De pruiken konden weer uit de kast, de spandexbroeken van het haakje en de danspasjes waren weer geoefend: Steel Panther deed ruim een maand lang Europa aan in het kader van de ResErections Tour en in Nederland betekende dat een terugkeer naar TivoliVredenburg in Utrecht. Remco Faasen pakte voor de vijfde keer zijn kladblok bij een concert van de glammetallers om te kijken of de grap die nu al zo’n vijftien jaar duurt, nog houdbaar is.
Want in de echte wereld zijn Ralph Saenz, Russ Paresh en Darren Leader respectievelijk 57, 51 en 52 jaar, maar in de wereld van Steel Panther heten ze Michael Starr, Satchel en Stix Zadinia en is leeftijd ondergeschikt aan feesten en seksen. En dus heeft gitarist Satchel gewoon weer ingestudeerd hoe hij aan meisjes in het publiek moet vragen om hun ‘titten’ te laten zien en kronkelt zanger Michael Starr om een dame die op het podium zit heen terwijl ze wat leeftijd betreft zijn dochter had kunnen zijn. De vertrokken bassist Lexxi Foxx is nog steeds niet definitief opgevolgd en daarom neemt tourmanager Joe Lester (40) onder de naam Spyder de honneurs waar.
De laatste keer dat Zware Metalen Steel Panther zag was op Graspop Metal Meeting en verslaggever Michel Peters sprak toen van een ‘belegen hap’. Daar is in Utrecht niets van te merken, als opener Goin’ in the Backdoor direct wordt opgevolgd door Tomorrow Night. Het moppenboek met schunnige grappen is ook weer in de handbagage gestopt, want voordat we verdergaan met Asian Hooker moet iedereen eerst worden voorgesteld. Satchel nodigt daarbij de dames vooral backstage uit voor een nadere kennismaking met Starr, waarbij ze zich geen zorgen hoeven te maken om corona: de chlamydia van de zanger is inmiddels zó erg dat de geslachtsziekte het virus met huid en haar opeet. Spyder is volgens de gitarist mee omdat Lexxi Foxx tegenwoodig gay porno maakt en drummer Stix Zadinia verstopt een arm onder zijn shirt om Def Leppard-drummer Rick Allen te imiteren.
Na All I Wanna Do Is Fuck (Myself Tonight) krijgen we alweer een vervolg met de grappen en grollen, maar het publiek in de heel goed gevulde zaal eet uit de hand van de band. Als Fat Girl (Thar She Blows) voorbij is gekomen, zorgt Let Me Cum In voor de eerste crowdsurfers, die vervolgens bijzonder streng worden toegesproken door de nogal aanwezige security. Michael Starr claimt vervolgens technische problemen met zijn microfoon, maar dat is alleen maar een opmaat naar de volgende sketch. Als Satchel namelijk Randy Rhoads imiteert en het machtige intro van Ozzy Osbourne’s Crazy Train inzet, komt Starr vermomd als Osbourne het podium weer op gewaggeld. Zijn mimiek, houding én stem zijn voortreffelijk gespiegeld en hij bijt zelfs nog de kop van een vleermuis. Haters zullen claimen dat het daarbij om een knuffelvariant van het beestje gaat, maar naar haters moet je nooit luisteren.
Terwijl Ozzy al roepend om Sharon wordt afgevoerd, is het aan Satchel om te laten zien dat hij een uitstekende gitarist is. Zichzelf begeleidend op de drums, komen klassieke solo’s van onder meer Slayer, AC/DC, Guns N’ Roses en Black Sabbath voorbij. De security, die alweer een paar keer boos heeft gekeken naar de crowdsurfers, neemt nu terecht actie als er voor de zoveelste keer een beker bier richting het podium vliegt. In TivoliVredenburg serveren ze tegenwoordig Bud en dat is gemaakt voor alles behalve consumptie, maar we staan hier niet bij een of ander overschat Nederlandstalig artiestje die het gewend is een bierdouche te krijgen. Een kaartje voor Steel Panther kost deze dagen ook meer dan 50 euro, dus een paar debielen kunnen het zomaar verpesten voor honderden anderen.
Michael Starr heeft ondertussen een dame genaamd Loes uit het publiek gehaald en brengt haar begeleid door Stix Zadinia op toetsen een persoonlijke ode. Daarna mogen Satchel, Zadinia zelf én bassist Spyder ook en zoals gebruikelijk laten de woorden van de heren niets aan de verbeelding over. De aubades gaan over in Weenie Ride en als daarna nog meer dames een uitnodiging krijgen op het podium te komen, is het tijd voor 17 Girls in a Row en Party Like Tomorrow is the End of the World. Met de dames voorzien van polsbandje weer in het publiek, krijgen we een fijne versie van Community Property en het even welkome als onvermijdelijke Death to All But Metal. De heren vertrekken, maar iedereen weet dat het feest nog niet voorbij is en begeleid onder de klanken van Seven Nation Army van The White Stripes, huppelen ze weer terug, de bekers bier die nog steeds worden gegooid, negerend. Party All Day (Fuck All Night) en een uitgerekte versie van Gloryhole (met de grootste moshpit van de avond in de zaal en overgooien van het hoedje van Michael Starr op het podium) sluiten bijgewoond concert vijf van Steel Panther af.
Vernieuwend is het al lang niet meer en wat de grappen, grollen en opbouw van de set betreft is er ook al niets nieuws meer te melden bij een concert van Steel Panther. Met slechts twee nummers van de laatste twee albums op de setlist gaat de band er muzikaal ook al niet op vooruit. Maar toch vliegt de tijd voorbij tijdens een concert van de glammetallers en zijn het de rollen die de heren tot in de perfectie beheersen die ervoor zorgen dat je alles met een grote grijns staat te bekijken. Satchel die met een vies gezicht zijn hand afveegt na een high five met Michael Starr, Spyder die doet alsof hij een roadie die het drumstel repareert van achteren neemt of Stix Zadinia die niet meer bijkomt omdat het een andere roadie tot twee keer toe niet lukt een drumstick naar ‘m te gooien: deze mannen hebben gewoon lol en dat straalt af naar het publiek. Dat is niet belegen, dat is lachen. Dat gaat dus een heel interessant functioneringsgesprek worden…
Datum en locatie
10 juli 2022, TivoliVredenburg, Utrecht
Link: