Michael Schenker Group – Universal

Geschreven door op 25-06-2022 om 11:06.

Moeten we iemand die al 50 jaar actief is in de hardrock en ooit het mooie weer maakte als topgitarist bij Scorpions en UFO nog voorstellen? Nee zeker? Vandaar: onmiddellijk naar de recensie van het album Universal zelf van Michael Schenker Group.

Zonder al iets te willen lossen over het verdict: de heer Schenker heeft zich weten te omringen met veel mooi volk. Wat dacht je van zangers Ronnie Romero (Rainbow, Vandenberg), die ook de honneurs waarneemt tijdens de huidige tour, Michael Kiske (Helloween) en Ralf Scheepers (Primal Fear). Of van drummers Simon Phillips (Toto, The Who), Brian Tichy (Whitesnake, Foreigner), Bobby Rondinelli (Rainbow) en Bodo Schopf (Eloy), om bassisten Bob Daisley (Black Sabbath), Barry Sparks (Malmsteen, Dokken) en Barend Courbois (Blind Guardian, Zakk Wylde) niet te vergeten. Weerspiegelt al deze kwaliteit zich ook in het album? Dat lees je hier verder.

Het begint alleszins heel lekker met Emergency. Flink uptempo, wat classic rock invloeden, zeker niet beenhard, goede riff, lange harmonieuze solo en Ronnie Romero die zoals altijd goed bij stem is … en een heel abrupt einde. Niet slecht hoor! Under Attack is nog wat meer pop-gericht; ik hoor wat WigWam tussendoor.

Schenker gooit er zelfs een ode aan Ronnie James Dio tegenaan met A King Has Gone, voorafgegaan door het korte instrumentale Calling Baal. Dat laatste is speciaal want ingespeeld door Rainbow-leden Bobby Rondinelli, Bob Daisley en Tony Carey die zorgde voor de Moog-intro. A King Has Gone wordt ingezongen door Michael Kiske van Helloween. Dat is eerlijk gezegd nooit mijn favoriete groep noch zanger geweest en ook nu ligt dit nummer wat op mijn maag. Goed, het gitaarspel van Schenker is perfect op punt, maar ik hoor muzikaal eigenlijk geen enkele link met werk van Dio dus vind ik het wat raar als hommage.

The Universe eet van meerdere muzikale walletjes, kabbelt de eerste minuten rustig aan, biedt zelfs symfonische rock maar wordt ook weer gered door het gitaarspel van Schenker.

Eigenlijk is het maar in het tweede deel van het album dat het echt wat steviger wordt. Onze eigen Ralf Scheepers geeft het goede voorbeeld met Wrecking Ball. Ruigere zang geeft dit nummer de ballen die het verdient. Dit is er eentje dat in je oor blijft zitten! Die stevige kant is ook aanwezig in Yesterday Is Dead waar ook Romero met een donkere tweede stem iets ruwer uit de hoek komt. Sad Is The Song doet me wat denken aan Innuendo van Queen, toch zeker in de lange intro maar het klinkt toch weer allemaal zacht en braaf. Gelukkig wordt het gaspedaal wat dieper ingedrukt bij Au Revoir en maakt ook het refrein van Turn Off The World het spannend.

Met Fighter krijg je er nog een bonkend bonusnummer bij. Maar als er nu één nummer op dit album is dat me aan Dio doet denken, is het dit wel. In mijn ogen zou dit qua stijl een betere hommage geweest zijn!

Misschien was mijn verwachtingspatroon fout, maar ik blijf wat op mijn honger zitten met de “poppy hardrock meets classic rock” indruk die ik bij Universal krijg. Het is totaal niet slecht, wie vroeger zeg maar Rainbow leuk vond, zal dit ook appreciëren. Universal klinkt hypermelodieus, het gitaarwerk staat op hoog niveau … alleen had ik het wat harder en spannender verwacht. Maar iemand als Michael Schenker die zelfs op gruwelijk warme festivals als Graspop en Hellfest dit jaar toch nog optreedt met een berenmuts op zijn hoofd, die krijgt altijd extra krediet!

Michael Schenker

Score:

75/100

Label:

Pavement Entertainment, 2022

Tracklisting:

  1. Emergency
  2. Under Attack
  3. Calling Baal
  4. A King Has Gone
  5. The Universe
  6. Long Long Road
  7. Wrecking Ball
  8. Yesterday Is Dead
  9. London Calling
  10. Sad Is The Song
  11. Au Revoir
  12. Turn Off The World
  13. Fighter (bonus track)

Line-up:

  • Michael Schenker – Gitaar
  • Ronnie Romero – Vocalen
  • Steve Mann – Gitaar
  • Barend Courbois – Bas
  • Bodo Schopf – Drums

Links: