‘Hoe vaak denk jij aan het Romeinse Rijk?’ Toen Gaius Flavius, een TikTok creator die scènes uit het Romeinse Rijk naspeelt, deze vraag stelde in een post, dook sociale media er bovenop en ging zijn vraag viraal. Veel TikTokkers legden de kwestie aan hun metgezel voor en veel van hen gaven – als ik de berichten mag geloven – aan geregeld, soms zelfs dagelijks, te denken aan het Romeinse imperium. Voor mijzelf zou het antwoord ‘eigenlijk nooit’ zijn en ik schat zomaar in dat het voor het Duitse Ch’Ahom net zo is. Maar stel je hen de vraag ‘Hoe vaak denk je aan de Mayacultuur?’, dan zou het antwoord wel eens heel anders kunnen zijn.
Tekstueel vindt het uit Essen (Duitsland) afkomstige viertal namelijk hun inspiratie in hoogstaande indiaanse culturen uit Meso-Amerika en Zuid-Amerika. Denk aan beschavingen als de Azteken, Inca’s, Maya’s, Tolteken en Zapoteken. Waar je qua inhoud dan aan moet denken? Behalve dat bijvoorbeeld de Azteken bekend staan om hun geavanceerde kalender, landbouw (de aanleg van drijvende tuinen) en het schrijven door middel van tekeningen en hiërogliefen, de Inca’s om hun architectuur (bouwen van bruggen en tempels, de aanleg van paden, Macchu Picchu) en landbouw (aanleg van irrigatiesystemen, verbouwen van aardappelen, cacao, maïs, tomaten en tabak; gewassen die destijds nog niet bekend waren in Europa) en de Maya’s om hun kennis van astronomie en wiskunde, de architectuur (Chichén Itzá), en het ontwerpen van een eigen schrift, worden ze ook gekenmerkt door de talloze verhalen van bloedvergieten, geweld en het brengen van menselijke offers. Lees de verhalen over de Azteken en hun beestachtige rituelen ter ere van de zon- en oorlogsgod Huitzilopochtli er maar eens op na.
Heel verrassend is het dan ook niet dat je op het debuutalbum Knots of Abhorrence van het Duitse kwartet Xibalba tegenkomt; de naam van de onderwereld uit de Mayamythologie. En Ixtab dan? Zij was de inheemse Mayagodin van zelfmoord door ophanging en begeleidde de pas overleden mensen naar het hiernamaals. Chavín de Huántar verwijst naar een uitgestorven, pre-Columbiaanse beschaving, ontwikkeld in de noordelijke Andes-hooglanden van Peru (waar je nu nog steeds een archeologische site met dezelfde naam vindt).
Het zijn momenten van kort respijt, van even naar adem kunnen happen tussen de overdaad aan niets ontziende, alles op zijn pad verdelgende furie. Had je muzikaal iets anders verwacht? De geschiedenis van deze volkeren bestaat deels uit verhalen van priesters die het hart van de levende slachtoffers eruit sneden, waarna het dode lichaam weer van de 114 treden hoge trap van Templo Mayor werd afgegooid of over het offeren van kinderen door ze te drogeren met cocabladeren en veel alcohol om ze vervolgens naar een bergtop te brengen en ze daar dood te laten vriezen. Het kan toch niet anders dan dat dit word weergegeven door een chaotische, hardvochtige, meedogenloze en alles verwoestende vertolking?
Rigide, met death doordrenkte black metal (of noemen we het liever zwartgeblakerde technische death?), avant-gardistische structuren, complexe ritmes, vervormde riffs, moddervette blastbeats en onvoorspelbare, onheilspellende gitaren vormen de hoofdmoot op Knots of Abhorence. Vertragende tempo’s, verbeten versnellingen, atmosferische lagen, technische details monden uit in complexe, onvoorspelbare composities. Ogenschijnlijk klakkeloze willekeur en harmonieuze synchronie monden uit in zwaarwichtige compactheid, oogverblindende wreedheid, hoge dichtheid, zwaarte, snelheid en complexe ritmes. Daarnaast brengt de versmelting van diverse stijlen een meedogenloos, gruwelijk karakter aan in de composities. De dissonantie waarmee alles bekleed wordt, zorgt voor een uitermate dreigende, mystieke sfeer. Hoe passend wil je het hebben als het thematisch gaat over een geschiedenis vol geweld, moord- en doodslag en rituelen? Het kwaadaardig keelgebulder waarmee de vocalen worden neergezet, geeft het album een extra donker, beklemmend karakter. Ondanks de atypische inkleuring is de muziek niet ontdaan van emotie. De teksten, die betrekking hebben op verschillende pre-Spaanse culturen en hun rituelen, bieden je wat meer complexiteit en zetten je meer aan tot nadenken dan de gemiddelde geit-aanbiddende band doet.
Uit het onbeteugelde krijgsgewoel komt een overvloedig, dreigend en claustrofobisch album tevoorschijn. Een album dat een haast hypnotiserende, aanzuigende werking op me heeft, waar de suggestieve muzikale verhalen van de band me maar niet los weten te laten en waar ik – ook na de vele luisterbeurten – nieuwsgierig naar blijf, omdat er zoveel op te ontdekken blijft. Als je inmiddels dit hele uitgebreide verhaal gelezen hebt, zal het je duidelijk zijn dat ik laaiend enthousiast ben over Knots of Abhorrence en dit dan ook als verplichte kost beschouw voor iedereen die ook maar een schrijntje zelfrespect in zich heeft. Wie zei daar ‘gegarandeerd jaarlijstmateriaal’?
In de culturen van de Azteken, Inca’s en Maya’s werd veelvuldig een feestje gevierd. In het geval van de Maya’s werden er veren in hun haren gestoken, sieraden werden omgedaan en men trok met bessensap gekleurde, speciale kleding aan. Mocht je mij eerstdaags met veren in mijn haar door de straat zien dansen, dan weet je dat ik volledig in de ban ben van Ch’Ahom en de Mayagoden zich heer en meester van mij hebben gemaakt. Wat een gelukzaligheid!
Score:
92/100
Label:
Sentient Ruin Laboratories, 2023
Tracklisting:
- Xibalba
- Chavín de Huántar
- Path to Ixtab
- Knots of Abhorrence I
- Knots of Abhorrence II
Line-up:
- A.G.A. – Vocalen, gitaar
- C.G. – Bas, achtergrondzang
- G.P. – Drums
- S.P.S. – Gitaar
Links: