Nobody – Despair Is Where My Thoughts Swim

Geschreven door op 15-07-2024 om 15:34.

Na twee EP’s komen deze drie Amerikanen van Nobody met een volwaardige plaat die zich Despair Is Where My Thoughts Swim laat noemen. Als mijn informatie klopt is deze maar beschikbaar, fysiek welteverstaan, in 44 stuks. Gek toch, niet? Tien eigen nummers en een cover, niet geheel onverwacht eentje van Lifelover, als je weet dat deze band in het straatje van de depressieve, post-black metal een klein onderkomen gevonden heeft. Het erg toepasselijke End My Life Records is de platenboer van dienst om dit uit Cincinnati, Ohio afkomstige trio een veilig onderkomen te bezorgen.

Tja en naar waar zwemmen mijn gedachten zo nu en dan? In ieder geval niet naar wanhoop, besluiteloosheid, negativiteit, donkere gedachten… Ik kan echter best volgen dat er individuen zijn die deze gedachtestroom moeilijker kunnen kanaliseren en al snel uitkomen in een zee van miserie en verdriet die maar moeilijk te overzwemmen blijkt. En toch vind ik dat er teen poging kan en mag gedaan worden. Een kleine vijftig minuten krijg je van mij de tijd om tot een conclusie te komen of je het al dan niet wenst te proberen. Wat? Ja, al je miserie en verdriet overzwemmen en tot een besluit komen om het leven toch verder aan te pakken en verder te zetten, niet dan?

Maar liefst tien weinig vrolijke levensbeschouwelijke deuntjes worden je deel. En inderdaad ook op deze plaat erg hoge schreeuwerige vocalen zoals we dat in dit subgenre gewoon zijn. Het klinkt echter toch een beetje overtrokken en overdreven allemaal in mijn oren. Het is op de rand van lachwekkend en ik heb de afgelopen decades al wat eigenaardige vocalen weten passeren. Alzo trekken de vocalen de aandacht wat weg van de muziek in die zijn basaliteit behoorlijk gevoelig maar ook pittig is. Zo ramt de heer Troll er in het eerste nummer, Life’s Ephemeral Tale, er zelfs een stevige blastbeat door. Verder wordt er natuurlijk gewerkt met leadpartijen gedragen door enkele noten en andere verhalende lijnen. Faces Pass Me in Crowded Rooms laat wat robuuster vocaalwerk horen althans die indruk krijg je. Er zit inderdaad meer variatie in toch die erg hoge schreeuwerige vocalen zijn er ook weer bij. Gekonkelfoes, akoestische gitaren en drum op enkele kick we horen het wel eens vaker, vervolgens een pianopartij, Perpetual Torment opent zo toch bijzonder aangenaam. Verder kabbelen de nummers op deze plaat op het zelfde tempo wat voort zonder echte uitschieters, die zitten voor mij in het begin van dit album.

Tja, mijn advies is de zangpartijen toch net wat anders aan te pakken want in mijn oren verzieken die toch een beetje het geheel. Dat kan ook gewoon de bedoeling zijn natuurlijk maar kom. Op zich is de muziek erg genietbaar en heeft het die typische post-blackmetalinvloeden die worden aangevuld met depressieve ondertonen. Ik zwem gewoon door, ik volg de golven van het leven en laat me niet onderwater trekken door de muziek van dit Amerikaanse Nobody.

Score:

65/100

Label:

End My Life Records, 2024

Tracklisting:

  1. Life’s Ephemeral Tale
  2. Faces Pass Me in Crowded Rooms
  3. In This Emptiness
  4. Perpetual Torment
  5. Days Drift By
  6. A Silent Prayer
  7. Bleeding A World Undone
  8. The Path Of Ashes
  9. Obscurity’s Embrace
  10. In The Quietus Of Night
  11. Myspys (Lifelover cover)

Line-up:

  • Ulver – Gitaar, bas
  • Void – Zang
  • Troll – Drum, gitaar, bas, synth, piano

Links: