Headlines

Jawel, ineens was daar de nieuwe Sermon! De eerste twee uitgebrachte nummers waren volledig aan me voorbij gegaan. Totdat de digitale post van Prosthetic Records op de virtuele deurmat van Zware Metalen neerplofte in zijn volledige blinkende gouden omhulsel. Voordat we verdergaan zijn eerst de welgemeende excuses op zijn plek, aangezien het debuutalbum Birth of the Marvellous door de strenge selectie op de redactie wist te glippen. Zonde, aangezien dit al een waanzinnig debuut was. Sermon is ook nog een relatief kleine speler in de progressieve wereld, waardoor dit Of Golden Verse mogelijk voor jullie lezers een eerste kennismaking is. Eens kijken of Sermon hier een eerste plaats mee scoort of wordt het toch zilver (of brons)?Lees verder ›

Voidscape is een melodische deathmetalband uit New Jersey, Verenigde Staten van Amerika. De band zegt me op zich niks. Niet moeilijk, want deze EP Odyssey Of Spite is de eerste echte release van deze band die in 2017 van start ging. Als je wat gaat grasduinen in de achtergrond van de bandleden, met name in deze van Justin Spaeth, kom je er vanzelf achter dat deze brave man nog altijd actief blijkt te zijn in Tombs. Een blackmetalband met wat post- en industrialinvloeden die getekend zijn door Season Of Mist. Dit Voidscape zit op Nefarious Industries. Een label dat me toch niet echt bekend is voor zijn waslijst aan death- en blackmetalreleases.Lees verder ›

Bleeep-twieedelieedieedel-squeek-squeek-skraakatcha-brr-brr-bleeep, zegt de gitaar. Doodeliedoodeliedoodeledoodel-brommerdebrombrom, doet de bas. Pampampammapammerdepam-tsch-tschts-tattattatttattatta, doet de drum. Bleeeegh, zegt de zanger.Lees verder ›

Het Finse Sieluhaaska (verspilling van de ziel) komt met een zwartgeblakerde EP. Dit Kun aurinkoni kuoli (toen mijn zon stierf) is zoals verwacht geen vrolijke plaat, maar doet elk levenslicht doven. Het titelnummer start aanvankelijk nog wat simpel. De structuren bevinden zich voornamelijk op een bed van mid-tempo drums. Ruwe en desolate gitaren doen hier dienst als melancholische, maar ook scherpzinnige instrumenten. Saasta, bezieler van dienst en vocalist, klinkt als een kraai met licht dichtgeknepen strot. Naarmate deze korte schijf vordert klinkt zijn stemgeluid ook steeds indrukwekkender. Voor deze EP heeft dit heerschap de hulp gevraagd van drummer S.S. Blutsauger.Lees verder ›

Wat krijg je als je (ex-)bandleden van Izegrim, God Dethroned en Bleeding Gods bij elkaar zet en samen muziek laat maken? Blijkbaar smelt dat samen tot één van de beste symfonische deathmetalbands die Nederland rijk is. Misschien wel de allerbeste! Want waarom wachten met deze conclusie als die vanaf het begin af aan al duidelijk is?Lees verder ›

In 2021 droeg ik op eigen initiatief het album Pilgrim aan van het Duitse Thron ter recensie op Zware Metalen. Nadat ik mijzelf trakteerde op enkele luisterbeurten via de ondergrondse kanalen, was ik al snel van het materiaal overtuigd. Een notering in de ZM Jaarlijst op plaats 112 geeft aan dat er nog genoeg werk aan de winkel is om meer luisteraars te overtuigen van deze Duitse degelijkheid. Waarop ik mijzelf direct de vraag stel of een degelijk album volstaat om tot grotere hoogte te stijgen?Lees verder ›

Krap 24 minuten heerlijke grafherrie van Grafhond, een relatief nieuwe speler in Nederlandstalig blackmetalland. Het zijn de heren Nachtvorst en Graaf Graf die elkaar gevonden hebben en hun gezamenlijke passie voor de jaren '90 black metal weer naar voren halen. Ze blijken wat genoeg te hebben van de huidige wat modernere stromen binnen ons geliefde subgenre en grijpen dus graag terug naar bands uit de tweede golf van de black metal.Lees verder ›

Voor fans van Marduk, Taake & Satyricon, aldus de promo van Uprising Records. We hebben het hier over het Deense Lotan. Melodische black metal die zich laat vermengen met zogenaamde black’n’roll, waarbij agressie de boventoon voert. Het is maar dat u het weet. Uit Denemarken komen zeker wel een aantal sterke bands, waaronder bijvoorbeeld een blackmetalband als Afsky. Laten we eens beluisteren of het prachtige Denemarken met Lotan weer een goede band rijker is!Lees verder ›

We gaan terug naar het jaar 2008. Het jaar waarin Azaghal zijn zevende album Omega ten gehore brengt. Deze Finse blackmetalband kunnen we gerust in één adem noemen met Horna, Behexen en Impaled Nazarene. Stuk voor stuk bands die het Finse geluid laten horen: namelijk compromisloze, agressieve blackmetal, veelal ontdaan van tierlantijntjes of overdreven opsmuk. Wat we zien is wat we krijgen en dat is pure, onversneden demonische black metal.Lees verder ›

Tja, de waarheid is soms hard of gewelddadig (of allebei). Allfather schreef zijn derde album niet met het oog op het huidige tijdsbeeld. Maar gewoon om in te pluggen en er eens lekker op los te schreeuwen, rammen en beuken. Want de waarheid moet immers zo nu en dan gezegd worden. Lijdende voorwerpen in dit geval zijn; gitaren, een drumstel, bas en enkele stembanden. Zoveel halen we uit de promo die bijgesloten is bij het derde album A Violent Truth.Lees verder ›

Vier jaar duurde het sinds de laatste full-length van het Japanse fenomeen Babymetal. Het deed de hoop rijzen dat de nieuwe plaat vol experimentele snufjes zou staan, waar voorganger Metal Galaxy bij zou verbleken. Ongetwijfeld zou het Japanse productiegenie Kobayashi Key toch aanvoelen dat hij bij deze post-corona comebackplaat alles uit de kast zou moeten halen om de band opnieuw te lanceren? Thematisch gezien klinkt het in elk geval leuk, met een soort van meta(l)verse-insteek dat een andere realiteit benadert van het Babymetal-verhaal. Hoe mag dat dan wel klinken?Lees verder ›

Wat een machtige plaat, dit Arde. Het Spaanse Ikarie blaast me omver en zorgt voor kippenvel met hun nieuwe werkstuk. Woede, frustratie, dreiging en melancholie wisselen elkaar af in deze trip van post metal en doom-death. De muziek is waarlijk indrukwekkend te noemen en ook qua lyrische insteek gaat de band zeer diep. De combinatie van beide verheft dit album in mijn ogen tot een kunstwerk waar ik als emotionele metalhead toch helemaal kan in opgaan. Lees verder ›

Een drietal heren die black metal creëren onder de naam Verminous Serpent, maar zeker geen onbekende zijn in de scene. Op vocalen en bas treffen we wellicht het meest bekende heerschap van deze drie, A.A. Nemtheanga (Primordial) kan eens terug naar de oude tijden van weleer met screams. Joseph Deegan kennen we dan weer van Slidhr. Bij Verminous Serpent horen we hem op gitaar. En tenslotte drummer Matt Bree, die we kennen van de black/deathband Malthusian.Lees verder ›

Polen is het land van melk en honing. Het beloofde land voor de rechtschapen blackmetalband. Zo is ook dit Terrestrial Hospice afkomstig uit dit land, meer precies uit de brede regio rond Gdańsk. Het is een duo dit Terrestrial Hospice, een duo dat actief is sinds 2018. Op de drumkruk zit niemand minder dan Inferno (Behemoth) en dan weet je het wel. Caviary To The General is album nummer twee en wordt uitgebracht door het heerlijk obscure Ancient Dead productions, eveneens uit Polen. Groezelig toch als je stipuleert dat de muziek die je verdeelt, gemaakt werd "door maniakken voor maniakken". En zijn wij maniakken? Natuurlijk!Lees verder ›

Backfire! is zonder twijfel één van de belangrijkste hardcorebands die Nederland heeft voortgebracht. De Maastrichtenaren deelden niet alleen het podium met bands als Biohazard en Madball, de albums Rebel 4 Life (1996) en Still Dedicated (2000) hebben voor velen andere bands als inspiratiebron gediend in een periode dat nieuwe orkesten als paddestoelen uit de grond schoten én beide platen zorgde voor het genre eurocore. Na een roerige periode trokken de heren uit M-Town in 2017 definitief de stekker eruit, maar het bloed kruipt (nog eenmaal?) waar het niet gaan kan. Zodoende is Angry God in 2023 een nieuw feit dat verschijnt via het Brabantse Rebellion Records.Lees verder ›