escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Vandaag ga ik het niet al te uitvoerig hebben over de onderlinge verschillen tussen progressieve metalbands. Maar één ding moet mij wel van het hart. Wat is het toch een geweldig genre voor de avontuurlijke liefhebber. Waar de ene band ervoor kiest om het pad van technische, geflipte gitaarfratsen en accenten op te zoeken, kiest de andere band ervoor om technisch, doch duister spel te integreren en op een vreemde, aritmische wijze te werk te gaan. Fragment Soul is een band die nadrukkelijk binnen de laatste categorie valt. Na het debuut Axiom of Choice dat aan zowel uw redacteur van dienst als aan Zware Metalen voorbij is gegaan, maken we nu kennis met de band aan de hand van deze EP, Galois Paradox.Lees verder ›

Lekker plaatje! Dat was de gedachte die zich bij de eerste, ietwat halfslachtige – u kent dat wel: even een check terwijl je met andere zaken bezig bent – luisterbeurt opdrong. Nu, na meermaals aandachtig luisteren, heb ik die gedachte onverminderd. Toch is het niet eenvoudig te zeggen waarom Wastelands zo lekker binnenkomt. Het lijkt vooral van doen te hebben met het totaalplaatje. Geschilderd met herkenbare tinten (zwarte en doodse) verf vinden de ondanks de bandnaam niet al te wereldvreemde muzikale thema’s gemakkelijk hun weg naar de daarvoor uitgehouwen vakjes in de hersenen van de deathmetalfan.Lees verder ›

Trek je kilt aan, haal de schapenmaag tevoorschijn en schenk jezelf een goed glas whisky in. Vandaag bespreken we namelijk Hand Of Kalliach afkomstig uit Edinburgh, Schotland. De band bestaat uit slechts twee muzikanten, die ook nog eens echtgenoten zijn. Tezamen brengen zij melodische death metal, gemixt met Keltische folkmuziek. De gedachte aan wat Schots sterk spul is al afdoende om dit plaatje een draai te geven, maar meer nog het feit dat Prosthetic Records dit tweetal voor het nieuwe album Corryvreckan heeft ingelijfd. Dit label heeft een neusje voor kwaliteitsmuziek, waaronder enkele persoonlijke favorieten uit mijn jaarlijst van 2023 in de vorm van Sermon en Fires In The Distance.Lees verder ›

De Amerikaanse post-rockers van Becoming The Lion afkomstig uit Wisconsin, Milwaukee passeerden jaren geleden al eens de revue. In 2019 kon ik mijn hand leggen op de EP Ghost Of A Fallen Soldier en eind 2020 kwam er dan Unearthly Creature. Nu is er ruim drie jaar later een keerpunt ontstaan: een zogenaamd Turning Point. En het is opnieuw een EP. Volgens het meegeleverde schrijven is deze het summum van wat er zich op de vorige platen heeft afgespeeld. Zeg maar een mix van de beste muzikale ideeën tot nu toe.Lees verder ›

Keres is een Italiaanse band die u niet moet verwarren met de Finse blackmetalband Kêres. Waar laatst genoemde een vrij matige variant van black in de markt zet, pakt dit gezelschap het compleet anders aan. De band bestaat sinds 2015 en is ontsproten uit de as van The Crying of Angels. Een tweetal muzikanten verliet de band en er kwamen vrij snel twee nieuwe muzikanten voor in de plaats. Het debuut Heresy werd in de herfst van 2015 opgenomen en nu is het tijd voor het opvolgende Homo Homini Lupus. Volgens de bijgesloten promo is het werk uitermate geschikt voor fans van Hate, Vader, Behemoth, Svart Crown en Dark Funeral. Brute melodische blackdeathmetal dus.Lees verder ›

Onlangs plaatsen we een oproep via Facebook en Instagram met de vraag wie er nog een hoop oude concert- en festivaltickets in de fysieke variant had liggen. U weet wel: die toegangsbewijzen in alle soorten, kleuren en maten die je na verloop van tijd uit duizenden kon herkennen. Veel festivals en concertzalen hanteerden immers hun eigen kleuren, stijl van vormgeving et cetera. Omdat we het tegenwoordig veelal moeten doen met inspiratieloze, digitale varianten duiken we graag met onze lezers in 'den ouden doosch' en halen we herinneringen op aan de hand van die oude tickets. We starten deze eerste uit de serie met een greep uit de verzameling van Peter uit Gent.Lees verder ›

Lionheart is vanuit Californië afgereisd naar Europa voor een tour om de tiende verjaardag van hun EP Welcome To The West Coast te vieren. Inmiddels bestaan er ook een deel 2 en een deel 3, maar het eerste deel zorgde voor de echte doorbraak. Dat is wel een feestje waard en een mooie mogelijkheid om deze EP nog eens integraal live te spelen. Samen met nog wat andere populaire composities natuurlijk, want Welcome To The West Coast is maar een kwartier lang en de planning is dat Lionheart een uur op het podium zal staan. Om er een onvergetelijk herriefeest van te kunnen maken op deze dinsdagavond in de grote zaal van de 013 te Tilburg, zijn er wel drie bands uitgenodigd als voorprogramma. Dit zijn het Zwitserse Paleface Swiss en de eveneens Amerikaanse bands Kublai Khan TX en Suicide Silence.Lees verder ›

Carnaval, een bijzonder fenomeen dat in Brabant uitgebreid gevierd wordt. Toch draait het niet alleen om carnaval deze dinsdag in Tilburg. 013 heeft namelijk een pakket geboekt dat veel bezoekers trekt: het is een verzameling namen met een aquatische connotatie. Currents, Being As An Ocean en Oceans Ata Alaska zijn enkele van de acts. Als laatste is Sentinels toegevoegd aan de line-up. Hoewel de bezoekers vanavond geen carnaval vieren, hangt er wel een uitgelaten sfeer. Het publiek is voortdurend enthousiast, bij elke band, wat ze ook doen, wat ze ook spelen. En dat heeft zijn uitwerking op de bands, waardoor er soms bijzondere momenten ontstaan. Friso Veltkamp doet verslag.Lees verder ›

Bloom komt uit Australië en de heren zijn met zijn vijven. Misschien dromen ze er wel van het één en het ander te verrichten in een ander leven, misschien wel het hiernamaals, maar laat de heren eerst verder doen zoals ze nu bezig zijn en hun nieuwste plaat Maybe In Another Life gewoon keihard promoten. De melodische metalcore van deze heren komt uit via het Amerikaanse Pure Noise Records. Een label dat naast Bloom ook The Amity Affliction, Corey Wells, Knuckle Puck, Stick To Your Guns en een hele karrevracht aan andere bands onder zijn afdak heeft staan.Lees verder ›

The End of My Road is, na An Angel's Requiem (2005) en A Frozen Flame of Ice (2016), het laatste volledige album in de trilogie van Far Beyond, een project van Eugen Dodenhoeft. Een toepasselijker titel had er waarschijnlijk niet gekozen kunnen worden. Op het eerdere werk worden de heroïsche bombast van power metal en het rauwe van melodische death metal omrand door een dikke symfonische laag. Zal dat anders zijn nu het derde deel acht jaar op zich heeft laten wachten?Lees verder ›

In 2003 heeft Thrice een stempel gezet op zijn muzikale carrière met de release van een bijzonder lekkere plaat. Of het nu het hoogtepunt is wat de band uitgebracht heeft, is natuurlijk een persoonlijke smaak maar een dikke twintig jaar terug zijn er veel zieltjes gewonnen. Wat wel opvalt, is dat het materiaal wat daarna uitgebracht is wat minder de ruwe randjes heeft die The Artist In The Ambulance nog wel kenmerkt. Vanavond staat in ieder geval in het teken van deze mijlpaal die integraal gespeeld wordt in Tilburg.Lees verder ›

Zou het dan? Is het echt? Een snelle blik onderaan het promomateriaal laat zien dat Borknagar dit keer exact dezelfde muzikanten in de gelederen heeft als tijdens het sterke True North. Dat is toch een unicum te noemen. Nog nooit moesten de fans echter zo lang wachten op nieuw werk van deze Noorse progressievelingen. De band rondom opperhoofd Øystein G. Brun had namelijk door één of ander virusje de kans niet gehad om het vorige album aan het publiek te tonen. Gelukkig kunnen we ons nu eindelijk gaan opmaken voor Fall.Lees verder ›

Lang gewacht en stil gezwegen, nooit gedacht en toch gekregen. Dat is zoals ik het bekijk in dit geval en naar ik aanneem meerderen met mij. Ik denk dat er ook velen zullen zijn die helemaal niet hebben zitten te wachten. Dat is een beetje tekenend voor de geschiedenis van de band waarvan de meningen regelmatig sterk uiteen liepen. Dat is ook niet heel verwonderlijk als je de voorgaande releases van de band erbij pakt.Lees verder ›

Wat ruist er door het struikgewas, zong één van 's Nederlands bekendste en meest befaamde cabaretiers ooit. Zo ver zou ik het nu voor deze nieuwste van het Zweedse Skuggor niet durven drijven maar de atmosferische black metal die verzameld staat op dit blinkende draaiding zou de reflectie moeten zijn van M. (enige bandlid). Een figuur, misschien wel een éénzaat, wie zal het zeggen, dat reflecteert wanneer hij door de couloirs flaneert van het woud dat vermoedelijk gemakkelijk toegankelijk is.Lees verder ›

Ach man, wat moet het heerlijk zijn voor deze Zweden als je een label als ATMF - De Tenebrarum Principio achter je hebt staan. De promo spreekt over het herleven van lang vervlogen tijden, toen black nog echt obscuur was. Denk aan Darkthrone en Bathory, primitieve, kwaadaardige muziek, maar dan met een beter geluid en een betere mix. Aan de andere kant brengt deze notitie wel wat anticipatie met zich mee.Lees verder ›

Een relatief jonge band uit de Amerikaanse staat Indiana bracht in 2018 een eerste EP met de titel Harvest of the Adept uit. Dit Esoterrorcult is onze eerste kennismaking met Karkosa, een debuutalbum van eenenvijftig minuten. We mogen materiaal verwachten wat in het verlengde ligt van Belphegor, Dark Funeral en Behemoth. Een flinke dosis black en death dus.Lees verder ›

Ruim tien jaar na de laatste langspeler Zouvek Crni en dertien jaar na het debuutalbum Bastard Son Is Dead, komt dit Servische gezelschap met een nieuw album op de proppen. Een album met als thematiek "staken" of "kolac". Dat zijn de houten staken waarop menig lijk, hoofd of dergelijke werd geëtaleerd in de Middeleeuwen, dus erg lang geleden. Kolac heeft dan ook maar zijn nieuwste plaat Kolac genoemd, hoe zou jezelf zijn. Dit viertal maakt al sinds 2006 black metal met een aardige thrashrand en laat het ook nu niet na dit te doen.Lees verder ›