Al-Namrood – Al Aqrab

Geschreven door op 15-07-2024 om 15:38.

Het was collega Raes die de vorige plaat, een EP, van het uit Saudi-Arabië afkomstige Al-Namrood onder de loep nam, Worship The Degenerate. Hij noemde deze plaat hun meest traditionele blackmetalalbum tot dan toe. Ikzelf beluisterde in 2020 nog het laatste volledige album, Wala’at, maar werd er warm noch koud van. Nog eens proberen denk ik dan bij mezelf. Je mag iets na één keer beluisterd, gehoord, geproefd te hebben niet afschrijven. Ik tracht me dus opnieuw in te werken in de black metal met een fors Oosterse dressing en zwengel album nummer tien van deze heren even aan.

Hopelijk zit er niet te veel woestijnzand tussen de speler, de heren van Al-Namrood laten hun muziek nog steeds beïnvloeden door hun cultuurhistorische achtergrond en dat vind ik altijd een erg sterk uitgangspunt. Dat maakt immers wie je ten dele bent. Heel het opnameproces voltrok zich ook in hun thuisland nochtans werd het masteringproces in Europese handen gelegd, welke handen dat dan moeten zijn geweest is me geheel onduidelijk. Ook nu weer is het in Ontario, Canada gevestigde Shaytan Productions die de verdeling van dit occulte werk voor zijn rekening neemt.

Heerlijk! Je wordt meteen door de drie heren op een reis door hun vaderland, doorheen de woestijn om zelf de strijd aan te gaan met de schorpioenen in de maatschappij. Bij ons zijn het ratten, elke cultuur heeft er een andere benaming voor. Zoek niet veel meer achter deze persoonlijke overpeinzing. Wat wel is de combinatie van traditionele instrumenten en percussie doet me denken aan een huwelijk tussen de Griekse Goden van Rotting Christ en het internationale gezelschap Melechesh. Vermoedelijk zijn er nog een hele hoop andere vergelijkingen mogelijk. Met bovenstaande insteek ben je al een heel eind op weg door de zanderige vlakte. Walsend en met je voeten het vele zand wegstampend zo start Lisan Al Nar. En in zijn aanhef zeker met die diepere vocalen doet het geheel ook wat weg hebben van het Griekse Septicflesh. Nochtans trekt Artiya’Il behoorlijk gevarieërd van jetje en wordt hij met ritualistische vrouwelijke keelklanken hierbij geholpen. Tevens geeft het nummer met het gevoel dat het toch niet helemaal klaar is. Nu je hebt onvoldoende tijd om hierbij stil te staan want de volgende zandstorm doemt al op aan de horizon. Aqarib Al Petra is grotendeels gebouwd rond rollende toms en bijzonder aangrijpende vocalen en klanken. Tussen de vele traditionele klanken hoor je blackmetalfundamenten maar erg hoog gebouwd zijn deze niet, het lijkt wel of het vele zand er zich toch een beetje meester heeft van gemaakt. Naar het einde van de plaat worden deze fundamenten toch net weer wat meer zichtbaar of beter geschreven, hoorbaar.

Al Aqrab, plaat nummer tien alweer voor het Saudische Al-Namrood is een blackmetalalbum dat wordt doorspekt met een heleboel traditionele elementen. Ik kan dit album net iets beter smaken dan zijn voorganger. De reden hiertoe is dat er misschien door het geluid, ik weet het niet zo goed, er toch een zekere Europese smerigheid aan de basis werd toegevoegd.

Score:

70/100

Label:

Shaytan Productions, 2024

Tracklisting:

  1. Ardh Bela Sama
  2. Lisan Al Nar
  3. Aqarib Al Petra
  4. Taht Al Jeld
  5. Al Ghasasina
  6. Diar Al Anbat
  7. Abwab Edom
  8. Al Jurm Al Madfoon
  9. Tarjif

Line-up:

  • Mephisto – Gitaar, bas, percussie
  • Ostron – Keyboard, percussie
  • Artiya’Il – Zang

Links: