Headlines

Kraanium is één van de meer gekende brutale brutal deathmetalbands uit Europa. Kraanium bestaat sinds 2001. Oorspronkelijk Noors, nu een beetje van overal. Collega's van me waren het altijd eens over de kwaliteit van de band met vrouwonvriendelijke hoezen en teksten, zo ook over Slamchosis. Devourment en Disgorge, maar dan anders. Existential Dissipation is nieuw voor mij. Het blijkt een Canadese deathmetalband te zijn,  met gore neigingen, die aan zijn zesde levensjaar toe is. Jammer genoeg ook het laatste van frontman Bob Shaw, die na de release van deze split overleden is.Lees verder ›

Jong gedaan is oud geleerd en dat weet de 17-jarige Mateo Tervonen maar al te goed. Als zoon van Marko Tervonen (The Crown) kan je wel zeggen dat metal hem met de paplepel is ingegoten. Samen met Emil Eriksson, Felix Lindkvist en Jesper Rosén hebben ze dan ook maar een bandje opgericht, genaamd Sarcator. Dit ‘bandje’ heeft echter wel een sterk debuut uitgebracht in 2020 en wist zelfs een nominatie te ontvangen voor Beste Zweedse Metalgroep voor de 2021 editie van de radio luisteraarsprijs P3 Gold. Beetje black, beetje thrash, beetje death en een beetje heavy metal.Lees verder ›

De bandnaam Sede Vacante trok meteen mijn aandacht. De term verwijst (zoals lezers van Dan Brown zullen weten) naar de periode tijdens dewelke de troon van de bisschop of paus leeg is tot er een nieuwe aangeduid wordt. Conium is de tweede worp van deze female fronted symfonische metalband die het - aldus het label - sneller en zwaarder aanpakt dan op het debuut en dit met een gedeeltelijk ververste line-up. Ook aldus het label zullen fans van onder andere Epica, Nightwish en Lacuna Coil zich in het geluid van Sede Vacante kunnen vinden.Lees verder ›

Zijn de drie verschijningen op de cover van deze EP één en dezelfde dame, maar onder een andere vorm? En symboliseren ze alzo chaos, oorlog en dood? We zullen het misschien nooit weten. De heren van het Poolse Throne Of Baal brengen via Via Nocturna Records hun EP Chaos War Death uit, die de opvolger moet zijn voor de debuutplaat met de welluidende titel Bloodbath For Christians. Let wel: deze laatste kwam al uit in 2013. Waarom het in Gods Heres naam tot 2022 duurde alvorens we nieuw werk van deze heren te horen kregen is me een raadsel.Lees verder ›

Is djent een genre of niet? Waar sommigen vol overtuiging roepen dat het onzin is, is het af en toe wel handig om de muziek van een band aan te duiden als djent, omdat je dan precies weet wat je kunt verwachten. Genre of niet, de bands die als zodanig worden aangeduid schieten als paddenstoelen uit de grond de laatste jaren. Je kunt dus wel spreken van een djenttrend (pa*da*boem).Lees verder ›

Het Zweedse Dragonland debuteerde in 2000 met een EP en was in de beginjaren behoorlijk actief. In 2006 stond de teller al op vier albums en in 2011 verscheen het derde deel in de The Dragonland Chronicles. Vervolgens werd het stil...heel stil. Pas in de herfst van dit jaar verscheen het zesde album: The Power Of The Nightstar. Dit album klokt ruim boven het uur en gezien het genre kan dat soms een hele zit zijn.Lees verder ›

Suprême Silence van het uit Grenoble afkomstige blackmetalgezelschap Aldaaron, kwam al uit in 2012, toen via Black Skull records. Nu ligt de geremasterde versie voor me. En wat nog leuker is, de platenboer van dienst, Paragon Records, slaagt erin na overleg met de band de demo uit 2007 Des Legendes Et Anciens Dieux er als bonus aan toe te voegen. Kijk, dat noem ik nu nog eens een sterk staaltje platenbaaswerk. Lees verder ›

Lamentations is een band die mij volledig onbekend in de oren klinkt. Noemenswaardig is dat de band uit Singapore komt, iets dat toch niet elke dag voorbij komt. Al bracht de Singaporese band Wormrot dit jaar nog grindcore van de bovenste plank met het zwaar geanticipeerde album Hiss. Het kan verkeren. Nu komt de platenboer, waar dit Aziatische gezelschap zijn kunsten mag vertonen, mij wat bekender voor.Lees verder ›

Uit Texas komt deze blackmetalmachine. De heer JP is de grondlegger van een band die zich Gallóglaigh laat noemen. De inspiratie wordt gevonden bij bands uit de jaren '90. Tja, is iets wat we de laatste tijd toch wel veel terug horen komen. Nochtans weet JP en dus in het verlengde Gallóglaigh, daar toch iets van eigen identiteit aan toe te voegen.Lees verder ›

Dit Zëlot ontsproot nog niet zo lang geleden uit het brein van NZ bekend van onder andere Krv, DDENT, Les Tigres Du Futur en Fiend maar ook aan het brein van OD eveneens bekend van een hele trits bands. Ik noem er maar een paar: Maudits, Throane, Ovtrenoir en Krv. Het kleinere Chien Noir Productions brengt de EP van dit duo dat de titel Supplices meekreeg uit.Lees verder ›

De Zweedse band Evermore, zeker Niet (door de hoofdletter N aan het begin) te verwarren met het Amerikaanse sombere filosofeninstituut Nevermore, bracht in 2021 in eigen beheer hun debuutalbum Court Of The Tyrant King uit. Helaas werd deze toen massaal over het hoofd gezien want na een jaar verplichte coronavakantie bracht ieder ensemble van figuren die zich zelfs maar een beetje muzikant voelde wel iets uit. Ook ik en al mijn andere collega’s hier bij Zware Metalen hebben deze release gemist. En dat was jammer want deze plaat stak zeker boven het maaiveld van andere huis-, tuin- en keuken-debutanten uit. Gelukkig werd de tirannieke koning wel gehoord door iemand bij Scarlet Records, die het album dit jaar opnieuw uitbracht. En het is dankzij deze persoon dat wij jullie toch kunnen vertellen hoe het gesteld is aan het hof van deze onsympathieke monarch. Lees verder ›

Het illustere sleaze-doom eenmansgezelschap Devil’s Witches verblijdt ons met een nieuwe langspeler. Vandaag lurken we niet alleen aan de opiumpijp, maar glibberen we ook over onze roodlederen stoelen. Devil’s Witches weet namelijk als geen ander forse riffs te combineren met zwoele melodieën.Lees verder ›

In eigen beheer komt dit nieuwe werkje, Prisma Aeternus, van de Zweedse melodische deathmetalband Norrskold. De band heeft toch al wat releases op hun conto waarvan Withering Virtue de laatste is. Op dit album, dat maar liefst twaalf nummers telt, werden er zelfs klassieke muzikanten uitgenodigd om het geheel te onderbouwen en zo de melodische deathmetal van de band een wat andere rand te geven. Jammerlijk raakte deze plaat en ook de vorige niet op onze redactie. Daar komt dus nu verandering in. Volgens de promoboer is de muziek van Norrskold voer voor fans van Dark Tranquillity, In Flames en Amon Amarth. Zo, dan noem je natuurlijk direct de grote jongens of de echte goden op. Nog even vermelden dat niemand minder dan Niklas Sundin, voorheen actief in Dark Tranquillity en nu actief in Mitochondrial Sun, het artwork aanbracht. Het is me wel niet helemaal duidelijk of Norrskold nu een éénmansband is met de heer Bodin-Skold aan het roer. Nu, laat dit euvel de pret niet drukken om deze plaat te beluisteren.Lees verder ›

Drudkh en ik gaan terug tot Blood In Our Wells uit 2006. Een fenomenale plaat, met natuurlijk het indrukwekkende Furrow of the Gods. Kippenvel, alleen al als je eraan denkt! Die mix van grauwe melancholie en toch dat sprankje hoop. Man, je zou er poëtisch van worden... Ik ben de band blijven volgen, maar zelfs Microcosmos en Hand Full of Stars wisten niet meer dan een gewoon goede indruk te maken.Lees verder ›