Sabaton – Legends

Geschreven door op 21-10-2025 om 18:45.

De band die met vijf woorden (‘Through the gates of hell…’) al tientallen jaren tienduizenden vuisten de lucht in krijgt, baart dit najaar een elfde telg. Toch als ik de symfonische editie van de laatste plaat The War to End All Wars (2022) en de instrumentale versie van voorganger The Great War (2019) niet meereken. Het gezelschap rond Joakim Brodén was de voorbije platen dus intensief bezig met de Eerste Wereldoorlog en daar komt met deze plaat een eind aan, of toch voor even. Met Legends duikt de band de thematische hoek weer in met dit keer een plaat vol levende legendes zoals Caesar, Jeanne d’Arc, Napoleon of Hannibal. Zelfs een paar minder bekende historische figuren, zoals Lü Bu (A Tiger Among Dragons), Miyamoto Musashi (The Duellist), Senusret III (The Cycle of Songs) en Gustavus Adolphus (Till Seger) passeren de revue. Historisch gezien dus een pak breder dan de eerste helft van de twintigste eeuw.

Met het bespreken van enkele historische figuren die minder bekend zijn voor West-Europa kleurt Sabaton op deze nieuwe plaat wat buiten de lijntjes van de voorspelbaarheid. Dat is uiteraard niet het geval als je luistert naar de nummers zelf, want uiteraard pakken deze Zweden uit met epische kracht en de typische catchy melodieën. Er staan in elk geval enkele nummers op deze nieuwkomer die na een vijftal speelbeurten blijven rondspoken in mijn hoofd. De eerste echte oorwurm is het verhaal van Caesar die de Rubicon oversteekt in het jaar 49 voor Christus. Crossing the Rubicon heeft weer zo’n typische The Art of War-synth die het refrein zo knapperig doet aanvoelen dat je er spontaan je vuist bij uitsteekt. Opletten als je koffie drinkt naast je computer dus. De daaropvolgende Napoleontrack I, Emperor klonk me aanvankelijk wat slap in de oren, maar na enkele speelbeurten voel je de Franse Grande Armée toch wel optrekken naar het volgende strijdgewoel door de jolige zangmelodie en de marcherende drumlijn. Die marcherende tred duikt ook op in Hannibal-track Lightning at the Gates en Hordes of Khan, dat uiteraard verwijst naar de troepen van Genghis Khan. Beiden zijn het behoorlijke nummers die de band schreef, maar nergens voelen ze vernieuwend aan. Maid of Steel, verwijzend naar Jeanne d’Arc, doet dat naar mijn gevoel meer. Eveneens klinkt het wat vuriger, met een refrein dat verdraaid episch aanvoelt en met wat meer dreiging in de drums.

Het vrijgegeven Templars is als ik me niet vergis dan de enige track die eerder ingaat op een groep mensen en niet op een persoon. Een typische Sabaton-track, al zijn er hier toch ook wel wat raakvlakken met de symfonische kracht van Powerwolf. Niet dat ik vind dat het écht blijft hangen; dan zijn voorgenoemde voorbeelden op deze nieuwe plaat veel sterker en vernieuwender gebracht. Als je van ‘vernieuwing’ echt kan spreken bij deze Zweden uiteraard.

Het epische hoogtepunt schuilt naar mijn gevoel dus halverwege de plaat, want de gepaste  duisternis van Impaler, waarbij de historische figuur Vlad Tepes besproken wordt, voelt toch wat aan als een filler op de plaat. Een sterk refrein, maar het voelt toch even als een stap terug. Het valt me op dat de minder bekende historische figuren ook wat mij betreft de minder sterke nummers meekrijgen op deze nieuwe plaat. Voor het betere samuraiwerk van Sabaton keer ik dan toch terug naar Shiroyama en voor de Chinese strijdkracht naar het eerder gemelde The Art of War. Wel reserveert Sabaton een speciale stijl voor de afsluitende track Till Seger, die in het licht staat van de zeventiende-eeuwse Zweedse vorst Gustavus Adolphus. Op patriottische wijze bezingt Brodén hem in de Zweedse taal, maar ook instrumentaal voelt dit eerder barok aan, met synthriedeltjes die het geheel behoorlijk frivool maken.

Fans weten al op voorhand wat ze in handen krijgen bij de aanschaf van deze nieuwe plaat. Dat verhaal gaat denk ik nooit veranderen in het geval van Sabaton. Het is ook erg subjectief om punten te geven aan deze band; subjectiever dan bij andere. De melodieën moeten je gewoon liggen, maar je weet wel gewoon wat er op je afkomt. Dat gezegd vind ik het sterk dat de band weer eens andere regionen durft op te gaan in de geschiedenis en sommige nummers gooi ik zonder schaamte in mijn afspeellijst.

Score:

80/100

Label:

Better Noise Music, 2025

Tracklisting:

  1. Templars
  2. Hordes of Khan
  3. A Tiger Among Dragons
  4. Crossing the Rubicon
  5. I, Emperor
  6. Maid of Steel
  7. Impaler
  8. Lightning at the Gates
  9. The Duelist
  10. The Cycle of Songs
  11. Till Seger

Line-up:

  • Pär Sundström – Bas, zang
  • Joakim Brodén – Synth, zang
  • Thobbe Englund – Gitaar, zang
  • Chris Rörland – Gitaar, zang
  • Hannes Van Dahl – Drum, zang

Links: