Dubbel zo bruut, dubbel zo doods, dubbel zo leuk. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, zwaar geanticipeerde en loodzware plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Epic van Vltimas. Marleen (favoriete genre: black metal) en MaartenO (favoriete genre: metalcore/deathcore) gaan deze keer aan de haal met deze rubriek.
De in Portugalwoonachtige Rune ‘Blasphemer’ Eriksen herkennen we ongetwijfeld als gitarist van Aura Noir, Mayhem en Ava Inferi. Toen de laatste twee bands verleden tijd waren voor de muzikant, besloot de Noor in 2015 een nieuwe band op te richten en de Canadese drummer Flo Mounier (onder andere Cryptopsy) en de Amerikaanse zanger David Vincent (ex-Morbid Angel) te polsen naar mogelijke interesse. Die deal was snel beklonken waarna in 2019 het machtige Something Wicked Marches In op de wereld werd losgelaten. De metalwereld ontving het debuut van de supergroep universeel lovend.
Vijf jaar later komt het langverwachte vervolg in de vorm van het album Epic. De livekrachten zijn hiervoor ingelijfd: op bas doet de Nederlander Ype Terwisscha van Scheltinga (ex-Dodecahedron) mee en op gitaar João Duarte (Corpus Christii) uit Portugal. Waar vorige keer in Polen is geshopt voor het artwork (bij de onvolprezen Zbigniew M. Bielak), viel voor de visuele omlijsting van Epic de keuze op Italië. Kunstenaar Daniele Valeriani lijkt daarbij geïnspireerd te zijn geraakt door de Kerberos (een driekoppig beest).
Waarin verschilt Epic ten opzichte van Something Wicked Marches In?
MaartenO: Het debuut was doorgaans harder, sneller en meedogenlozer. Dit Epic bevat enkele songs die nog steeds die aanpak kennen, waaronder Scorcher en -in iets mindere mate- Exercitus Irae en Invictus. Daarnaast is in veel meer nummers een tandje teruggeschakeld in tempo waardoor er ruimte ontstaat voor memorabele momenten, aangevuld met hier en daar lekker traditioneel soleerwerk (Epic, Miserere of een Spoils Of War). De krachtige riffs en de stuwende drums komen een pak beter tot zijn recht op deze manier, hoewel de afwisseling de sleutel tot succes is. In dat opzicht is Epic meer in balans dan zijn voorganger en dat zonder zijn venijn te verliezen. De veelzijdige afsluiter Spoils Of War is daar een perfect voorbeeld van.
Marleen: Something Wicked Marches In kwam bij mij binnen als een bom. Ik sprong meteen op mijn fiets om de plaat bij de Sounds te halen. Dit was zo nieuw, zo vet. De verrassende combinatie van muzikanten en stijlen maakte diepe indruk. De LP is inmiddels grijsgedraaid maar Total Destroy en Praevalidus passeren hier nog regelmatig de revue. Epic klinkt in vergelijking theatraler, meer gedurfd. Vltimas weet dankzij de sterke chemie nóg origineler te zijn geworden. Luister bijvoorbeeld naar het gelijknamige nummer Epic. Dan zijn de uithalen van deathmetalgrootheid David wel heel dramatisch en extravagant. Hoe ouder hoe gekker met zijn 58 lentes? Dat lekker potje gitaargevinger door Blasphemer compenseert er overigens volledig voor. Maar het valt op dat de vocalen een stuk ‘cleaner’ zijn dan op de voorganger. De variatie is ook groter. Invictus (nomen est omen?) is daar een mooi voorbeeld van. Een werkelijk epische melodie laveert langs drums met ongekende precisie naar een haast post-rock gitaarspel. Een huzarenstukje zoals we dat nog niet eerder van dit heerschap hebben gehoord!
Daarnaast heeft Vltimas meer Latijnse titels gebruikt, zoals Volens Discordant (wens tot chaos), Miserere (erbarm u), Exercitus Irae (leger van woede) en Invictus (onoverwonnen). Wat dat betreft hadden ze het album best Epicus mogen noemen. Tot slot heeft Epic met Volens Discordant wel een instrumentale intro om de sfeer goed neer te zetten. Een prima keuze.
Het getuigt van veel zelfvertrouwen om je album de naam Epic mee te geven. Vind je dat een terechte titel?
MaartenO: Ach, het is maar een albumtitel natuurlijk. Echter, zodra je de plaat enkele keren beluisterd hebt, merk je wel dat de titel passend is bij de muziek en zijn karakter. Het musiceren is bij tijd en wijlen zelfs nonchalant te noemen, maar o zo overtuigend. Tel daarbij op dat de muzikanten ook wel hun strepen hebben verdiend en concludeer hetzelfde als ik: moet kunnen!
