Headlines

Naast Willem II heeft Tilburg nog een andere gruwel onder haar leden. Zijn naam is Jaap Middernacht en met Koning van de Hel, Vijand van Jehovah bederft hij voor de derde maal de ziel en zaligheid van zijn nietsvermoedende luisteraars. In acht nummers worden onze oren gebalsemd in de ongezegende oliën van de psychedelische neofolk.Lees verder ›

Hoeveel Zweedse bands hier al de review gepasseerd zijn, is niet in te schatten. Maar er kan er altijd nog eentje bij. Sole Syndicate bijvoorbeeld, een relatief jonge band (gestart in 2015) die met Into The Flames toe is aan zijn derde full album. Sole Syndicate bewandelt geen nieuwe wegen maar slaagt er toch in een interessant geluid neer te zetten dankzij een bijzonder stevige productie van vooral drums en gitaren.Lees verder ›

Zomer! Mijn minst favoriete seizoen. Binnenkort is het negen maand per jaar zomer (schijnt een normale evolutie te zijn), maar gelukkig ben ik voorzien van airco’s in iedere ruimte en andere verfrissende voorzieningen om mee te doen met de klimaatadaptie. Het enige voordeel aan de zomer is dat ik wel eens een vrolijker deuntje opzet en de deur wagenwijd openzet voor power metal. Op het Zware Metalen forum kreeg ik een nieuwe band voorgeschoteld, een Engelse, die me meteen kon bekoren.Lees verder ›

Finse crust is heet deze dagen! De drummer/vocalist van Dispyt is een ander project gestart genaamd Noise Aholic. Hij heeft een poeplading aan gastartiesten uitgenodigd op Narcissistvärld. De betekenis van het album is ‘narcistenwereld’. Een beetje een onderwerp voor het theekransje van het psychologiemagazine, die schrijven daar elke week…Lees verder ›

Het is niet ongewoon voor een post of black metalband om lange nummers te schrijven. . Icare maak het echter wel heel bond. Zij brengen nu een album uit met maar 1 nummer  Charogne klokt af op 40 minuten. Het nummer is een ode aan Charles Baudelaire's gedicht Une Charogne. De band ziet het als een muzikale adaptie van dat gedicht. En eigenlijk is dat niet eens zo'n heel gekke combinatie. Het gedicht handelt over het vinden van een rottend, vrouwelijk lichaam. Het is een weelderig, beeldend beschreven gedicht. Maar ook aanstootgevend, romantisch en bruut waarmee het uitermate geschikt is om als leidraad te dienen voor een black metal album. Lees verder ›

Even zien... Waar is de categorie 'vage muziek'? Ah, hier hebben we hem! Anderes Holz met Continuo. De Duitse band geeft zelf de noemer 'aristieke progressieve rock, melodieuze artpop en Neue Deutsche Welle' aan deze wonderlijke ervaring. Een ervaring waarbij je mag genieten van elektrische Waldzither en Theremin, natuuropnames, percussie, handsirene, Japanse windgong en experimentele Duitstalige teksten. Normaal gesproken bel je daar de GGZ voor, maar ditmaal is het een kwestie van het muzikaal ondergaan.Lees verder ›

Vendetta records is een Duits platenlabel dat zich vooral concentreert op black metal. Ook nu lijken ze weer een ongerept stukje blackmetalnatuur aangetroffen te hebben in Chicago, Illinois. Natuurlijk zitten we dan in de Verenigde Staten van Amerika. Dit Fire Spell is een combinatie van vier nieuwe nummers en twee oudere nummers die al verschenen op een demo ergens in 2021. Deze laatste twee werden voor deze nieuwe release ook nog eens onder handen genomen door niemand minder dan Spencer Morris van Vukari.Lees verder ›

Het Italiaanse Malauriu gaat mee vanaf 2014 en bracht een hele rits EP's, splits en singles uit. Het volledige en naar de band vernoemde tweede album verscheen in 2022. Niet eerder verscheen er een recensie van Malauriu op Zware Metalen. Ook voor mij is dit de eerste kennismaking. Dit N.E.M.A is een compilatie waarop verschillende zangers te horen zijn.Lees verder ›

In een overvloed aan te schrijven festival- en concertverslagen dreigde de nieuwe Entrails kopje onder te gaan. Dat kan natuurlijk niet, want An Eternal Time Of Decay zou zo maar eens een van de betere oudschoolse Zweedse deathmetalplaten kunnen zijn die je dit jaar gaat horen. Zo dan is dat maar vast gezegd. Tegelijkertijd ook maar even zeggen dat de Zweedse ingewanden op hun zevende album niet veel nieuwe dingen doen.Lees verder ›

Twee ervaren muzikanten splitsen het werk op Under Satan’s Wrath: dertig minuten aan sinistere, meedogenloze black metal uit de oude én de nieuwe doos. Back to the nineties, toen alles nog authentiek en geloofwaardig was, en dan toch eens tonen wat moderne black metal daar kan tegenover zetten: daar komt het zowat op neer. Deze twee vaandeldragers van de zwarte metalen zijn Beelzeebubth en George Emmanuel.Lees verder ›

Het uit Colombia afkomstige Solemne Mortis is met Perpetual Nonexistence toe aan album nummer twee. Deze kwam eind vorig jaar uit nadat er enkele maanden eerder (in eigen beheer) een EP uitkwam met precies dezelfde titel. Op de EP staan vier nummers die allemaal het volledige album hebben gehaald. Er is inmiddels een label gevonden en dus krijg je dus slechts zes nieuwe nummers wanneer je de EP al in huis had.Lees verder ›

Wormrot moet wel één van de meest gewaardeerde grindcorebands zijn op het moment van schrijven. Het drietal is pas sinds 2007 actief en voegt met dit hagelnieuwe Hiss pas album vier toe aan zijn magere discografie, maar weet ondanks alles toch veel indruk te maken en naam op te bouwen. Waar collega's in de grindcore als tegenprestatie nog weleens bakken met EP's releasen, blijkt het trio uit Singapore ook daar geen boodschap aan te hebben. En precies dát kenmerkt dit gezelschap wel. Men neemt zijn tijd om materiaal uit te brengen en doet dat iedere keer op een bovengemiddeld niveau, maar of die blauwdruk ook daadwerkelijk gehandhaafd blijft is de vraag. Net voor het uitbrengen van Hiss brachten frontman Arif Suhaimi en zijn vrouw (manager) naar buiten dat zij stoppen bij Wormrot. Niet heel onoverkomelijk zou je denken, ware het niet dat Hiss zonder meer de meest fraaie hersenspinsels toont die ik sinds lange tijd heb gehoord. De zeer sterke vocale prestaties leveren daar absoluut een belangrijke bijdrage aan.Lees verder ›

Tja, en dan kies je een album van een 'bandje' dat progrock maakt, waar je al meer dan tien jaar niets meer van gehoord, gezien of geluisterd hebt. Een band waarvan velen dachten dat hij na de break in 2010 nooit meer wat zou gaan doen, maar eind november 2021 (tot genot van velen) ongelijk kregen en een reünie plaatsvond met als gevolg het recent uitgekomen album, Closure / Continuation. Over wie hebben wij het dan? Over het uit Engeland afkomstige Porcupine Tree, natuurlijk!Lees verder ›

In plaats van hun debuutplaat voor te stellen aan een live-publiek, kozen deze drie Duitsers, die opereren onder de naam Flesia en afkomstig zijn uit Leipzig, om begrijpelijke redenen om de vlucht vooruit te nemen en toch alvast aan nieuwe muziek te werken. En zie hier het resultaat. Essenz is een EP geworden die bestaat uit goed en wel drie nummers. Een wat rudimentaire tekening stelt de cover voor. Iets wat de heren ook al deden op Trost, de debuutplaat waarvan eerder sprake. Dit bleek ook al een plaat te zijn die volgepropt werd met obscure en grimmige blackmetalnummers.Lees verder ›