Ggu:ll – Ex Est

Ggu:ll, het moet zowat de eerste doomband zijn die ik dit jaar tegen mijn vest getrokken heb. Consouling Sounds stond er te lezen, op zich al een reden om iets naar je toe te trekken. De hoes deed me denken aan het artwork van Wesenwille, nog een reden om mijn hand op te steken. En het bleek om een Nederlandse doomband te gaan. Verkocht. Geen nieuwe band, dus dat betekent dat we eerst even in het verleden teruggaan en de review van debuutlangspeler Dwaling er op nagaan. We leren daaruit dat we psychedelische zwaarmoedigheid tegemoet gaan en we zetten ons schrap voor onaangename gegalvaniseerde dissociaties. Ggu:ll of ghoul of hoe je het ook moet uitspreken (ghoul dus, – red.), op zich klinkt zelfs dat al als een vorm van dissociatie.

Doom dus. Dat is duidelijk. Het DNA van de band is vooral afkomstig van zich traag voortbewegende, dreunende, riffgerichte sponzen. Maar er is veel meer aan de hand. We noteren linken met de postmetalfamilie, waar een Amen-Ra nooit veraf is. We noteren funeral doom invloeden, we noteren sludge. En we noteren ook heel erg veel blackmetalvibes. Een gans spectrum aan stijlen en geluiden, waarmee deze band ook een veelzijdig publiek zal kunnen aantrekken. Je hebt de dreunende doomonderlaag, de priemende black frequenties en vocalen en de overkoepelende postmetal-psychedelica. Om maar te zwijgen van de aantrekkelijke horror en overall zwartgalligheid die genreoverstijgend sterk is. Horror zeg ik, maar wel de aardse vorm. Doodsangsten en dergelijke, onmacht, de horror die je voelt als je ‘s morgens wakker wordt, voor nog maar eens een dag vol stress en paniek, waardoor je niet weet of je nu verlamd moet blijven liggen of opgefokt naar beneden moet storten omdat je het anders niet rond krijgt (wat sowieso nooit lukt). Fuck die aliens en zombies, dát is geen echte horror. Om maar te zwijgen van iedereen die kapotgaat aan zijn eigen lichaam.

Deze band was eerder te vinden op het podium, samen met Bongripper, Primitive Man en Inter Arma. Vooral die laatste band vind ik qua referentie waardig, omwille van de veelzijdigheid die deze band aan de dag legt. Ook de Stephen O’Malley (Khanate/Burning Witch) referentie mag ik niet laten liggen en verder moet ik ook gewoon vermelden dat dit een zogenaamde Roadburn/Samhain-stempel meekrijgt (wat zeer positief bedoeld is). Als de nieuwe Terzij De Horde voor jou te snel, te brutaal of te veel richting hardcore gaat, maar voor de rest dik in orde is, dan zal deze voor jou de perfecte cuisson hebben. En oja, als je hard gaat op Wolvennest en dergelijke, dan is dit ook een voor de hand liggende keuze. Voor mij persoonlijk zijn het de drone, de black-stijlelementen en de funeralvibes die het hem gedaan hebben.

Score:

80/100

Label:

Consouling Sounds, 2022

Tracklisting:

1. Raupe
2. Falter
3. Enkel achterland
4. Samt al-ras
5. Stuip
6. Hoisting Ruined Sails
7. Voertuig der verlorenen

Line-up:

• DvB – Bas
• BW – Drums
• GJK – Gitaar
• WvdV – Gitaar, keel

Links:

• Ggu:ll Facebook
• Consouling Sounds