Serpents Oath, een Belgisch blackmetalcollectief, leek enkele jaren geleden plots op te staan vanuit het niets. Niks is echter minder waar. Er bleek een verzameling individuen achter deze band te zitten die het klappen van de zweep al wel kende. Ingewijden en mensen die de scene al langer volgen, weten immers dat er leden van het ter ziele gegane Insanity Reigns Supreme mee gemoeid zijn, rijkelijk aangevuld met een arsenaal even gevormde muzikanten uit andere bands. Waar de vorige plaat Nihil nog werd opgenomen met hulp van de oude bandleden van Insanity Reigns Supreme (Roel op gitaar, J op bas en op heden actief in nether), is Serpents Oath nu uitgegroeid tot een vijfkoppige slang die al kronkelend en sissend zijn weg baant door het zompige blackmetalland.
Opnieuw krijgt Ascension een erg professionele productie mee, net als zijn voorganger. Een productie die wederom in de handen werd gelegd van niemand minder dan de heer Classen van de Stage One Studio. Evenmin is er, en terecht, bespaard op het artwork. Iets waar de heren al van het begin in uitblinken. Het lijkt Nestor Avalos meer dan gelukt te zijn om de complexe, donkere boodschap die de heren willen overbrengen om te zetten in een visueel meesterwerk. En visueel zijn de heren zeker. Een live optreden is dan ook meer dan de moeite waard om te gaan bekijken en dit in al zijn facetten. De symboliek die de heren gebruiken, spreekt nog meer boekdelen als je dit alles live in je kan opnemen.
Summoning The Ancients is een strakke opener en dit mede door onder andere een heerlijk roffeltje op de snaredrum. Direct valt op dat de heren weinig of niet van het pad zijn afgeweken. Ze kiezen nog altijd voor eenvoudige riffs die erg efficiënt in simpele songstructuren worden gegoten en alzo gemakkelijk blijven hangen. Op vocaal gebied lijkt Tes Re Oth opnieuw wat ondersteuning te krijgen (zeker live) van de twee heren Baelus en Mørkald. Zijn typische putgrunt wordt nog frequenter dan op de vorige plaat afgewisseld met ratelende screams. Thy Mighty Serpent opent op eerder epische wijze met een erg verhalende leadlijn om dan te verglijden in een erg afwisselend geheel, mede dankzij het gevarieerd drumspel van de heer Draghul. Blasphemy is toch wel één van de sterkste nummers op de plaat. Deels door het feit dat het een hoge meebrulfactor heeft, maar vooral door de erg penetrante, zurige gitaarlijnen ontsproten uit het brein van de heer Daenum. Verder onthoud ik de bijtende solopartij in Bring Down The Sun, de snelle blastbeats in het ultrabrutale Sworn To The Oath of Of Fang And Claw.
Het erg warme einde van Blood Moon mag ook apart vermeld worden. Daarnaast valt me op dat er, net als op de vorige plaat, gekozen werd voor een bijzonder smerig basgeluid, wat alleen maar kan toegejuicht worden.
Serpents Oath is het Belgische antwoord op het Zweedse Watain. Alhoewel de vorige plaat, Nihil, iets meer indruk op me naliet, is Ascension zeker een sterk opvolger. Ik ben benieuwd hoe de heren zich verder ontwikkelen. In dat opzicht is misschien een minder propere productie in de toekomst, een meer ranzigere blackmetalproductie, een idee voor de volgende plaat. Nochtans lijkt het me weinig waarschijnlijk dat deze heren van het uitgestippelde pad zullen afwijken.
Score:
80/100
Label:
Soulseller Records, 2022
Tracklisting:
- Invocation Pestum
- Summoning The Ancients
- Thy Mighty Serpent
- Invocation Perversum
- Blasphemy
- Bring Down The Sun
- Invocation Maledictum
- Sworn To The Oath
- Of Fang And Claw
- Invocation Infectum
- Death The Destroyer
- Blood Moon
Line-up:
- Tes Re Oth – Zang
- Daenum – Gitaar
- Draghul – Drums
- Baelus – Gitaar
- Mørkald – Basgitaar
Links: