Headlines

Haha, wie noemt zijn band nou Tuinkabouter? Garden Gnome dus! De albumcover van Phegnomenology of Spirit betreft het een tuinkabouterversie van de Duitse filosoof Hegel. De titel is een zinspeling op zijn boek Fenomenologie van de Geest. De band schrijft er teksten bij als: "Hegelgnome saw the Konsequenzen of his actions unfold before him. He was warned by Gnomenhauer that his pursuits to illuminate the World-Geist would only activate malevolent realisms."Lees verder ›

Claudio Ravinale is bij mij niet direct een naam die een belletje doet rinkelen. Geen idee of ik mij daarvoor moet schamen, maar de beste man is ook de vocalist van de Italiaanse deathmetalband Disarmonia Mundi. U ziet, ik leer vandaag ook weer wat bij. Dit Infernalizer is een compleet andere band waarvan de bezetting mij, zelfs na een zoektocht op het internet, niet duidelijk wordt. Claudio zal dit toch niet allemaal alleen doen? Wel heb ik gevonden dat After Dark het tweede album is van de band. De aanduiding is horror, gothic en heavy metal. Nou daar kan ik mij tijdens de eerste luisterbeurt al direct in vinden.Lees verder ›

Verilehto, een Finse tweemansformatie brengt de debuutplaat Kuoleman Siipien Havina uit via Inverse Records. Ik lees wel in het obligate promopraatje dat deze melodische blackmetalplaat enkel digitaal uitkomt. He? Dat kan ik toch niet volgen. Dan houd je er als band toch geen blinkende stuiver aan over? Maar kom, ik moet niet voor de deur van een ander de vuiligheid gaan wegborstelen. De band is gevormd in 2017 en bestaat uit Janne Tuikkala (Dawn of Everwinter, Muria, Alpha Noir, ex-Warceremony en ex-Strange Aeon) en Janne Partanen (Hautajaisyö, Alfa Pentatonik, Marraskuun Lapset, Paavalin Harhat), heren en bands die bij mij toch amper een belletje doen rinkelen.Lees verder ›

Het is koud in Rusland, het is koud in Siberië. Dit houdt echter het viertal van Theosophy niet tegen om hun zesde studioalbum Bleeding Wounds Of The First And The Last op te nemen. Ze deden dit in samenwerking met PG (Groza) en ene Jonas Kjellgren van de Black Lounge Studios. Towers Of Dark Pantheon bleek de vorige plaat te noemen, een plaat die bij collega Maarten toch wel wat indruk maakte als ik zijn uitvoerig schrijfsel de dato september 2020 mag geloven. Hij bedankte de band prompt met 85 punten. Ik stel me de vraag of we op het werk van dit Russische gezelschap ook wat Groza-achtige kenmerken zullen tegenkomen, ook al was het maar op vlak van het productionele.Lees verder ›

Obsidyen is een Franse post-blackmetalband die het eens over een andere boeg gooit dan simpelweg anti-religieuze thema's aan te snijden. De band bracht in 2020 het debuutalbum Antediluvian Scriptum aan de man, dat ons naar alle waarschijnlijkheid is ontglipt, aangezien ik geen beschrijving op Zware Metalen aantref. Volgens de promo heeft de band als voornaamste inspiratiebronnen buitenaards leven, ontvoeringen, Bijbelse mythologie en de apocalyps.  Het hier te bespreken tweede album is het eerste van een trilogie, aldus bandopperhoofd OMEGA, en is gebaseerd op "Cult of the Serpent". De verhaallijn speelt zich af in het oude Egypte. Verder lees ik in de promo dat de muziek uitermate geschikt is voor lieden die Deathspell Omega, Blut Aus Nord, Emperor, Misþyrming, Funeral Mist, Dodheimsgard en Abigor kunnen waarderen.Lees verder ›

De Spaanse blackthrashers van Körgull The Exterminator draaien intussen bijna twintig jaar mee. Gevormd in 2004, het eerste muzikale geweld op eigen drager uitgebracht in 2008. Mijn eerste en enige kennismaking met de band was Metal Fist Destroyer uit 2013, een ronde tien jaar geleden dus. De bandnaam (overgenomen van een nummer van Voivod), over-the-top albumtitel en -hoes trokken me meteen aan en pasten verduiveld goed bij de sonische aanvallen van deze vier heren en dame. De namen van een aantal bandleden zijn al even subtiel, of wat dacht u van Joe en Javi Bastard (respectievelijk drum en basgitaar) en Lilith Necrobitch (vocalen)? Ook al was ik ze wat uit het oog verloren, van een band als Körgull The Exterminator verwacht ik niet en wil ik eigenlijk ook helemaal niet dat ze van stijl veranderen of evolueren. Eens horen of dit al dan niet gebeurd is op de eveneens weinig subtiel getitelde nieuweling Built To Kill!Lees verder ›

Wit-Rusland? Tja daar kom ik nu eens nooit. Tenminste op fysieke basis heb ik in dat land nog geen stap gezet. Zal ook nooit gebeuren want mijn weinig avontuurlijke ik gaat liever vanuit de luie zetel op zoek naar muzikale pareltjes die uit dat land afkomstig zijn. Pa Vesh En is sinds 2017 zo een blackmetalband die op geijkte tijdstippen vochtige, tochtige plaatjes aanbrengt vol smeerpijperij blackmetal. De Litouwse vrienden van het Inferna Profundus die ons nu in de herfst vergasten op nieuw blackmetalwerk brengen naast nieuw werk van dit Wit - Russisch collectief nog een heleboel ander lekkers uit. Catacombs is de titel van het vijfde full album van Pa Vesh En. Het kent een gelimiteerde oplage op vinyl van amper 150 stuks, dus wees er als de kippen bij zou ik zeggen.Lees verder ›

War metal is in deze tijd waarin we nu leven echt wel relevant gezien alle brandhaarden wereldwijd. Waar de oorlogvoering heden ten dage enorm is ontwikkeld door de verbeterde beschikbare technieken, zoals gebruik van drones, elektronische oorlogsvoering en allerlei ander bloederig hightech oorlogstuig vind ik de term war metal en hoe de muziek op die manier wordt geïnterpreteerd meer slaan op de gebeurtenissen van beide wereldoorlogen van de vorige eeuw. De muziek van Left Cross vertaalt dat in mijn ogen treffend met zijn stampende death metal. Met een ronkende bas, genadeloos hakkende drum ondersteund door pompende riffs dendert het nietsontziend als een brigade soldaten in opmars naar de volgende loopgraaf of als een bataljon tanks op weg naar het volgende plaatsje teneinde die volledig vlak te walsen. Niet te stuiten. Ook zijn er hier en daar de furieuze gitaar solo’s die als duikende Stuka’s alles neermaaien wat er ook maar beweegt. War metal dus.Lees verder ›

Toen Sorcerer in 2010 weer op de planken stond was dat natuurlijk goed nieuws. De terugkeer van oude rotten werd met gejuich onthaald. Bij Zware Metalen reviewden we Reverence in 2022, Lamenting of the Innocent in 2020 en In The Shadow of the Inverted Cross in 2015. De band werd in deze reviews telkens in een adem genoemd met de Zweedse doommastodont Candlemass. Het is een band die als inspiratiebron diende voor Sorcerer. Door de jaren heen ontwikkelde Sorcerer meer een eigen gezicht.Lees verder ›

De schrik sloeg me medio september om het hart toen ik op een (niet bij naam genoemd) Zweeds muziekplatform ineens het volledige album van mijn favoriete beschimmelde tombe tegenkwam. Een snelle blik op het promotiemateriaal liet zien dat de fysieke kopie pas uitkwam op de tweede vrijdag van oktober. Gelukkig steunen wij de metalen wereld in al haar facetten, dus houden we (al dan niet bewust) de datum aan waarop het schijfje met de blote knoesten vast te houden is. Bij deze alvast een oproep om uzelf naar uw lokale handelaar in duistere smerigheid te haasten! Vandaag presenteren we The Enduring Spirit.Lees verder ›

Nightgaunt’s Visitant kwam reeds in eigen beheer uit in de loop van 2022. Dit uit twee leden bestaande collectief verdeeld over evenveel continenten is er echter in geslaagd om samen met Inferna Profundus Records toch een vinylrelease van zijn debuutalbum uit te brengen, en wel gelimiteerd tot 150 exemplaren.…Lees verder ›

‘Hoe vaak denk jij aan het Romeinse Rijk?’ Toen Gaius Flavius, een TikTok creator die scènes uit het Romeinse Rijk naspeelt, deze vraag stelde in een post, dook sociale media er bovenop en ging zijn vraag viraal. Veel TikTokkers legden de kwestie aan hun metgezel voor en veel van hen gaven - als ik de berichten mag geloven - aan geregeld, soms zelfs dagelijks, te denken aan het Romeinse imperium. Voor mijzelf zou het antwoord ‘eigenlijk nooit’ zijn en ik schat zomaar in dat het voor het Duitse Ch'Ahom net zo is. Maar stel je hen de vraag ‘Hoe vaak denk je aan de Mayacultuur?’, dan zou het antwoord wel eens heel anders kunnen zijn.Lees verder ›

Briqueville, sorry B R I Q U E V I L L E knalt weer eens een paar nummers, sorry akten, los op de mensheid. Al tien jaar lang zijn deze Belgen een graag geziene gast op diverse podia en inmiddels zijn ze ook al aanbeland bij album nummer vier, die de akten zestien tot en met twintig herbergt. Deze liggen in het verlengde van al het vorig werk. In dat opzicht is IIII een logisch vervolg in de discografie van deze band, waarvan we nog steeds niet weten wie er nou precies deel van uitmaken. Het zou gaan om leden van diverse electro- en metalbands. Church of Ra? Ach, het maakt eigenlijk ook niet uit. Wat er toe doet, is de muziek.Lees verder ›

James Rivera maakte naam met zijn band Helstar. Die genoot vooral in de jaren '80 populariteit, maar bracht nog tot 2016 albums uit, hoewel er niet altijd veel werd opgetreden. Op New Wave's Gone Metal worden een aantal nummers gecoverd en van een jaren '80 metalsausje voorzien. The Cult en Ramones zullen metalliefhebbers wel kennen. En iedereen die een collega heeft die graag naar Arbeidsvitaminen of de Top 2000 luistert, zal Tears For Fears ook wel kennen. Voor de rest zijn het vooral minder bekende nummers van new wave- en popartiesten die onder handen worden genomen. Eens kijken wat het oplevert...Lees verder ›

Chaînes komt voort uit de restanten van Merda Mundi en zij die al langer zwemmen in de blackmetalzee weten dan al onmiddellijk dat we wederom een band/project mogen verwelkomen van alleskunner en multi-instrumentalist Déhà. Een man die in de Belgische ondergrond en ver daarbuiten geroemd en geëerd mag worden voor zijn geleverde werk. Met Les Litanies des Chaînes komt hij met een blackmetalplaat die wordt uitgebracht door Amor Fati Productions. Er wordt neergeschreven dat de invloeden van dit Chaînes gezocht mogen worden in de Franse, Zwitserse, Canadese en Belgische scene. Dat is natuurlijk een breed hinterland.Lees verder ›