Headlines

Terug naar het Hoge Noorden, naar Noorwegen en Oslo om precies te zijn. Khold is al lang geen onbekende meer in blackmetalland. Du Dømmes Til Død, plaat nummer acht, komt net als voorganger Svartsyn uit via het Nederlandse Soulseller Records. Collega Henri stelde dat die plaat en meer nog in het bijzonder de nummers niet echt bleven hangen. Iets wat in het verleden zo wel bleek te zijn. Ik ben benieuwd of dit viertal met Gard aan het roer er ditmaal wel is in geslaagd zogenaamde oorwurmen te produceren.Lees verder ›

Na een hiatus van 2009 tot 2012 weer als band bij elkaar komen en er dan vervolgens nog eens twaalf jaar over doen, alvorens er weer een volledig album verschijnt? Het Duitse Fall Of Serenity doet dat gewoon. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het kwintet de afgelopen vijf jaar heeft gewerkt aan het hier te bespreken Open Wide, O Hell. De jaren daarvoor zullen wel besteed zijn aan liveoptredens of gezellig samen zijn in het repetitiehok.Lees verder ›

De eerste EP van een trilogie bereikt ons via het Italiaanse Too Loud Records. Het gaat om het eveneens Italiaanse The Aurora, een moderne metalcore/post-hardcoreband volgens de bijgesloten omschrijving. De trilogie is vernoemd naar zogenaamde zonnecycli en handelt thematisch gezien over kritische onderwerpen aangaande onze planeet. Ik zou zeggen op basis van deze omschrijving: niets nieuws onder de horizon. Verder lees ik nog terug dat de muziek zelf een balans opzoekt tussen brutaliteit en melodie met ter begeleiding een narratief dat handelt over de eerder genoemde thematiek. Nou het zal mij benieuwen, wat de drie nummers van deze nog onbekende band voor de luisteraar te bieden hebben.Lees verder ›

Hoe noemde de meester of leerkracht die je na je lange schoolcarrière is bijgebleven? Bij mij heetten die Paul, Wim of Philip maar nooit Leonhardt. Tja in Rusland, waar deze band vandaan komt, is dat misschien anders. Meister Leonhardt zal vast ook wel een andere betekenis hebben. Ik ga er niet verder naar op zoek. In ieder geval is het zo dat dit uit Moskou afkomstige vijftal wel wat ervaring in de gelederen heeft zitten. Zo spelen heel wat bandleden in andere bands als daar zijn Thy Grave, Goatpsalm en Frozen Ocean. Kan goed zijn maar het zegt me helemaal niks.Lees verder ›

Geen idee hoe de heren Maahes en Lord Abagor elkaar tegen het lijf zijn gelopen, maar de eerste (Griek van geboorte) weet zijn weg op de gitaar en de ander (op de wereld gekomen in Nederland) voorziet en voorzag met zijn strot bands als Saille, Evil Oath, Morvigor en Yaotzin van een geluid. Samen besloten ze een blackmetalbandje te beginnen. Na een eerste plaat in 2021, kwam vorig jaar Avatism & Dying Stars uit.Lees verder ›

Een verkiezingsjaar in de Verenigde Staten; hoe kan het dan ook anders dat Ministry een nieuwe plaat op de wereld loslaat? Je zou kunnen zeggen dat de band al sinds de jaren '80 een graadmeter is voor de geopolitieke wereld, maar deze befaamde linkse horde is doorheen de jaren duidelijk activistischer geworden. De omgekeerde wereld dus, want normaal word je toch minder cynisch met de jaren, maar goed: het is en blijft de band van Al Jourgensen. Hopiumforthemasses dus, langspeler zestien!Lees verder ›

Het Finse cultlabel Hammer of Hate brengt de debuut-EP van dit Ignis Mortis uit. De heren zijn muzikanten met wat ervaring in andere bands, waaronder Rienaus, Cavus en Cthäat, mochten die namen u wat zeggen. In tegenstelling tot die andere bands laat het werk op dit Haeresis Maleficarum meer atmosferische black horen, die ook qua tempo net een tandje lager ligt. Dat klopt wel, wanneer we naar het eerste nummer met de voor mij onuitspreekbare titel Noitasapatin irstaat syöjättäret luisteren. De Finse nuance ligt er bij deze band wel dik bovenop - overigens zonder die ratelende blasts in de beginfase - met vooral de vocale inbreng als meest prominente invloed.Lees verder ›

Met dit Astral Adornment treffen we weer een man aan die alles alleen doet. En in dit geval ook echt alles alleen! Dat wil zeggen: ook het opnameproces en de uitgave van dit zelfgetitelde debuutalbum. Het heerschap gaat door het leven als Michael Connell. Zijn éénmansband is op The Metal Archives nog niet te vinden en zou een mengeling van technische death en deathcore moeten zijn.Lees verder ›

Een doommetalband die met zijn zelfgetitelde debuut in 2020 nog niet op Zware Metalen langs kwam. Nu is het voor het vijfkoppige gezelschap anno 2024 tijd voor de opvolger, met als naam Funeral For A King. Deze band heet Stygian Crown en laat zich typeren als doom met hints naar Candlemass, Bolt Thrower, My Dying Bride en Iron Maiden. Zo staat het althans in de promo beschreven. Niet de minste bands dus! En dan hoop ik als redacteur van dienst alleen maar dat er minstens vijftig procent van de verwachtingen ingelost kan worden, want dat is voor een relatief jonge band al heel wat.Lees verder ›

De nieuwe EP van het Amerikaanse Ghoul is aanstaande! Noxious Concoctions heet het achttien-minuten-durende beest(je). Er staan een vijftal nummers op, waarvan één een cover is van het ter ziele gegane Funerot. U weet dat Ghoul stevige thrash in de blender doet om er vervolgens wat speed en death aan toe te voegen? Aan het geheel zitten ook nog wat flarden grind verweven. Een behoorlijk opgefokte toestand dus.Lees verder ›

Al eerder liet ik bij jullie het bad vollopen om naar de blackgaze van deze twee Russen van Olhava te luisteren. Het bleek toen te gaan om het album Frozen Bloom. Om één of andere reden kwam de opvolger Reborn, een jaar later in 2022, niet op de schrijftafel terecht. Gek maar kom dat kan natuurlijk. We pikken de draad weer op bij album nummer zes, Sacrifice. Volgens de band is dit album, dat ruim 66 minuten muziek omvat met vier instrumentaaltjes, een noodzakelijk iets. Het album kondigt aan dat je je soms van alles moet ontdoen, zodat je ook weer jezelf tegenkomt. Het vergt dan ook heel wat moed en zelfopoffering, pas vanop dat punt kan je weer herboren worden. Althans dat is het gene wat ik van de aangereikte thematiek kan maken.Lees verder ›

Bij Zware Metalen komen we op het gebied van bands van alles en nog wat tegen. Eenmansbands, eenlingen met gastmuzikanten die een bijdrage verzorgen op een album, een heel elftal aan muzikanten die samen een band vormen, maar ook duo's. Nou bestaat het Amerikaanse Azell uit een duo, maar niet zomaar een tweetal. Het zijn namelijk man en vrouw en dat is toch iets wat minder vaak voorkomt, althans ik zie het niet dagelijks ter recensie verschijnen. Courtney leent in dit geval haar vocalen en de bas, David staat garant voor het drum- en gitaarwerk en voegt daarnaast ook zijn vocalen toe. Och, als het werkt binnen een huwelijk, waarom niet, zou ik denken.Lees verder ›

Vroeger, ergens in 2018, zweerden we nog een Blood Oath en in 2021 trappelden we ter plaatse met With Hoof And Horn. In ieder geval is het zo dat het Belgische Rituals Of The Dead Hand met The Wretched And The Vile plaat nummer drie uitbrengen. Ditmaal doen de drie heren die zich verenigd hebben dit niet via Dunkelheit Produktionen. Ze komen gewoon thuis en gingen een samenwerking aan met Belgische Immortal Frost Productions. Deze band bestaat uit oudgedienden die het klappen van de zweep wel kennen en bekend, berucht, gepokt en gemazeld zijn in de Belgische death/blackmetalscene. Neem nu de heer Lykaios. Deze brave bebaarde man educeert niet alleen de kleine medemens, hij is behoorlijk muzikaal actief. Denk dan aan bands of projecten als Lhäad of Wolven. Ik verwijs echter ook naar Entartung en het hemelse Hemelbestormer.Lees verder ›

Zoals wel vaker is mijn hardcorevizier op het Verenigd Koninkrijk gericht. Al is dat vizier deze keer een stuk noordelijker gericht dan gebruikelijk, het Schotse Glasgow om precies te zijn. Gek is dat zeker niet, want Schotse hardcore zit de laatste jaren in een lekkere flow en Despize heeft daar een aanzienlijke bijdrage aan geleverd. Sinds 2020 zijn meerdere demo's en splits met onder andere het Amerikaanse Gridiron uitgebracht. Tel daarbij talloze shows op in onder andere Amerika en dit jaar zelfs Japan en de bekendheid schiet dan natuurlijk omhoog.Lees verder ›