U heeft geen geveltuin? U rijdt een ouwe diesel? U vliegt vaker dan Mark Rutte zijn herinneringen kwijtraakt? Beter blijft u dan uit de buurt van Grima. Deze Russische tweelingbroers waarschuwen voor de bosgod Grima. Hij beschermt iedereen in het bos. Maar o wee als u de natuur niet respecteert want dan zal Grima u straffen. U bent gewaarschuwd...Lees verder ›
Dead Soil uit Nederland geeft me een cassette. Een witte met zwart. Er staan drie nummers op, en er zit een black bij. Een wit blad met zwarte letters. Ook drie stickers en een kaartje. Alles in wit en zwart. Het betreft industrialdronedoom. Of iets in een andere volgorde. Ik hou wel van dat genre, in welke volgorde dan ook. Deze uitgeefster van deze EP is Matriarch Records.Lees verder ›
Blackmetalicoon Gaahl heeft besloten zich weer eens onder de mensen te geven en met zijn band Gaahls Wyrd een maand lang door Europa te trekken. In zijn kielzog: de Schot Andy Marshall en zijn Saor en de aanstormende Portugese negatievelingen van Gaerea. Zware Metalen trok naar een propvolle kleine zaal van Patronaat in Haarlem en zag het blackmetalgeweld aan zich voorbij trekken. Remco Faasen noteerde wat hij zag, Ruben Verheul legde vast wat voor zijn lens kwam.Lees verder ›
Derde album van Soul Dissolution, de Belgische atmosferische blackmetalband die eerder vooral met het album Stardust indruk maakte. Jabawoch en Acharan, beiden tien jaar in de band, kregen het gezelschap van drummer Threnos in 2019 en vormen sindsdien een hecht team. SORA is hun eerste langspeler samen, al zal het her en der niet als SORA maar als 空 terug te vinden zijn. Zo ook op de hoes van hun album. Viridian Flame Records brengt de plaat uit. Ik hoorde niet eerder van dit label.Lees verder ›
In Italië weten ze wel raad met harde korsten. Harde crustband Scheletro (vertaald: skelet) brengt een album uit genaamd Un Feto Schiacciato. Zoals u al raadde betreft het een Italiaanse band. Een band die in het Italiaans muziek voordraagt bovendien. U denkt: ‘Un Feto Schiaccato‘, dat klinkt als een…Lees verder ›
Hoewel ik nog nooit van de band gehoord had, bestaat Seax al sinds 2009. Het werd in Massachusetts, Amerika opgericht door gitarist Helvecio Carvalho. Het debuutalbum High On Metal bereikte Zware Metalen nog, maar de opvolgende albums Into The Grave (2014), Speed Metal Mania (2016) en Fallout Rituals (2019) gingen aan ons voorbij. Maar nu is daar een vijfde langspeler: Speed Inferno.Lees verder ›
Muziekliefhebber, podcastmaker en NRC-journalist Peter van der Ploeg cureert wekelijks een playlist genaamd To The Teeth met de volgens hem beste nieuwe metalnummers. Dit om een beetje bij te kunnen houden wat voor moois er allemaal uitkomt. Om te vieren dat deze playlist meer dan 6.666 volgers heeft, en omdat de nieuwsbrief bijna 666 lezers heeft, maakte hij voor het eerst een compilatie: The Taste of Teeth.Lees verder ›
Walhalla, de hemel voor Vikingen die omkomen in de strijd, ligt in Apeldoorn. In de plaatselijke Gigant vindt daar op 3 februari March into Walhalla plaats: een avond met de betere black-, folk- en paganmetal uit het land der Bataven en daarbuiten. De deelnemende strijders zijn al bekend.Lees verder ›
Vandaag in de aanbieding op de afdeling metalclips: Powerwolf, Black Royal, Anoxia, Stormruler, Woods of Desolation, Antrophagus, Arctora, Queensrÿche, Catalyst, All For Metal, Xentrix en Goatwhore.Lees verder ›
Wednesday 13, de man, de band. Nadat Murderdolls wat in het water viel moest iemand het genre horrorpunk halflevend houden. Wednesday 13 nam die taak op zich en begon een band die hij naar zichzelf noemde. Want waarom niet? Deze band draait om de man met de raspende stem die een poster van Alice Cooper boven zijn bed heeft hangen. Geen idee of dat waar is, maar zijn stemgebruik en muziek doen het in elk geval vermoeden. Poppodium 013 in Tilburg noemde de man ooit 'Marilyn Manson op een zondagmorgen'. Treffender dan dat valt het niet te omschrijven. Deze Amerikaanse band zit volop in het feest dat Halloween heet, en dat groots wordt gevierd aan de andere kant van de oceaan. In de Lage Landen is het horrorfeest nog niet echt aangeslagen, godzijdank. Horrifier is album nummer negen van deze macabere figuren.Lees verder ›
Komt de cover art van het nieuwe album van Ellende - een everzwijn in koninklijke kledij - wat vreemd op je over? Een verklaring afkomstig van L.G., het creatieve brein achter het in 2011 in Graz, Oostenrijk opgerichte atmosferische en post-black metal solo project Ellende, heb ik niet voorbij zien komen. Maar dat maakt vast niet uit. Zal het niet zijn zoals met alle kunst? Vrij interpreteerbaar door de ontvanger?Lees verder ›
Onlangs zag ik de machine genaamd Lamb Of God weer eens live en man, wat was het toch weer een gave show. Wellicht exact even wat ik weer nodig had om dit schijfje van de nodige luisterbeurten te voorzien, alvorens mijn mening hier neer te kalken, want op album konden de heren me de laatste jaren iets minder bekoren. Wat het gezelschap dan wel uiteraard weer zeer goed doet, is op iedere plaat wat memorabele beukers parkeren die het met name live uitstekend doen. Met die insteek beginnen we ook aan het kersverse Omens, plaat nummer negen in de discografie van de Amerikaanse groovemetalband, de vierde via Nuclear Blast Records en de tweede met drummer Arturo Cruz die één van de twee Adlers in de band verving.Lees verder ›
Zo! Als je je na zo’n lange tijd weer meldt, kan het maar beter zijn met een hit van het kaliber Straight As The Crowbar Flies. Niet alleen is de titel licht geniaal in al zijn boertigheid, de baldadige gitaarriffs zijn droger dan een eenentwintigste-eeuwse zomer in de Lage Landen, de bas speelt lekker tussen die linies en het refrein zit na een keer draaien al stevig verankerd in je metalen meezing-DNA. Maar mijn enthousiasme over de opener van Wrath Of The Gods brengt ons al weer veel te ver. Even terug nu. Vierendertig jaar om precies te zijn.Lees verder ›
Ab·est wordt in zijn biografie geafficheerd als een post-metalband. Dat klopt niet helemaal. Je kunt de band eerder in de hoek van crustmetalbands als Alaskan en Red Apollo plaatsen. Daarmee is de band helemaal op hun plek bij het label Moment of Collapse, dat intussen kan terugkijken op een interessante en grote catalogus. Ab·est past daar prima tussen.Lees verder ›
Een toverbal is zoet snoepgoed in de vorm van een bal(letje) en is opgebouwd uit diverse suikerlaagjes met allerlei verschillende, bonte kleuren. Als je de toverbal in je mond stopt en erop zuigt, lost elk laagje op om een anders gekleurde (en soms anders smakende) laag te onthullen voordat deze volledig oplost. Soms geeft de kleur dusdanig af dat je tong mee kleurt. Neem er overigens de tijd voor om er rustig op te sabbelen; hem door willen bijten levert mogelijk pijn aan je tanden op. Geduld is een schone zaak!Lees verder ›
On The Prowl, het nieuwe Steel Panther album dat volgend jaar verschijnt op 24 februari, geeft een eerste videosingle vrij. Hier is Never Too Late (To Get Some Pussy Tonight).Lees verder ›
Pak je jas en begeef je als de wiedeweerga naar de meest dichtstbijzijnde kruising, want de Duivel staat klaar om je ziel te kopen. In het kielzog van Robert Johnson’s demonenpact ligt vandaag de doomsday blues van het Noorse Ole Devil & the Spirit Chasers op de speler. Hun tweede album draagt de passende naam Apocalypse Blues.Lees verder ›
Het Evangelie van de Duisternis brengt de band 's Nachts. Bandnamen in het Latijn worden vertaald. Het is een automatisme van vroeger. Deze Italianen scharen zichzelf onder het label black (funeral) doom. Italianen is een groot woord, want het betreft slechts een eenmanszaakje van Noctu hemzelve.Lees verder ›
Wie een beetje bekend is in de wereld van hardcore, weet dat er regelmatig met hypes rondom nieuwe bands wordt gestrooid. Welnu: er zijn momenteel ook wat interessante bands te ontdekken die op plaat én live erg overtuigend en verfrissend klinken. Dat de hypes regelmatig extra gevoed worden door video's en taferelen tijdens buitenlandse shows op YouTube, is in het geval van dit Amerikaanse Mindforce niet anders. Hoewel het gezelschap al even bezig is, waren zij slechts één keer eerder te zien in Europa, maar evengoed keken veel mensen aan onze kant van de oceaan ongetwijfeld uit naar dit tweede album van het viertal. De eerste volledige plaat Excalibur was namelijk een fraai en herkenbaar werkje. Op New Lords sleutelt men uiteraard ook niet aan die succesvolle formule: "never change a winning te..formula".Lees verder ›
Ondanks de grammaticale fout in de titel van het debuut van deze Polen is deze Kreator/Slayer kloon best te pruimen. Als u bij debuut denkt aan een paar klungels die net beginnen te spelen moet u nog een keer denken. Hellfuck bestaat uit vier heren die het klappen van de zweep kennen.Lees verder ›
