Headlines

Het spreekt voor zich dat muziek uitbrengen met een band vaak tijdrovend is. Het geheel moet rijpen, er moet gebroed worden en pas later komt de uitvoering in al zijn details. Het Belgische Bloedmaan een band van en rond Ronarg, die we kennen van Ars Veneficium en Antzaat, brengt met Castle Inside the Eclipse de eerste plaat uit. Een plaat waar niet alleen door Ronarg werd aan gewerkt maar ook door bijvoorbeeld Frederik Geuvens en dit om de drumpartijen te optimaliseren. Immortal Frost Productions brengt niet geheel onverwacht dit blinkende draaiding aan de man. Niet geheel onverwacht? Natuurlijk niet. Voor (Belgische) kwaliteitsblackmetal kan je altijd wel terecht op dit label maar labelbaas S. heeft natuurlijk ook een verleden met Ronarg in Ars Veneficium.Lees verder ›

Brute deathgrind met als thema alles en nog wat over beruchte seriemoordenaars. Dat is niet per definitie iets nieuws of origineels, maar de band Stages of Decomposition afkomstig van Los Angeles, Amerika, gaat er op deze tweede plaat voor. Het debuut uit 2014 met de gezellige titel Piles of Rotting Flesh is op Zware Metalen niet van een recensie voorzien. We laten ons dus eens verrassen met het geweld op dit Raptures of Psychopathy.Lees verder ›

The Obsessed is niet bepaald een onbekende naam in de doom/heavy metalscene. De Amerikaanse band bestaat al sinds 1980 en had zelfs onder de naam Warhorse al enig bestaansrecht in 1976. In 1995 hield de band het voor gezien, om in 2012 weer bij elkaar te komen voor het befaamde Roadburn Festival. In 2017 volgde uiteindelijk het vierde studioalbum met de titel Sacred. Gek genoeg is dit vijfde album met de titel Gilded Sorrow het eerste album dat van een recensie wordt voorzien hier bij Zware Metalen.Lees verder ›

Over Stay (ook wel geschreven als ...Stay...) is niet zo gek veel te vinden op internet. Akkoord, er is een Bandcamp beschikbaar, maar op metal-archives is de band niet onder een dergelijke naam te vinden. Dat is wel vaker zo bij bands die onderdak hebben gevonden bij Fiadh Productions. Het label grossiert in uiterst summiere of zelfs geen enkele omschrijving om zijn bands te duiden. Komt dat wellicht doordat de bands dikwijls eenmansprojecten zijn die liever in de luwte opereren? Ik vermoed van wel - na dit al bij meerdere muzikale projecten die vanuit het label toegezonden worden - te hebben geconstateerd. Het debuut van dit Mexicaanse Stay met de wat ironische titel Tears of Happiness is al wel door uw redacteur van dienst gerecenseerd. Muziek die eerder aansluit bij een term als blackgaze, dan bij DSBM, was mijn conclusie. Het hier te bespreken album Suffering in Silence is een split met het Amerikaanse Forgotten en ook hier valt maar een klein beetje meer info over terug te vinden op het wereldwijde web.Lees verder ›

Sol Anahata is een samenwerkingsverband tussen Canadese en Australische bandleden. In de metalen archieven is de band ook simpelweg te vinden onder de naam Anahata. Voor de spirituele mens onder ons, "Anahata" is de hartchakra in het Sanskrit en zodoende heeft u wellicht al een idee wat het doel is van deze band en zijn muziek. Spiritueel en emotioneel beroeren, bedoelen de heren daarmee. En wanneer ik dan een aanduiding zie staan als epic heavy metal en even later op de metalen archieven heavy, speed en power metal, verwacht ik toch wel iets redelijk traditioneels. Maar erger dan dat kon ik er niet naast zitten voor wat betreft het tweede volwaardige album Syncretic Sovereignty.Lees verder ›

Toen ik eind 2022 de kans kreeg om het debuutalbum van Dudsekop te recenseren, dan was dat niets minder dan een openbaring. Dudsekop, dat was op dat moment vooral het “koavezwarte” COVID-project van King Hiss-gitarist Josh Fury (Joost Noyelle), die het debuutalbum Liksems volledig zelf uitwerkte en het vervolgens samen met Burt Hillemong (Bert Guillemont), zijn voormalige collega bij de metalcoreband Liar, opnam. De heer Fury zorgde voor het snarenwerk en een deel van de vocalen, de heer Hillemong nam plaats achter het drumstel. De sound van Liksems werd verder afgewerkt middels een aantal gastzangers, waaronder Bjorn Bossu (Darqo) en Tijs Verhelst (Her Fault).Lees verder ›

Dubbel zo bruut, dubbel zo doods, dubbel zo leuk. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, zwaar geanticipeerde en loodzware plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Epic van Vltimas. Marleen (favoriete genre: black metal) en MaartenO (favoriete genre: metalcore/deathcore) gaan deze keer aan de haal met deze rubriek.Lees verder ›

Twee Belgen, een Amerikaan, een IJslander en een Italiaan lopen de opnamestudio binnen. Wat aanvankelijk klinkt als de start van een kraker van een mop, blijkt toch snel uit te monden in een bezoek aan een ondergrondse martelkamer. Aborted brengt na bijna dertig jaar beukwerk het volgende slachtfestijn van jewelste uit in de vorm van Vault Of Horrors. Dit is niet voor kinderoren bestemd.Lees verder ›

Stevig heen en weer wiegend op de schommelstoel voor een rustig vuurtje, pijp met carameltabak in de mond en schuif maar aan, want het is weer tijd voor “opa vertelt”. Dit keer over de thrashband Atrophy. Tijdens zijn eerste leven moest de groep het gevecht aan met de vele klassieke releases die in die jaren op de wereld werden losgelaten. Debuut Socialized Hate kwam uit in 1988 en de iets moeilijker tweede plaat Violent By Nature volgde in 1990. Niet alleen liep de band daarmee gelijk met de releaseschema’s van grootheden Slayer en Megadeth. Het waren ook de jaren waarin … And Justice For All, The New Order, History Of a Time To Come, Survive, Persistence Of Time, Act III en Never, Neverland voor het eerst in de bakken van de platenzaak te vinden waren. Ga er maar aan staan!Lees verder ›

‘De stok!’ ‘De zweep!’ ‘In het meer met een gewicht aan zijn voeten!’ Het is misschien wel de meest befaamde scene uit Asterix en Obelix: de kaasfondue die je tegenkomt in het boek Asterix en de Helvetiërs. Elke liefhebber van de strip rondom deze twee opstandige Galliërs uit Armorica zal de eerste woorden herkennen. Voor wie het niet kent (ga je schamen en deze culturele achterstand heel snel inhalen!): het tweetal wordt door hun druïde Panoramix naar Zwitserland gestuurd op jacht naar de bloem edelweiss. Gedurende dat avontuur kom je een kaasfondue tegen.Lees verder ›

Zowel in 2021 als in 2022 liet ik me de gloeiend hete black metal van het Griekse Lunar Spells welgevallen. De eerste plaat Where Silence Whispers was in vergelijking met later werk, Demise Of Heaven, nog maar een opwarmertje. Sacraments of Necromantical Empires is de opvolger. Ik stel me intussen de vraag of de drie heren het gitaargeluid dat me wat irritant in de horen klonk, hebben bijgepoetst en of ze hun black metal nog altijd omlijsten met Scandinavische, lees: Finse invloeden. De platenbazen van Northern Silence Productions zal het allemaal worst wezen want ook de derde langspeler komt via hen op de markt.Lees verder ›

Zet uw astronautenpak maar vast klaar want vandaag vertrekken we naar de sterren en misschien zelfs daar voorbij. Op het derde album van Galvornhathol bezingen zij namelijk de pracht die onze sterrenhemel rijk is.Lees verder ›