qua werklust zit het dus wel goed met dit vijftal. Het logo van de band doet vermoeden dat het hier om een thrashband uit de jaren ' 80 gaat, maar niets is minder waar. Dit zijn Zware Metalen van de oude school.Lees verder ›

Occulte industrial uit Zweden maakt King Satan. Occult Spiritual Anarchy is het album. Eerst wilde men dat eenieder Satan zou aanbidden. Vandaag is het spirituele anarchie. Het gebed tot Satan werd overigens niet al te enthousiast ontvangen door mijn collega Bart al Foet die de woorden 'saai', 'doorzichtig' en 'debiel' uit de kast haalde. Na de single The Faces of the Devil was ik in elk geval positief gestemd. Dit album zou nu eens echt de doorbraak moeten/kunnen worden.Lees verder ›

In de Nederlandse provincie Groningen ligt een gebied waar aardgas wordt gewonnen. Dat zorgt zo af en toe voor een aardbeving en bij één van de bevingen moet er iets flink fout zijn gegaan en heeft Satan zelve kans gezien een zooitje hellehonden naar boven te duwen om dood en verderf te verspreiden. Dat doen de demonen vermomd als muzikanten onder de naam Embraced by Darkness. De EP MMXXII is het eerste wapenfeit van het bloeddorstige gezelschap.Lees verder ›