Geschreven door Joost Aarts op 13-07-2023 om 18:50.
Wat moeten we nu weer met een genre aanduiding als “cyber-metal”? Nou eigenlijk moeten we daar helemaal niets mee. Het heeft mij als redacteur van dienst ook niet gelokt om het album Omnibus One van de (bij mij alleen?) relatief onbekende formatie A Dark Halo te recenseren. Neen, hier lag een andere oorzaak aan ten grondslag. Die aanleiding was namelijk de volgende video van Thin Be The Veil.
Een kloppende combinatie van schreeuwgrunts en vrouwelijke vocalen, verpakt in een futuristisch klinkend- en ogend geheel. Met een fascinatie voor zowat alles wat science fiction ademt, is het dan logisch te verklaren dat deze schijf mijn kant op rolt. Met dat cybergehalte valt het overigens reuze mee, het zit hem met name in de toevoegingen van geluidseffecten en effecten op de zang. Omnibus One laat zich met name aanhoren als een complex geheel, waarbij er ook een aantal eenvoudige nummers is opgenomen. Overduidelijk is het feit dat het hier getoonde openingsnummer Thin Be The Veil één van de eenvoudige nummers is, met een meezingbaar refrein. We verwachten dat de wat meer mainstream geaarde (metal)fan hiervoor wel te porren valt. Maar wees uzelf er dan wel van bewust dat er ook nummers als It Never Sleeps op deze plaat staan.
Een stuk ruwer dacht ik dan, toch? Al is het refrein dan haast weer enigmatisch, waarbij er dan ook wat met de elektronische trukendoos wordt gespeeld. Deze van origine Amerikaanse band is niet voor één gat te vangen en zo komen we van allerlei soorten invloeden tegen op dit album. Die gaan dan van experimentele, progressieve metal tot groove metal en heel af en toe zelfs metalcore. Het wonderschone Afterworld met dito video raakt bij mij op de juiste manier wel heel wat gevoelsmatige knopjes aan. Het nummer zelf is behoorlijk compact van aard, maar laat tegelijkertijd zoveel verschillende invloeden en variaties horen. Bijzonder knap!
Tot slot benoem ik het hieronder getoonde Flame Betide met schitterende samenzang ook nog maar even. Waarom zult u wellicht denken? Nou gewoon omdat ik de jeukende urgentie voel om te duiden hoe goed het geheel in elkaar zit. Kijk u mag dit voor de eerste drie-en-een-halve minuut best “cheesy” noemen, dat zal mij wat… Maar die flinke grunt daarna breekt het geheel toch wel lekker op.
Beter luistert u het album gewoon helemaal in zijn geheel, want ik meen toch wel wat onderlinge verbanden tussen de nummers te kunnen leggen. In dit geval blijft het altijd een kwestie van smaak of u deze progressieve metal met cyber- en popinvloeden kunt waarderen. Maar een voorliefde voor diverse zangstijlen (jaren ’80 iemand?), grunts en vrouwelijke (niet al te hoge) vocalen zal zeker helpen daarbij. Dan is dit een dikke aanrader!
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
