Miscreance – Convergence

Geschreven door op 10-10-2022 om 19:34.

Een toverbal is zoet snoepgoed in de vorm van een bal(letje) en is opgebouwd uit diverse suikerlaagjes met allerlei verschillende, bonte kleuren. Als je de toverbal in je mond stopt en erop zuigt, lost elk laagje op om een ​​anders gekleurde (en soms anders smakende) laag te onthullen voordat deze volledig oplost. Soms geeft de kleur dusdanig af dat je tong mee kleurt. Neem er overigens de tijd voor om er rustig op te sabbelen; hem door willen bijten levert mogelijk pijn aan je tanden op. Geduld is een schone zaak! Als heel klein mannetje zat er een paar honderd meter van mijn huis een ouderwets snoepwinkeltje, dat nostalgische lekkernijen als zakjes zwartwit, schuimblokken en toverballen verkocht. Het walhalla. Zo nu en dan ging ik er met mijn ouders heen om een, het liefst zo groot mogelijke, toverbal te kopen. Die goede, ouwe tijd…

De albumhoes van het debuutalbum Convergence van het Italiaanse Miscreance bevat een rijke schakering aan kleuren, waar menig toverbal spontaan jaloers op zou worden. De bonte veelheid aan tinten en de collage aan kleine afbeeldingen laat nog in het midden welke muzikale kant het op zal gaan. Dat wordt vanaf de eerste klanken meteen helder: Convergence blijkt een sterk jaren eind jaren tachtig metalgevoel uit te ademen en de nodige nostalgische gevoelens op te roepen.

Het viertal brengt je in iets meer dan een half uur acht nummers die het midden houden tussen technische death en thrash metal. De eerste tonen van openingsnummer Flame Of Consciousness doen meteen denken aan bands als Atheist, Death en Pestilence en van dat gevoel kom je ook niet meer los. Sterker nog, het wordt versterkt als blijkt dat de composities vol staan met uitbundige, plotse tempowisselingen en klassieke riffs en er korte etherische momenten (Flame Of Consciousness, The Garden) worden ingebouwd. En dan blijken de vocalen ook nog wel wat gelijkenissen te vertonen met die van Martin van Drunen (ex-Pestilence, Asphyx).

Nummers als Incubo, Alchemy en My Internment zijn technisch, progressief en met een dikke laag melodie, zonder ook maar enigszins in te boeten aan venijn. De composities zijn gedetailleerd en overal zijn kleine eigenaardigheden ingebouwd. Zo kent bijvoorbeeld Flame Of Consciousness vrij onverwacht gesproken, vervormde vocalen en herbergt The Garden wat echo op de zang. Instrumentale afsluiter Requiem For Sanity steekt af tegenover de rest van het materiaal, doordat er scherp soleerwerk over een akoestische gitaarlijn wordt gelegd. Het was overigens helemaal niet erg geweest als dit nummer een stuk langer was doorgetrokken dan de anderhalve minuut die het nu duurt. Het tempo blijft veelal hoog en de tracks worden gedragen door de rauwe, rasperige vocalen van drummer Andrea Feltrin. Ondanks dat er voor Miscreance niet te ontkomen valt aan het vintage label en vergelijkingen met eerdergenoemde bands weliswaar onvermijdelijk lijken te zijn, kan er niet gezegd worden dat de band enkel teert op de door andere bands neergezette accenten. Dit Convergence is meer dan een herhalingsoefening: de veelzijdigheid in de compositorische structuren houdt het levendig en hedendaags.

Convergence is tegelijkertijd authentiek, kleurrijk en nostalgisch. Nee, het stempel origineel verdient het niet, maar als iets dusdanig interessant en kwalitatief goed in elkaar steekt, kan dat label me gestolen worden. Niets mis met wat hang naar vroeger. Omdat het winkeltje met zijn heerlijke toverballen er al jaren niet meer is, zal ik het met deze bonte versnapering moeten doen. En dat geeft een meer dan tevreden glimlach op het gezicht.

Score:

82/100

Label:

Unspeakable Axe Records, 2022

Tracklisting:

  1. Flame Of Consciousness
  2. Fall Apart
  3. Incubo
  4. No Empathy
  5. The Garden
  6. Alchemy
  7. My Internment
  8. Requiem For Sanity

Line-up:

  • Emiliano Zinà – Basgitaar
  • Andrea Feltrin – Drums, vocalen
  • Andrea Granauro – Gitaar
  • Tommaso Cappelletti – Gitaar

Links: