Het Evangelie van de Duisternis brengt de band ‘s Nachts. Bandnamen in het Latijn worden vertaald. Het is een automatisme van vroeger. Deze Italianen scharen zichzelf onder het label black (funeral) doom. Italianen is een groot woord, want het betreft slechts een eenmanszaakje van Noctu hemzelve.
De man kan niet echt piano spelen, de man kan niet drummen, de man kan niet echt gitaar spelen, de man kan niet goed screamen of grunten. Dus wat ga je dan doen? Funeral doom maken, want dat is simpel. Alzo redeneerde Noctu en aldus ontstond Norma Evangelium Tenebris. Het doet me denken aan een werk dat ik eerder eens recenseerde van het Nederlandse Vleddermos. Noctu heeft wel iets meer kaas gegeten van de muzikale basis zoals toonladders en maat houden. Het lukt bovendien op Midian om een enigszins beklemmende sfeer neer te zetten. De sfeer die je wenst bij funeral doom weet Noctu niet te vangen. Het is de sfeer van een harde koude kist en een natte, vochtige grot (zoals mijn collega Joris Meeuwissen het zou verwoorden). Het probleem is echter dat Norma Evangelium Tenebris net zo spannend is als daadwerkelijk tussen zes planken liggen.
Libri Di Sangue heeft bijna een gezellige notenrepetitie. De zware piano is een wederkerend thema. Uitvoerig wordt de luisteraar voorgesteld aan een herhaling van tonen, die dan vervolgens na een uitgebreide ambient worden bijgestaan door een zwaar vervormde gitaar een drum met zwaar galmende cymbalen en lokroepen van een zeldzame, en digitaal vervormde vogel. Die vogel is Noctu. Hij huilt, jankt, en mekkert. Medelijden voel ik niet, ja, misschien toch wel. Met het feit dat dit alles is wat hij twee jaar na zijn vorige album op plaat wist te krijgen. Voor het outro van de plaat heeft Noctu de bovenkant van de piano ontdekt, maar de enige tekst die ik na dit pianoriedeltje kan bedenken is ‘Gerrie, kassa drie alsjeblieft’.
Slechte en vlakke plaat van Noctu. De verschillende onderdelen zijn zwaar uit balans in de mix. Mede door deze vreemde mix slaagt Norma Evangelium Tenebris er niet in om een verstikkend zwarte draaikolk te worden. Het is hooguit een plasje modder, waar Noctu vervolgens vakkundig in pist met zijn irritante vocalen. Geen enkel onderdeel weet de luisteraar aan te zuigen, af te schrikken of te verrassen. Rest mij nog om reclame te maken voor een andere release, want Dusktone brengt ook Archives of an Enchanted Philosophy van de symfonische blackmetalband Bishop of Hexen opnieuw uit. Niet het beste album van die band, maar wel een ondergewaardeerde klassieker. Als ik moest kiezen wist ik wel waar mijn geld naartoe ging.
Score:
50/100
Label:
Dusktone Recordings, 2022
Tracklisting:
- Il Supplizio E L’Estasi
- Anime Torturate
- Midian
- Libri Di Sangue
- Schiavi Dell’Inferno
- Infernalia (Sudario Maledetto)
Line-up:
- Noctu – Alles
Link: