Ceremony of Silence – Hálios

In 2019 kreeg ik het debuut Outis van het Slowaakse duo Ceremony of Silence voor de voeten geworpen. Niet wetende wat mij toen zou overkomen luisterde ik naar de brute, technische muur van geluid en genoot ik van militant drumwerk, complexiteit en sfeervolle dissonantie. De plaat beviel mij lange tijd zo goed, dat ik een hoge score van 85 punten toekende. Nu een vijftal jaren later komt er een vervolg op dit succesvolle debuut voor mijn ogen met de titel Hálios. Over het thema en de bijbehorende titel van deze tweede plaat zegt de bijgesloten promotekst het volgende: “Hálios vertegenwoordigt een doorbraak van het heilige in de wereld van de tijd en begint aan een griezelige reis waarin oude verhalen worden nagespeeld die geïnspireerd zijn door de essentie van de oude Indo-Europese mythologie, verstrengeld in obscure visioenen en dromen”. Met een dergelijke beschrijving kan het niet anders dat de complexiteit, ook in het muzikale aspect, weer op de voorgrond zal staan. Het duo is inmiddels een trio geworden, waarbij ene N. (Neplex van de Slowaakse band Porenut) de hoofdvocalen voor zijn rekening neemt. Willowtip Records is gelijk aan het debuut de platenboer van dienst voor deze uitgave.

 De inbreng van de ‘derde man’ vertaalt zich met name in het gegeven dat de vocalen net iets verstaanbaarder zijn geworden in vergelijking met het debuut. De bruutheid en de intensiteit zijn daarbij volledig intact gebleven. Voor mijn gevoel zit er wel net even wat meer ‘lucht’ in de composities, mede doordat de band diepte en sfeer verfijnd door laat sijpelen om zodoende nog meer te variëren. De drums blijven hierbij wel over de gehele linie de onvoorspelbare en verrassende factor. Hierdoor schakeren we dan ook dikwijls tussen het militante karakter vanuit de gemiddelde warmetalband (Blasphemy) en een extreem technische band zoals Ulcerate. Die laatste verwijzing plaatse ik overigens al in mijn recensie van het debuut en is ook nu eens te meer van toepassing. Opvallende elementen op dit Hálios zijn naast de eerder genoemde lucht in de composities, de ijzersterke songwriting en het gevoel voor dynamiek. De Slowaken laten u niet alleen alle hoeken van de kamer zien zoals op het debuut, maar verkennen nu ook het plafond en de kelder door de intensiteit met name op de gitaren nog wat op te voeren. De hier toegevoegde video van het tweede nummer Serpent Slayer is vrij representatief voor het album, al mag u zeker nog veel meer onverwachte wendingen en climaxen verwachten. Dit is niet per definitie een album dat zich leent voor een diepgaande ontleding van ieder nummer, mede vanwege de haast niet te bevatten complexiteit.

Hálios is een zeer knap en extreem death/blackalbum geworden waarbij technische complexiteit en sfeer vrijwel continu met elkaar duelleren. Er is weinig ruimte voor rustmomentum (intermezzo Eternal Return daargelaten), maar daar krijgt u geen enkele seconde verveling voor terug. In vergelijking met het debuut staan de vocalen en de sferische elementen nog wat meer op de voorgrond. Iedere luisterbeurt zorgt bij uw redacteur van dienst voor nieuwe ontdekkingen, bewondering voor de coherente songwriting en het intens agressieve, doch afwisselende drumwerk. Als kers op de taart hebben Miroslav Spevák, Viliam Pilarčík en Colin Marston dit plaatwerk de perfecte productie, mix en mastering meegegeven, waardoor u alles onversneden en helder genoeg in de oortjes krijgt gespuwd. Heerlijke plaat die zomaar eens voor een verrassing in de jaarlijsten kan zorgen!

Score:

92/100

Label:

Willowtip Records, 2024

Tracklisting:

1. Primaeval Sacrifice
2. Serpent Slayer
3. Moon Vessel
4. Eternal Return
5. Light Runs Through Light
6. Perennial Incantation
7. King in the Mountain

Line-up:

• N. – Vocalen
• Viliam Pilarčík – Gitaren, basgitaar, vocalen
• Matúš S. Ďurčík – Drums

Links:

• Ceremony of Silence Facebook
• Willowtip Records