Marleen: Het is zeker gedurfd, maar met hun staat van dienst vind ik het wel kunnen. Het straalt ook kracht uit en dat past goed bij de muziek. Blasphemer ontpopt zich wederom als riffmeister, het is gruwelijk wat die man met zijn gitaar kan! Neem nu de melodieën in Miserere, met haast ondeugende riffs. Dit nummer heeft alles om een hit te worden: scherpe drums, diepe vocalen, een heerlijk refrein, lekkere gitaarsolo…
MaartenO: Goed werk heeft tijd nodig en Rome is ook niet in één dag gebouwd. We zijn wellicht verwend doordat de meeste bands om de twee jaar een nieuw album uitbrengen, maar ik heb vrede met een wat langere wachttijd. Het bouwt momentum op, geeft iets om naar uit te kijken en als platen zoals Epic het resultaat ervan zijn, ben ik een geduldig man.
Marleen: Helemaal eens met MaartenO. Laten we ook niet vergeten dat een pandemie het niet makkelijker heeft gemaakt voor dit internationale gezelschap om samen muziek te schrijven en op te nemen…
Zijn de vocalen van David Vincent als een goede wijn?
MaartenO: Vooropgesteld: ik drink geen wijn dus herken het verschil niet tussen een goede of slechte soort. De man beschikt zeker over een bijzonder en herkenbaar stemgeluid en trekt dat op dit Epic nog evenwichtiger en daadkrachtiger door ten opzichte van het debuut. Daar leent de muziek op dit album zich ook perfect voor overigens. De grunts zijn rauw en duister terwijl zijn cleane zang lekker heavy en episch klinkt.
Marleen: Hij stelt in ieder geval in toenemende mate zijn vocale variatie keurig tentoon. In Exercitus Irae kan ik erg genieten van zijn bijtende “Marching, Marching!”. Wat een zalige riffpartij heeft dit nummer ook weer, bravo! Kalmer aan klinkt zijn stem ook gewoon nog heel goed, zoals in Mephisto Manifesto. Dit komt wat in de buurt van Monolilith van het debuutalbum. Het contrast tussen zijn cleane vocalen en de razernij van Scorcher is ook zeer memorabel.
Wat is het beste nummer op Epic?
MaartenO: Mephisto Manifesto! De simplistische doch zeer effectieve gitaarriff(s) grooven als een malle, de refreinen dienen als heerlijke arbeidsvitaminen (“I’m working… I’m working…”) en zetten aan tot actie terwijl de old school ‘heavymetalzang’ van Vincent het nummer helemaal afmaakt. En als die zang al niet zorgt voor de kers op de taart, dan zijn het wel de zware, zangkoorachtige toevoegingen op de achtergrond die zorgen voor een duistere omlijsting. Maa..ni..feeesttooooooooo!
Marleen: Als blackmetalfan kies ik dan voor Scorcher. Dit is dankzij het blastbeatfestein verreweg de meest zwartgeblakerde track. Zalig, agressief tempo, zo heb ik mijn metal graag!
MaartenO: Epic is een eigenzinnig album, gemaakt door een eigenzinnige groep muzikanten. De plaat zit bedachtzaam in elkaar en luistert bovendien erg fijn en als één geheel weg. De mate van toegankelijkheid zorgt ervoor dat je met gemak enkele keren achter elkaar blijft luisteren en de afwisseling maakt dat je niet snel verveeld zal raken. Al met al ingrediënten die zorgen voor een topplaat en inderdaad: jaarlijstmateriaal! Nu nog eens live zien.
Marleen: Net zoals in 2019 zal Vltimas ook dit jaar (hoog?) in mijn jaarlijst eindigen. Wederom een dijk van een plaat waarin traditionele (death)metalsound in een hedendaags jasje wordt gegoten. Het album is zodanig gemixt dat de instrumenten goed gebalanceerd naar voren komen. Ik ben zeer gecharmeerd van het originele en unieke geluid dankzij de onmiskenbare zang van David Vincent en ronkende riffs van Blasphemer. De rijke ervaring van de heren is duidelijk te merken. Als je de kans hebt, zou ik zeker naar de shows gaan. Dat kan op 23 maart in Enschede, 24 maart in Drachten, 20 juni in Utrecht en 21 juni tijdens Graspop Metal Meeting.
Score Maarten: 88/100
Score Marleen: 90/100
Score:
89/100
Label:
Season of Mist, 2024
Tracklisting:
- Volens Discordant
- EPIC
- Miserere
- Exercitus Irae
- Mephisto Manifesto
- Scorcher
- Invictus
- Nature’s Fangs
- Spoils Of War
Line-up:
- David Vincent – Vocalen
- Rune ‘Blasphemer’ Eriksen – Gitaar
- Flo Mounier – Drums
- Ype TVS – Basgitaar
Links: