Headlines

Toen ik eind 2022 de kans kreeg om het debuutalbum van Dudsekop te recenseren, dan was dat niets minder dan een openbaring. Dudsekop, dat was op dat moment vooral het “koavezwarte” COVID-project van King Hiss-gitarist Josh Fury (Joost Noyelle), die het debuutalbum Liksems volledig zelf uitwerkte en het vervolgens samen met Burt Hillemong (Bert Guillemont), zijn voormalige collega bij de metalcoreband Liar, opnam. De heer Fury zorgde voor het snarenwerk en een deel van de vocalen, de heer Hillemong nam plaats achter het drumstel. De sound van Liksems werd verder afgewerkt middels een aantal gastzangers, waaronder Bjorn Bossu (Darqo) en Tijs Verhelst (Her Fault).Lees verder ›

Dubbel zo bruut, dubbel zo doods, dubbel zo leuk. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, zwaar geanticipeerde en loodzware plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Epic van Vltimas. Marleen (favoriete genre: black metal) en MaartenO (favoriete genre: metalcore/deathcore) gaan deze keer aan de haal met deze rubriek.Lees verder ›

Twee Belgen, een Amerikaan, een IJslander en een Italiaan lopen de opnamestudio binnen. Wat aanvankelijk klinkt als de start van een kraker van een mop, blijkt toch snel uit te monden in een bezoek aan een ondergrondse martelkamer. Aborted brengt na bijna dertig jaar beukwerk het volgende slachtfestijn van jewelste uit in de vorm van Vault Of Horrors. Dit is niet voor kinderoren bestemd.Lees verder ›

Stevig heen en weer wiegend op de schommelstoel voor een rustig vuurtje, pijp met carameltabak in de mond en schuif maar aan, want het is weer tijd voor “opa vertelt”. Dit keer over de thrashband Atrophy. Tijdens zijn eerste leven moest de groep het gevecht aan met de vele klassieke releases die in die jaren op de wereld werden losgelaten. Debuut Socialized Hate kwam uit in 1988 en de iets moeilijker tweede plaat Violent By Nature volgde in 1990. Niet alleen liep de band daarmee gelijk met de releaseschema’s van grootheden Slayer en Megadeth. Het waren ook de jaren waarin … And Justice For All, The New Order, History Of a Time To Come, Survive, Persistence Of Time, Act III en Never, Neverland voor het eerst in de bakken van de platenzaak te vinden waren. Ga er maar aan staan!Lees verder ›

‘De stok!’ ‘De zweep!’ ‘In het meer met een gewicht aan zijn voeten!’ Het is misschien wel de meest befaamde scene uit Asterix en Obelix: de kaasfondue die je tegenkomt in het boek Asterix en de Helvetiërs. Elke liefhebber van de strip rondom deze twee opstandige Galliërs uit Armorica zal de eerste woorden herkennen. Voor wie het niet kent (ga je schamen en deze culturele achterstand heel snel inhalen!): het tweetal wordt door hun druïde Panoramix naar Zwitserland gestuurd op jacht naar de bloem edelweiss. Gedurende dat avontuur kom je een kaasfondue tegen.Lees verder ›

Zowel in 2021 als in 2022 liet ik me de gloeiend hete black metal van het Griekse Lunar Spells welgevallen. De eerste plaat Where Silence Whispers was in vergelijking met later werk, Demise Of Heaven, nog maar een opwarmertje. Sacraments of Necromantical Empires is de opvolger. Ik stel me intussen de vraag of de drie heren het gitaargeluid dat me wat irritant in de horen klonk, hebben bijgepoetst en of ze hun black metal nog altijd omlijsten met Scandinavische, lees: Finse invloeden. De platenbazen van Northern Silence Productions zal het allemaal worst wezen want ook de derde langspeler komt via hen op de markt.Lees verder ›

Zet uw astronautenpak maar vast klaar want vandaag vertrekken we naar de sterren en misschien zelfs daar voorbij. Op het derde album van Galvornhathol bezingen zij namelijk de pracht die onze sterrenhemel rijk is.Lees verder ›

Bij het horen van de naam Houwitser bedenk ik me altijd wat voor vette naam dat eigenlijk is voor een deathmetalband. Je orkest vernoemen naar een stuk artillerie, een sloopkogel op wielen, die projectielen tot wel dertig kilometer verderop kan raken. Bovendien bekt het lekker, houwitser. Houwitser, houwitser… het rolt als vanzelf over de tong. Houwitser-de-band heeft een geschiedenis van drie delen, drie veldslagen zo u wilt. Veldslag I liep van 1997 tot 2004 en leverde vier aanvalswapens in de vorm van platen op. De luitenanten op de laatste plaat: Stan Blonk op vocalen, gitarist Alex Paul, op bas Theo van Eekelen (Grand Supreme Blood Court, Siege of Power, ex-Hail of Bullets, ex-Thanatos) en Aad Kloosterwaard als drummer (Sinister, ex-Thanatos). Veldslag II begon in 2007. Een vrijwel compleet nieuw leger leverde in 2010 het album Bestial Atrocity als massavernietigingswapen op. De manschappen naast de overgebleven soldaat Stan Blonk: de teruggekeerde Michel Alderliefsten (ex-Sinister) en Richard Gielen op gitaar, bassist Ramon Ploeg en als drummer Marco de Groot (ex-Altar, ex-Blind Justice, ex-Thanatos).Lees verder ›

Halphas, een infernaal vijftal uit Duitsland, overtuigde me al van zijn kwaliteiten middels hun plaat uit 2019, The Infernal Path Into Oblivion. Sermons Of The Black Flame is de opvolger, die ook weer uitkomt via Folter Records. In de line-up ontwaar ik één wijziging: Berith (Timor Et Tremor) heeft de plaats aan de microfoon overgenomen van Legatus, die werd bedankt voor bewezen diensten en zich nu concentreert op Hraun. De vraag is natuurlijk of die positieswitch iets wezenlijks heeft veranderd. Op de vorige plaat (en in het verlengde alle vorige releases) was het vooral het beukende, snelle melodische gitaargeweld dat bij me bleef hangen.Lees verder ›

Binnen de grote hoeveelheid aan (sub)-genres die ik als muziekliefhebber en redacteur beluister, vraag ik mij wel eens af hoe omvangrijk de diversiteit van een album kan zijn, zonder de luisteraar compleet te verliezen. We kennen natuurlijk allemaal wel albums die het zachte met het harde verenigen, of het mooie met het lelijke. De intentie van een band is dan meestal om een schrikeffect te veroorzaken, een extra boost te generen, emoties nog beter over te brengen of gewoon een klap erop te geven. En dan komt het duo van Doodseskader om de hoek kijken. Year One uit 2022 ken ik niet en op Zware Metalen is er ook niets over verschenen. Om toch een idee te krijgen over de muziek kan ik natuurlijk simpelweg gaan luisteren, maar ik las ook het verslag van collega redacteur Friso (Bruut Belgisch avondje in Tivoli met Brutus, Psychonaut en Doodseskader) over die bewuste avond begin 2023. Het duo stond in Utrecht op de planken samen met Psychonaut en Brutus. Belgische vrienden dus, die hier samen kwamen om een avondje te beuken en te rossen.Lees verder ›

Life Upon Liars, het viertal uit Boise, Idaho is na een slaapje van zes jaar terug wakker geworden. What Haunts You is dan misschien de logische keuze: een EP uitgebracht in eigen beheer. Deze vier heren (namen vind ik nergens terug, ook niet in de meegezonden promotekst) combineren metalcore, post-hardcore en melodische metal tot een geheel eigen brouwsel. Het zou zo waar een mix moeten opleveren tussen Misery Signals, Parkway Drive en As I Lay Dying, nou moe.Lees verder ›

Warorath is een Fins viertal dat nog maar actief is sinds 2019. In 2023 bracht deze jonge horde naast een EP ook een split uit. Verikirous is nu het eerste volledige album. De heren doen het helemaal alleen, er is geen platen- of promoboer die hen ondersteund. Het is dan ook eerder een toevalligheid dat ik bij deze eerste plaat terechtkwam. De Finse black metal ligt me nauw aan het hart en het doet me plezier dat er vanuit de achtergrond een jonge horde komt aanstormen. Ijzige melodieën aangeleverd aan een razende vaart daar staat ook dit Warorath voor en dit gedurende net geen veertig minuten.Lees verder ›