Eind augustus deelde Sowulo vijfde telg Niht met de wereld. Over voorgaand werk Wurdiz uit 2022 was ik zeer lovend: krachtige, intense, donkere folk, gebracht met een scala aan authentieke instrumenten en verschillende zangtechnieken. Dezelfde ingrediënten zoals een Heilung, maar toch helemaal anders en echt origineel qua geluid. Op andere momenten even goed sfeervol en gevoelig. Ook al duurde het even om een bespreking neergepend te krijgen, ik keek vol verwachting uit naar dit Niht, wat “nacht” betekent. Samen met Faber Horbach, bezieler van dit muzikale project, trekken we richting heilige duisternis, het onbewuste en innerlijke stilte.
Niwe Mōna opent het album op betoverende wijze: mysterieus en sfeervol. Ronduit jammer dat dit muziekstuk slechts een minuut duurt en niet verdergaat. De lagere noten naar het einde toe voel je zakken van je hart naar je tenen, een machtig gevoel gevuld met droefheid en introspectie.
En dan is het wel even schrikken wanneer Seolfren Sicol begint, en wel door het kurkdroge geluid. De breuk met het intro is zeer groot en dat ene moment heeft ervoor gezorgd dat ik aanvankelijk wat moeite had met dit nieuwe album. Mōnaþblōd is nog zo eentje dat mij even deed opkijken: een vocaal ritme-experiment met een nogal kaal klinkend begin. Beide nummers delen echter de aanpak dat die droge klanken al snel verrijkt worden. Dat de stemmen van Faber en Micky Huijsmans vertrouwd klinken, en ook ronduit geweldig, helpt ook een heel eind.
Ook de overige nummers klinken anders dan voorganger Wurdiz, ook al blijven deze dichter bij het gekende geluid, en zo heeft elk Sowulo-album toch zijn eigen nuances. Āsteorfan is krachtig, opzwepend en zwaar en Full Mona gaat meer de catchy toer op, zalig ritmisch, met een heerlijke drive. Nihtēagan begint met harp-achtige klanken die berustende, melancholische zang begeleiden. Naarmate de zinnen vorderen, komt er wat meer ritme bij en uiteindelijk gaat de muziek over in een bombastisch-maar-toch-intiem refrein, gevolgd door een krachtig, ritueel aandoend stuk met keelzang. Prachtmuziek.
Wanneer ik het over Sowulo heb, benadruk ik altijd dat de band er dankzij zijn originaliteit sowieso uitspringt. Het is dan mogelijk wat ironisch, of misschien juist passend, dat net wanneer Heilung er even tussenuit gaat, de naam van deze band enkele keren expliciet door mijn hoofd schiet bij het beluisteren van dit Niht. Let wel, Sowulo doet er zijn eigen ding mee. Hoe dan ook, feel free to disagree, maar luistert u even mee?
Veel vertrouwds dus op dit Niht, dat ook de iets meer experimentele kant niet schuwt. Vermeldenswaardig is zeker nog het feit dat Sowulo naast de teksten zelf ook een vertaling ervan voorziet, wat de aandacht voor en het belang van het lyrische aantoont. De nacht niet als een te vrezen duisternis, maar als een leermeester, met de maan als gids. Een mooie toevoeging aan de discografie, en verplicht luistervoer als je authentieke, donkere folkmuziek kan smaken.
Score:
85/100
Label:
Season Of Mist, 2025
Tracklisting:
- Niwe Mōna
- Seolfren Sicol
- Āsteorfan
- Sōl ond Māni
- Full Mōna
- Miċele Steorran
- Mōnaþblōd
- Nihtēagan
- Carnyx
- Eald Mōna
- Swefnian
- Heolstor Sċeadu
- Genihtian
Line-up:
- Faber Horbach – Vocalen, keelzang, lier, nyckelharpa, Ierse bouzouki, jouhikko, percussie synthesizer, VST
- Micky Huijsmans – Vocalen
- Chloe Bakker – Keltische harp
- Maria Angeles Chaparro Fuentes – Viola
- Rikke Linssen – Viool
- Heleen de Jonge – Cello
- Tessa van Genderen – Carnyx, buckhorn, blaashoorn
- Bart van den Brink – Taglharpa
- Tim Elfring – Kleine percussie
Links: