Hellfuck – Diabolic Slaughter

Geschreven door op 08-10-2022 om 14:29.

Ondanks de grammaticale fout in de titel van het debuut van deze Polen is deze Kreator/Slayer kloon best te pruimen. Als u bij debuut denkt aan een paar klungels die net beginnen te spelen moet u nog een keer denken. Hellfuck bestaat uit vier heren die het klappen van de zweep kennen.

Hellfuck is een band die liedjes schrijft. Een gemiddelde speelduur van zo’n drie minuten per frontale aanval. Het bestaat uit je gebruikelijke versnelling, vertraging, thrash en snauwende vocalen. Deze boze vocalen zijn ritmischer dan een ensemble van Caraïbische congaspelers. Wat helpt is dat zijn uitstekende thrashy raspen worden geholpen door achtergrondgrunts of samen’zang’ op de meest intense momenten. Despise the Priest, Reign in Hell, Satan, ik heb werkstukken van de middelbare school die uit minder knip- en plakwerk bestaan. Rest nog om te beoordelen in hoeverre Hellfuck kwaliteit levert. Het onstuimige en onverminderd kwade geraas laat inderdaad zijn sporen achter. Hellfuck klinkt als een uitlaatklep die elke metalmuzikant nodig heeft. Even terug naar de basis, terug naar op volle snelheid old school metal spelen.

God in Flames is zo catchy dat ik gewoon het kippenvel op de armen heb staan. Het kan ook liggen aan het feit dat waar ik deze review schrijf niet heel warm is, maar ik interpreteer het als een goed teken. De duidelijke structuur en brutale overgangen zorgen voor het vasthouden van de aandacht. De band is bijna altijd puntig, kort en bondig.  Op Reigning in Hell hoor ik zelfs een knipoog in de riff naar het nummer Hex van de band Hate ten tijde van zijn deathmetaldagen. De vocale ritmes zijn dan weer ontegenzeggelijk Venom – In League With Satan. Het feit dat de boel lekker solide en gebalanceerd klinkt helpt ook bij de kwaliteit van dit werk. ‘You will never see the light’ is de afsluitende boodschap aan het einde van de plaat. Het moment dat je nog een keer terugblikt op de verwoesting die Hellfuck heeft achtergelaten. Accepteer het: geen flauwe ballads, geen intermezzo’s, geen gepriegel.

Hellfuck is soms snedig, meestal boosaardig en nog vaker gejat, maar kom aan, laten we het geïnspireerd noemen. Lekker stampen, met brutale stem en af en toe samen iets roepen in de trant van “Hell, Satan, Death”. Kan je het Hellfuck kwalijk nemen? Houden we niet allemaal van metal zoals Satan het heeft bedoeld? Kan u bovenstaande vragen met respectievelijk ‘nee’ en ‘ja’ beantwoorden? Dan kan u hem eens een draai geven. U hoeft er geen hoge verwachtingen van te hebben. Tevens gaat hij geen eindeloze rondjes draaien op uw LP-speler. Het is een portie degelijk vertier waar je een korte tijd enig plezier aan kan beleven. Niet dat je iets anders had verwacht bij het zien van deze albumhoes…

Score:

74/100

Label:

Godz of War Productions, 2022

Tracklisting:

  1. Religious Scum
  2. War Obsession
  3. Reigning in Hell
  4. Angel’s Disgrace
  5. God in Flames
  6. Time to Suicide
  7. Church – Pigsty of Nations
  8. H.M.S.T.O.P.S
  9. The Vampiric Oath
  10. Despise the Priest

Line-up:

  • Skullripper – Gitaar, Vocals
  • Nelek – Gitaar
  • Armagog – Basgitaar
  • Darek Mlody – Drums

Links: