Entrails – An Eternal Time Of Decay

Geschreven door op 14-07-2022 om 19:05.

In een overvloed aan te schrijven festival- en concertverslagen dreigde de nieuwe Entrails kopje onder te gaan. Dat kan natuurlijk niet, want An Eternal Time Of Decay zou zo maar eens een van de betere oudschoolse Zweedse deathmetalplaten kunnen zijn die je dit jaar gaat horen. Zo dan is dat maar vast gezegd. Tegelijkertijd ook maar even zeggen dat de Zweedse ingewanden op hun zevende album niet veel nieuwe dingen doen. Ze hebben hun stiel alleen verder vervolmaakt en (vooral) er wat vuur aan toegevoegd.

Wanneer je op afspelen drukt (of de naald op de plaat legt, want die versie is er ook) hoor je eerst de titeltrack. Daarvan is de naam al een goede manier om het geluid van Entrails en bij uitbreiding de hele Zweedse scene van inmiddels 32 jaar geleden (je wordt ouder pappa, geef het maar toe!) te beschrijven. Muzikaal is het echter niet meer dan een in intensiteit oplopend intro. Een duister, dreigend voorportaal voor de walmende, pruttelende moerasdeath met fijne kataklopversnellingen die gaat komen in dat heerlijke geluid dat het Boss-HM2 pedaal gaf aan klassiekers als Left Hand Path, Like An Everflowing Stream en You’ll Never See… Wanneer we eenmaal op de tast door dit portaal zijn gelopen, kost het de band rond Jimmy Lundquist geen tijd om te overtuigen. Die To Death dat zich uit de maalstroom van het intro naar boven weet te werken, is direct sterk. Drummer Arvid Borg pummelt er lekker punky op los, terwijl de beide gitaristen de ene na de andere kenmerkende riff uit hun gitaar wringen, dan weer melodieus hoog over, dan weer hakkend laag, maar steeds pakkend.

Zanger-bassist Pontus Samuelsson mag dan pas sinds 2018 de zang voor zijn rekening nemen, maar zijn vocalen, inclusief die wel heel vieze uithaal aan het einde van de tweede track, passen de band alsof er nooit een andere frontman is geweest. Er zit een lichte hint van hardcore in zijn stemgeluid dat de boel lekker verstaanbaar maakt. Niet dat dat heel belangrijk is. Tekstueel gaat een song als Die To Death de Libris Literatuurprijs natuurlijk niet winnen. Anderzijds, dat geboorte de dood onontkoombaar maakt, is natuurlijk een waarheid die niet duidelijk genoeg gebracht kan worden, ten minste toch niet in deze soort muziek. Met titels als Autopsy, Possessed en Open Casket Feast lijkt Entrails ook zijn misschien wat minder voor de hand liggende Amerikaanse voorbeelden aan te stippen. Dat is niet zo gek omdat de eerste versie van de band al in 1990 werd opgericht en juist toen werd voortgebouwd op het voorwerk van deze deathmetalpioniers. Soms doet de plaat ook muzikaal de eenvoud van Scream Bloody Gore aan zoals op Dead By Evil waarin na een sterk couplet herhaaldelijk “Evil, evil dead” gedeclameerd wordt om ten slotte bij de titel aan te komen. Zo komt Entrails toch ietsje los van de drassige Zweedse moerasfundering om wat meer tot een eigen geluid te komen.

Sterk punt van deze nieuwe Entrails is – naast het fanatisme waarmee de songs gebracht worden – de goede productie. Deze is nog steeds zo smerig dat je het schijfje niet zonder handschoenen wilt vastpakken, maar de afvalstromen zijn wel prima te scheiden in de verschillende onwelriekende elementen. Hoor bijvoorbeeld die heerlijk kletterende bas in het intro Fear The End eens tekeer gaan. Ook de solo’s liggen lekker in het geluid terwijl de riffs zwaar genoeg klinken zonder de rest weg te duwen in een poel van bloed.

De hele plaat is vrij consistent maar als je jezelf maar tijd gunt om één nummer te luisteren, dan is misschien de vrolijk getitelde meezinger Slayed to a Pile of Flesh een goed beginpunt. Je zult merken dat de term meezinger niet overdreven is, want Entrails slaagt er in om – net als de bands begin jaren ’90 – death metal zowel zwaar als pakkend (we durven het woord ‘poppy’ niet te gebruiken) te laten klinken. Andere instaptracks zijn Open Casket Feast – met de licht poëtische zin “Appetite for your remains” – vanwege de afwisseling van rap voort hakken naar riffs vol onderhuidse dreiging en Reborn In Worms dat met zijn “I will be reborn” ook makkelijk wat haakjes slaat.

An Eternal Time Of Decay? Niks mis mee!

Score:

82/100

Label:

Hammerheart Records, 2022

Tracklisting:

  1. An Eternal Time of Decay
  2. Die to Death
  3. Fear the End
  4. The Dead
  5. Slayed to a Pile of Flesh
  6. Open Casket Feast
  7. Dead by Evil
  8. Inverted Graveyard
  9. Autopsy
  10. Reborn in Worms
  11. Possessed

Line-up:

  • Jimmy Lundqvist – Gitaar
  • Pontus “Penki” Samuelsson – Basgitaar, vocalen
  • Arvid Borg – Drums
  • Markus Svensson – Gitaar

Links: