Headlines

Zoals altijd kost het enige tijd om een album van Norma Jean te begrijpen en om structuur en aanknopingspunten te vinden in al die hooks, breaks en riffs die over elkaar heen tuimelen. Dat is bij dit album niet anders en dat is niet erg. Norma Jean is nooit van de makkelijke muziek geweest. Maar deze keer maakt Norma Jean het wel erg uitdagend, de nummers op deze plaat zijn wel een stuk chaotischer dan hun laatste platen. Niet dat er gelijk teruggekeerd wordt naar hun beginperiode (daarvoor staan er nog net wat te veel hooks, grooves en melodieuze momenten op), maar het is wel een stuk ruwer en onstuimiger dan bijvoorbeeld een All Hail.Lees verder ›

Azaryahu is een band ontstaan uit de samenwerking tussen Premnath Gonesh, die we kennen van zijn werk in Slechtvalk en zijn metalbroeder uit Brazilië, Melancton Samengallef. Goh, ik moet zeggen, erg veel vind je niet terug over deze dus deels Nederlandse band, maar wat ik vind doet me vermoeden dat er enige link met God en de Here Jezus kan gemaakt worden. Nu, voor mij maakt dit helemaal niks uit. Ik schreef het al eerder, het is de muziek die telt.Lees verder ›

Ggu:ll, het moet zowat de eerste doomband zijn die ik dit jaar tegen mijn vest getrokken heb. Consouling Sounds stond er te lezen, op zich al een reden om iets naar je toe te trekken. De hoes deed me denken aan het artwork van Wesenwille, nog een reden om mijn hand op te steken. En het bleek om een Nederlandse doomband te gaan. Verkocht. Geen nieuwe band, dus dat betekent dat we eerst even in het verleden teruggaan en de review van debuutlangspeler Dwaling er op nagaan. We leren daaruit dat we psychedelische zwaarmoedigheid tegemoet gaan en we zetten ons schrap voor onaangename gegalvaniseerde dissociaties. Ggu:ll of ghoul of hoe je het ook moet uitspreken (ghoul dus, - red.), op zich klinkt zelfs dat al als een vorm van dissociatie.Lees verder ›

Ah, nog ééntje van eigen bodem die we als redactie gemist hebben blijkbaar het afgelopen jaar. Schande. Het gaat om de debuutplaat Heem van het Nederlandse blackmetalcollectief Zwart. De plaat kwam al uit in mei van het gezegende jaar 2022. Ik had hem al gehoord, sterke schijf, maar blijkbaar was er nog geen specifiek schrijven aan gewijd. Bij deze hebben we dat dan ook rechtgezet. Zwart is een collectief bestaande uit vier heren die hun sporen al wel verdiend hebben in de Nederlandse ondergrond. Dit kan je vaststellen als je naar het bijgeleverd schrijven kijkt. Funeral Goat, Gigatron2000 maar ook Ibex Angel, ORDER, BUNKUR of SauroN zijn maar een paar bands die ik terugvind.Lees verder ›

Schizofrenie, ook wel psychose-gevoeligheid genoemd, is een hersenaandoening waarbij je last hebt van psychoses. Een psychose is een gesteldheid waarbij een persoon het normale contact met de werkelijkheid verliest. Tijdens een psychose zie, hoor, voel, proef of ruik je dingen die er helemaal niet zijn. Ook denk je dingen die niet waar zijn: het is niet zo, maar het voelt alsof je zeker weet dat het wel zo is. Je hersenen houden je voor de gek. Het is een toestand waarbij je je grip op de realiteit volledig kwijt bent.Lees verder ›

Als The Metal Archives niet meewerken dan worden we verwezen naar Discogs. Zo gaat dat. En dat is het geval bij Bergfried, dat vier nummers uitbrengt als EP genaamd Romantik I. Het eerste wapenfeit van de Romantic Medieval Metal garde die bestaat uit multi-instrumentalist en duizendpoot Erech Leleth (Erech III van Lotharingen), die als componist samenwerkt met zangeres Anna de Savoy.Lees verder ›

Mara vindt al langer inspiratie in alles wat met de Scandinavische cultuurhistorische achtergrond te maken heeft. Op Loko Mær is die inspiratiebron in ieder geval nog niet opgedroogd. Het is goed dat de mensheid intussen weer de dood wat meer vreest, mede door de gebeurtenissen de afgelopen jaren. Dat is wat de band ons althans wil duidelijk maken of doen geloven op zijn vierde volwaardige langspeler.Lees verder ›

Zo aan het einde van het jaar ben ik alweer met mijn laatste recensies bezig. Na wat thrash- en black metal was ik toe aan een beetje death. En onze noorderburen willen daar graag wat voor aanleveren en doen dit in de vorm van Maceration: old-school klinkende death metal van een toch wel bijzondere band. Wat maakt die zo bijzonder, dan? Nou, allereerst dat Maceration één van de eerste bands in Denemarken is die death metal begon te spelen. En dat ze ooit de openingsact waren voor Darkthrone. Maar uiteraard is er nog meer te vertellen over de heren en het nieuwe album, It Never Ends…Lees verder ›

Het derde album is het beste album. Eens zien of die eeuwenoude wijsheid ook opgaat voor Witchunter. De band bestaat sinds 2007 dus men neemt de tijd. Deze Italianen maken true heavy metal. Ik snap niet waarom het prefix 'true' wordt gebruikt. Elke heavy metal is echt en als het niet echt is, dan is het geen heavy metal.Lees verder ›

Grindcore kan gezien worden als een overtreffende trap van death metal. Alles net een tandje ruwer, vaak wat sneller en altijd met meer distortion op alle instrumenten. In het deathmetalgenre bestond al een Bolt Thrower. Logisch dus dat er in de grindcore nu ook een Civilian Thrower is. Waarom zou je immers met dode voorwerpen gooien als je immers ook met burgers kunt smijten?Lees verder ›

Het Italiaanse Sacrilegious Crown is één van die bands die ik pas de laatste jaren heb leren kennen en sindsdien ben blijven volgen. Dat doe ik in dit geval niet enkel uit interesse voor het genre en het label (ik zal het elke keer blijven herhalen: het eveneens Italiaanse Xenoglossy Productions slaagt er steevast in om uitzonderlijke en niet-conventionele talenten uit de blackmetalvijver te vissen), maar ook omdat de muziek mij iets doet.Lees verder ›

JS is de naam die schuil gaat achter de band Estrangement. Afkomstig uit Sydney, Australië brengt deze groep je een vorm van funeral doom waar je niet snel een vinger op kunt leggen. Ik zeg ‘groep’ omdat er naast het brein en multi-instrumentalist JS ook plaats is voor een violiste, een contrabassist en een fluitiste. Ja, je leest het goed. Allemaal klassieke instrumenten en deze worden in de nummers niet geschuwd.Lees verder ›

Overgeven, kotsen, vomeren, spugen, barfen, over je nek gaan … er zijn legio synoniemen voor braken te bedenken. Weet jij er nog één? Waarom ik hierover begin? Het gaat te ver om te beweren dat Markov Soroka het bestaansrecht van Tchornobog aan emesis ophangt, maar een wezenlijke rol in zijn muziek lijkt het zeker wel te spelen. Op het debuutalbum Tchornobog uit 2017 hoor je tegen het einde van het eerste nummer I: The Vomiting Tchornobog (Slithering Gods Of Cognitive Dissonance) iemand over zijn nek gaan. Op de meest recente split album met Abyssal - met de toepasselijke naam Split - wordt dit nog sterker doorgetrokken: The Vomiting Choir opent met een opname van meerdere samples van mensen die overgeven. Het zijn opnames van mensen die deze naar Soroka gestuurd hebben, zodat de naam van het nummer - het braakkoor - realiteit kon worden. Dat je het even weet…Lees verder ›

Op Unison Life laten ze een mix horen van postrock en postcore. Een boel post. Maar zelf hoor ik hoor veel invloeden terug van de jaren 90 emoscene. In het nummer Victoria bijvoorbeeld, waar de band van die kenmerkende gitaarriedeltjes laat horen. Het laat bovendien horen hoe dit trio is gegroeid als songschrijvers, want het nummer zit ongelooflijk goed in elkaar, waarbij terugkerende thema’s voor herkenning zorgen. Unison Life is een topplaat van een band die maar doorgroeit, maar vooral ook een band die steeds meer een eigen geluid heeft gevonden. Lees verder ›

Het gebeurt wel eens, zeker naar het einde van het jaar toe, dat je je de vraag stelt of je wel alle goede platen hebt beluisterd die in het afgelopen jaar zijn uitgebracht. Je struint dan wat door je collectie, je surft wat op het internet maar ook, je neemt contact op met medebewoners van deze aarde om te horen of er toch niks gepasseerd is wat de moeite waard bleek te zijn om te luisteren. Zo had medebewoner van deze aarde en mederedacteur Marko B. nog een schijfje op zijn plank liggen dat toch de moeite waard bleek.Lees verder ›