Zelden past een bandnaam zo goed bij hetgeen gebracht wordt. Al vijfentwintig jaar lang presenteren de drie Italianen achter Ufomammut stampende mammoetsludge met een etherische vibe die steeds wel die tripperige UFO-sfeer wist te dragen. In een verder verleden durfde het vocaal zelfs fel te lijken op een Ozzie met alientrekjes, al zit in die vergelijking ongetwijfeld een pleonasme verborgen. De opvolger van Fenice uit 2022 is er, in de vorm van Hidden.
Wat opvalt met de plaat van twee jaar terug, is dat deze nieuwkomer eerder rechttoe-rechtaan is. Minder plaats voor rustigere intermezzo’s, minder gedroom of gedraal met akoestiek. Uiteraard blijft de band herkenbaar klinken, maar steeds vaker doet het sludgegehalte van Ufomammut me denken aan de kruiperige zwartheid van een Conan. Krakerig, repetitief en zweverig, maar uiteraard nog steeds met de nodige atmosferische trekjes. Persoonlijk ben ik niet zo’n fan van het overdreven spacegehalte van deze Italianen op het eerdere werk en daar teren ze gelukkig minder op. Dat betekent echter niet dat deze muziek je niet meetrekt en in vervoering brengt; luister maar eens naar Kismet of Leeched en je zal in een zweverig en zompig sfeertje helemaal meegevoerd worden. Er overkomt me zelfs vocaal een Tool-gevoel op die laatste track.
De critici zullen deze plaat dan weer hekelen om de monotone sludgestoten, wat de keerzijde is van het medaille als je een plaat brengt die volop inzet op het genre, zonder al te veel sfeervolle uitstapjes. Soulost is op dat vlak de vreemde eend in de bijt op deze plaat, met een 70s vibe die stelselmatig opbouwt en voorzien wordt van een sludgekadans, maar zonder dat het zweverige aspect plaatsruimt. Het geeft deze track eerder een outrovibe, vooral door het gebrek aan rustpunten elders. Akkoord, Mausoleum vertoont halverwege die tien minuten wel eens een zachter moment, maar het algemene gevoel is duidelijk anders in vergelijking met Fenice.
Hij hoeft niet verborgen te blijven, deze nieuwe parel van Ufomammut. Hier en daar durft het nog wat vast te rijden in het moeras, maar dat lijkt me eigen aan het genre. Ik kan me echter heerlijk verliezen in de metal van deze heren die bij momenten écht wel tot de betere van het genre behoort.
Score:
80/100
Label:
Neurot Recordings, 2024
Tracklisting:
- Crookhead
- Kismet
- Spidher
- Mausoleum
- Leeched
- Soulost
Line-up:
- Urlo – Bas, synth, zang
- Poia – Gitaar, synth
- Levre – Drums
Links: