De schrik sloeg me medio september om het hart toen ik op een (niet bij naam genoemd) Zweeds muziekplatform ineens het volledige album van mijn favoriete beschimmelde tombe tegenkwam. Een snelle blik op het promotiemateriaal liet zien dat de fysieke kopie pas uitkwam op de tweede vrijdag van oktober. Gelukkig steunen wij de metalen wereld in al haar facetten, dus houden we (al dan niet bewust) de datum aan waarop het schijfje met de blote knoesten vast te houden is. Bij deze alvast een oproep om uzelf naar uw lokale handelaar in duistere smerigheid te haasten! Vandaag presenteren we The Enduring Spirit.
Tomb Mold is een Canadese driemansband (voorheen met vier) afkomstig uit Toronto en speelt zijn death metal in de oude school. Althans, dat was het geval op de drie in smerigheid gehulde voorgangers die in slechts drie jaar tijd op de wereld losgelaten werden. Vervolgens verdween de band voor vier jaar in diep gesluierde duisternis. Nu is hij echter terug en hoe! Getransformeerd en gegroeid, waarbij de tentakels verder in het universum der dode metalen worden uitgestrekt. Niet langer de vuige, met doom doorspekte old school death, maar een meer uitgekiende, gerijpte variant. Hierbij wordt hardnekkig gesnuffeld aan technische en bovenal progressieve death metal. Zowel de productie als de songstructuren kennen meer ademruimte en bieden de drie muzikanten alle ruimte om te experimenteren. Zo krijgen we diverse stijlen voor onze kiezen, van zompige death, beklemmende doom, technische gitaarladdertjes tot progressieve uitspattingen (met jazzy passages!). Nog wat voorbeelden nodig? Denkt u eens aan Alkaloid, Slugdge, Rivers Of Nihil of wat dacht u van de pioniers van Cynic.
Met Fate’s Tangled Head schieten we zo het volgende hoogtepunt in. Al was het maar vanwege de beestachtige grunt op 1:47 (potverdikke zeg, daar krijg je nog kippenvel van op je voortanden), maar toch zeker vanwege het uiterst vernuftige en snelle gitaarspel. Flesh As Armour (de naam doet het al vermoeden) valt wat meer in de stijl van lekkere Amerikaanse death metal, waarbij de naam Cannibal Corpse (ten tijde van Vile) te binnen schiet. Bruut, maar heerlijk doeltreffend. Servants Of Possibility begint minstens net zo bruut, maar laat gedurende het nummer ook steeds meer de progressieve kant van Tomb Mold zien. Let vooral even op de subtiele wisselingen in de gitaarlijnen, vergezeld door prominente baslijnen. The Enduring Spirit Of Calamity is een waardige afsluiter. Met elf minuten speeltijd in zijn eentje goed voor een kwart van het volledige album. Zoals je mag verwachten van een dergelijk epos gaat de muzikale invulling alle kanten op, met heel wat plotse wendingen in tempo en stijl. In feite passeert het gehele nieuwe elan van Tomb Mold de revue op deze afsluiter. Uiteraard mag een atmosferische passage niet ontbreken. Wel jammer dat deze bijna vijf minuten in beslag neemt en eigenlijk weinig noemenswaardig is. Dat kost toch net een punt of twee op een anders vrijwel perfect album.
De eindconclusie heb ik in de vorige zin eigenlijk al prijsgegeven. Ik zal er echter nog enkele woorden aan toevoegen. Fans van het ‘’oude’’ Tomb Mold zullen zich wellicht even achter de oren krabben. Hoewel dit wellicht een logische stap is in de ontwikkeling van deze Canadezen, is de omslag toch vrij fors. Fans van het progressieve spectrum, die daarnaast ook een goede portie smeerlapperij kunnen waarderen, hebben er daarentegen juist een pareltje bijgekregen. The Enduring Spirit is namelijk een heerlijk technisch en progressief hoogstandje geworden.
Score:
88/100
Label:
20 Buck Spin, 2023
Tracklisting:
- The Perfect Memory (Phantasm Of Aura)
- Angelic Fabrications
- Will Of Whispers
- Fate’s Tangled Thread
- Flesh As Armour
- Servants Of Possibility
- The Enduring Spirit Of Calamity
Line-up:
- Max Klebanoff – Zang, drums
- Derrick Vella – Gitaar, basgitaar
- Payson Power – Gitaar
Links: