Headlines

Het Poolse L.o.W komt uit havenstad Szczecin, dat zelfs nog een (verouderde) Nederlandse naam heeft: Stettijn. De Duitsers noemen het Stettin, de Zweden ook. Het heeft allemaal te maken met de strategische ligging van de stad waar al sinds de vijfde eeuw voor Christus een nederzetting was. Diverse volkeren en landen hebben het gebied ooit eens voor langere of kortere tijd geclaimd. De link met Nederland en België komt omdat het een Hanzestad was en daarmee verbonden was met onder meer Zwolle, Groningen, Nijmegen maar ook Antwerpen en Brugge. Ja, zo leert u nog eens wat over de geschiedenis bij Zware Metalen!Lees verder ›

Ergens in 2017 bracht deze Deense band onder de nieuwe naam Sunken, voorheen noemde hij zich Arescet, Departure uit. De plaat daarna uit 2020 die via het Duitse Vendetta Records kwam Livslede ging onze oren voorbij. Gelukkig dat Lykke, plaat nummer drie, ons wel wordt aangeboden. Misschien zit de immer goed werkende promomachine van het Eisenwald label er ditmaal wel voor iets tussen.Lees verder ›

Eind augustus deelde Sowulo vijfde telg Niht met de wereld. Over voorgaand werk Wurdiz uit 2022 was ik zeer lovend: krachtige, intense, donkere folk, gebracht met een scala aan authentieke instrumenten en verschillende zangtechnieken. Dezelfde ingrediënten zoals een Heilung, maar toch helemaal anders en echt origineel qua geluid. Op andere momenten even goed sfeervol en gevoelig. Ook al duurde het even om een bespreking neergepend te krijgen, ik keek vol verwachting uit naar dit Niht, wat “nacht” betekent.Lees verder ›

Argesk komt uit de brede regio rond Manchester. Ergens in 2017 is deze Britse melodische blackmetalband begonnen. De bandleden keken toen en vermoedelijk nu ook nog altijd, op naar bands als Emperor en Dissection. Moonlight Pyromancy is de opvolger van het in 2020 verschenen debuutalbum Realm Of Eternal Night. Een album dat onder de loep werd genomen door collega Maarten en dus helemaal werd gefileerd. Het relaas lees je best via de link.Lees verder ›

Een echte regel is het niet, maar albums die langer dan een half jaar oud zijn worden doorgaans niet meer opgepakt voor een review hier bij Zware Metalen. I Am Chaos, de debuutplaat van Chaos Unleashed uit het Noord-Hollandse Hoorn, verscheen 23 augustus 2024. Daar kan zelfs een politicus niets op verzinnen om het binnen dat half jaar te houden. Vette pech voor Chaos Unleashed dus? Neen! Want er is altijd wel een gaatje voor een orkest dat die zegt geïnspireerd te zijn door Kreator, Sodom en Destruction. ‘Our music is aggressive no nonsense in your face thrash metal!’ voegen ze er dan ook nog eens aan toe. Ik zit al verlekkerd op de stoel.Lees verder ›

Ah, de memekoningen met de niet uit te spreken naam en het onleesbare bandlogo houden de vaart er lekker in en komen met hun derde album in vier jaar tijd. Toch is Hideous Aftermath verre van een ongeïnspireerd vluggertje geworden. Nee, Sanguisugabogg heeft behoorlijk zijn best gedaan op deze verschrikkelijke nasleep en heeft – met behulp van producer Kurt Ballou (Converge) - zijn geluid zowel in letterlijke als in meer overdrachtelijke zin verder verbeterd.Lees verder ›

De band die met vijf woorden ('Through the gates of hell...') al tientallen jaren tienduizenden vuisten de lucht in krijgt, baart dit najaar een elfde telg. Toch als ik de symfonische editie van de laatste plaat The Symphony to End All Wars (2022) en de instrumentale versie van voorganger The Great War (2019) niet meereken. Het gezelschap rond Joakim Brodén was de voorbije platen dus intensief bezig met de Eerste Wereldoorlog en daar komt met deze plaat een eind aan, of toch voor even. Met Legends duikt de band de thematische hoek weer in met dit keer een plaat vol levende legendes zoals Caesar, Jeanne d'Arc, Napoleon of Hannibal. Zelfs een paar minder bekende historische figuren, zoals Lü Bu (A Tiger Among Dragons), Miyamoto Musashi (The Duellist), Senusret III (The Cycle of Songs) en Gustavus Adolphus (Till Seger) passeren de revue. Historisch gezien dus een pak breder dan de eerste helft van de twintigste eeuw.Lees verder ›

Pestilential Shadows komt uit Wollongong, Australië en is al actief sinds 2003. Hun vorige plaat, Devil's Hammer, is nog niet koud gedraaid of de heren die zich verzamelen rond bandbrein Balam komen al weer met nieuw werk. Wretch is de titel deze keer. Het is plaat acht en dat kan tellen. Heel wat platen passeerden bij ons de revue en dat is vaak een goed teken. Dat wil zeggen dat de kwaliteit van de black metal meer dan goed te noemen is en dat de platen- en promoboer, ook nu weer Northern Silence productions, gewoon zijn werk doet.Lees verder ›

Torun, centraal doch iet of wat in het Noorden van Polen gelegen, is een stad aan de Vistula rivier. Het Middeleeuwse karakter van het centrum heeft een UNESCO werelderfgoedstempel gekregen. Vanuit die stad opereert dit viertal dat zich Angrrsth noemt. Złudnia wat niet meer dan illusie zou moeten betekenen en uitkomt via Godz Ov War productions, is de opvolger voor Donikąd en daarvoor de EP met Czort.Lees verder ›

Si Vis Pacem Para Bellum... Als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog. De oorsprong van deze woorden mag dan onduidelijk zijn, doorheen de eeuwen duiken ze telkens opnieuw op, ook in moderne films en series. Hoe oud de uitspraak ook is, hij is zo actueel als het maar zijn kan. In een wereld geteisterd door crises en een groeiend gevoel van onzekerheid over de toekomst, lijkt pacifisme tegenover agressors geen houdbare reactie meer. Voor het Berlijnse Hæresis is het duidelijk: het tijdperk van passief afwachten ligt achter ons.Lees verder ›

Dit Franse duo Dysylumn heeft al weer zijn vierde plaat uit, getiteld Abstraction. Net als de vorige albums - en dan verwijs ik naar Occultation (2018) en Cosmogonie (2020) - komt dit werkstuk via Signal Rex. Iedereen die mijn zieleroerselen wel eens vaker leest merkt vast op dat de Franse school, die een mooie historiek kent, me nauw aan het hart ligt. Nochtans is dit Dysylumn nog niet al te veel of zelfs niet aan bod gekomen.Lees verder ›

In de inleiding van zijn recensie van de nieuwe Biohazard maakte Remco de rake observatie dat metalfans in hun blijheid over een comeback soms lijken te vergeten dat de laatste platen van een band voor “de split” helemaal niet zo geweldig waren. Laat dat bij Coroner nu eens niet opgaan, omdat de albums van de band steeds van hoog niveau waren. Hoewel, ook de laatste plaat die die groep uitbracht voor hij zichzelf – geheel in lijn met zijn naam - in 1996 ten grave droeg, werd niet door iedereen evenzeer gewaardeerd. Heeft die Remco misschien dus ook hier een klein beetje een punt… Maar dat punt wordt gemakkelijk opzij gezet door de verbluffende kwaliteit van Dissonance Theory, de eerste plaat nadat de band in 2010 nieuw leven werd ingeblazen.Lees verder ›