DragonForce – Warp Speed Warriors

Geschreven door op 14-03-2024 om 18:50.

‘De stok!’ ‘De zweep!’ ‘In het meer met een gewicht aan zijn voeten!’ Het is misschien wel de meest befaamde scene uit Asterix en Obelix: de kaasfondue die je tegenkomt in het boek Asterix en de Helvetiërs. Elke liefhebber van de strip rondom deze twee opstandige Galliërs uit Armorica zal de eerste woorden herkennen. Voor wie het niet kent (ga je schamen en deze culturele achterstand heel snel inhalen!): het tweetal wordt door hun druïde Panoramix naar Zwitserland gestuurd op jacht naar de bloem edelweiss. Gedurende dat avontuur kom je een kaasfondue tegen. Organisator Diplodocus (nee, niet de dinosaurus) legt de regels verfijntjes uit: iedereen doopt zijn stukje brood in de grote ketel met gesmolten kaas. Maar er is meer: als je je stukje brood verliest in de gesmolten kaas, ben je de klos! De eerste keer levert je vijf stokslagen op, de tweede keer twintig zweepslagen. En bij de derde keer word je met een gewicht aan je voeten in het nabijgelegen meer gegooid. Het zal niemand verbazen dat gedurende het bacchanaal uiteindelijk iemand de klos is en de menigte schreeuwt: ‘De stok!’ ‘De zweep!’ ‘In het meer met een gewicht aan zijn voeten!’

Warp Speed Warriors is alweer het negende album van DragonForce, en het eerste dat via Napalm Records uitkomt. Het vijftal staat bekend om het razendsnelle, ongeëvenaarde, virtuoos soleerwerk van gitaristen Herman Li en Sam Totman. Het tweetal speelt meestal in de hogere regionen op hun gitaren, wat op momenten een beetje doet denken aan chiptune, muziek die we tegenkomen in vintage speelautomaten en videogameconsoles. Dat is op zich niet verwonderlijk, want het tweetal heeft altijd inspiratie gevonden in fantasy- en videogames. En dat is ook op dit nieuwe album keer niet anders. Titels zoals Astro Warrior Anthem, Power of the Triforce en Space Marine Corp zeggen wat dat betreft wellicht al genoeg. Alle typische, klassieke DragonForce-karakteristieken zoals de lange, snelle, furieuze gitaarsolo’s, refreinen die zich gemakkelijk, snel en blijvend in de gehoorkanalen grondvesten en een geluid dat door videogames wordt beïnvloed (allerhande tierelantijntjes en keyboardlijntjes) komen we ook nu weer tegen. In bijvoorbeeld nummers als Astro Warrior Anthem, Power Of The Triforce, Burning Heart, The Killer Queen en Pixel Prison vliegt de band op de voor hen typerende epische, triomfantelijke en opbeurende manier door de composities. Ze mogen daarmee niet meteen iets nieuws voor het Engelse vijftal neerzetten, maar doen dat wel op een aantrekkelijke manier.

Eén van de meest opvallende verschijningen op het album – en die hier zeker ook even apart genoemd moet worden – is Wildest Dreams (Taylor’s Version). Inderdaad… Een cover van de power ballad van Taylor Swift, die zij in 2015 op de mensheid losliet. Op Warp Speed Warriors kent het nummer de toevoeging (DragonForce Version) en lijkt het – het zal je niet verrassen – geen moment op het origineel. Het heeft een geheel eigen draai meegekregen. Dit is hoe een cover hoort te zijn; geen kloon van het origineel, maar met een geheel eigen invulling. De speelse onbevangenheid die het Engelse vijftal zo typeert, komt ook hierin terug. Op een hoog tempo, met gillende gitaren en fel, uitermate fraai soleerwerk komt het nummer aantrekkelijk voor de dag. Een gegarandeerde oorwurm; eentje die zich onverbiddelijk en voor dagenlang in je gehoorgangen nestelt.

Helaas herbergt Warp Speed Warriors ook een aantal nummers dat het gehele album flink onderuit trekt. Kingdom Of Steel is een nummer dat gebouwd is op het keyboard en de zanglijnen van Hudson, waar een gitaar – op een heel ingetogen solo na – nauwelijks voorbij komt en die tekstueel met het veelvuldige herhaalde ‘whohohoho’ ook niet kan overtuigen. ‘De stok!’ En wat te denken van  Space Marine Corp? Een nummer dat verwijst naar Warhammer, waarin de vocalen nogal drillerig, militair worden uitgevoerd. Het is wellicht ook waar het nummer het van moet hebben, want muzikaal kent dit nummer weinig tot geen uitdaging. ‘De zweep!’ En dan hebben we het absolute dieptepunt nog niet genoemd: het dansbare popdeuntje Doomsday Party. De band mag bij dit nummer zelf dan spreken over ‘80s rock influences meet captivating retro video game soundscapes and epic guitar solos’, maar het is niets anders dan een niemendalletje van jewelste. Vooruit, de solo is leuk maar niettemin: wat een sof. ‘In het meer met een gewicht aan zijn voeten!’

Warp Speed Warriors is een typisch DragonForce-album, dat vooral gestoeld is op het felle, snelle gitaarwerk van Li en Totman. Er komt genoeg smakelijks voorbij en kent absoluut zijn appetijtelijke momenten. Maar naarmate de kaasfondue langer duurt, worden de kaasslierten dikker en begint de fondue te klonteren. Er is steeds lastiger doorheen te komen. Als de band dan compositorisch ook nog wat steken laat vallen, kan de conclusie helaas niet anders zijn dan dat deze maaltijd best te verteren was, maar niet de boeken in zal gaan als gedenkwaardig. Leuk voor een keertje, maar dit wil ik niet te vaak op mijn bordje hebben. Neemt niet weg dat er misschien meer dan genoeg mensen zijn die dit heerlijk vinden weghappen en er een uitstekend maaltje aan hebben.

Score:

75/100

Label:

Napalm Records, 2024

Tracklisting:

  1. Astro Warrior Anthem
  2. Power of the Triforce
  3. Kingdom of Steel
  4. Burning Heart
  5. Space Marine Corp
  6. Prelude to Darkness
  7. The Killer Queen
  8. Doomsday Party
  9. Pixel Prison
  10. Wildest Dream (DragonForce Version)

Line-up:

  • Herman Li – Gitaar, achtergrondzang
  • Sam Totman – Gitaar, achtergrondzang
  • Marc Hudson – Zang
  • Alicia Vigil – Basgitaar, achtergrondzang
  • Gee Anzalone – Drums, achtergrondzang

Links: