Headlines

De Mannen Broeders is een samenwerking tussen Colin H. van Eeckhout en Tonnie Dieleman. Van Eeckhout kennen we als zanger en frontman van de uit Kortrijk afkomstige post-metalband Amenra. Dieleman is een Nederlandse singer-songwriter uit Axel, dat we op de landkaart aantreffen in het zuidelijkste deel van de Nederlandse provincie Zeeland. Hij gaat met de artiestennaam Broeder Dieleman door het leven, zingt in het Zeeuws-Vlaams dialect en zijn werk verhaalt vooral over Zeeuwse overleveringen, het Zeeuwse landschap en Bijbelse verhalen.Lees verder ›

Vomit Forth is een Amerikaanse deathmetalband. In 2022 bracht men via Century Media Records het debuut Seething Malevolence uit en slechts twee jaar later ligt opvolger Terrified Of God alweer in de schappen. Dit album is gemixt door Randy LeBeouf, de man die dat eerder deed bij platen van onder andere Jesus Piece en Kublai Khan TX. Mochten die namen u niets zeggen, check gerust eens wat nummers en luister zeker ook eens naar die vette, uitstekende geluidsproductie.Lees verder ›

Het Zweedse The Crown is een band die iedere deathmetalfan wel zal (moeten) kennen. De band loopt al een machtige tijd mee in het wereldje, de eerste acht jaar als Crown of Thorns totdat een gelijknamige band uit Amerika vond dat het niet leuk is om nog een band met zo’n naam rond te hebben lopen. Het mocht hun succes eens in de weg staan. Inmiddels dus omgedoopt naar The Crown lopen de mannen in totaal dus al meer dan dertig jaar mee.Lees verder ›

Heb jij je ooit beziggehouden met de gothicrockscene uit de jaren '80 en '90? Ik zo niet direct. De vijf leden in deze nieuwe supergroep Cemetery Skyline wel, getuige nu het album Nordic Gothic (mooie titel trouwens). En wie zijn die heren dan wel? Het gaat om toch wel ronkende namen uit de Scandinavische extreme metalscene. Zo heb je bijvoorbeeld Markus Vanhala (Insomnium, Omnium Gatherum) dan heb je keyboardspeler Santeri Kallio (Amorphis), drummer Vesa Ranta (Sentenced, The Abbey), bassist Victor Brandt (Witchery, Dimmu Borgir (live), ex-Entombed, ex-Entombed A.D., ex-Firespawn) en niemand minder dan Mikael Stanne (Dark Tranquillity, The Halo Effect) voor de vocalen.Lees verder ›

Wat hebben een wolf en een koning met elkaar te maken? Ik zou het niet weten, maar de vier heren in 1349 zullen ons daar zeker een antwoord op kunnen geven. We weten allemaal dat het Noorse cultgezelschap geen zin heeft in alles wat vernieuwend is en klinkt binnen de black metal. Ravn, brulboei van dienst, stipuleert en stelt dus zelfs dat de reden is waarom 1349 jaren geleden, 1997, boven de doopvont is gehouden, teruggrijpen naar de vroege jaren '90, naar alles wat vies, vuil, smerig, ruw, rauw en robuust klonk. The Wolf And The King is de opvolger van de in 2019 verschenen allesverschoeiende plaat The Infernal Pathway.Lees verder ›

Temple of Dread uit Duitsland komt alweer met een vijfde album op de proppen, genaamd God of the Godless. Deze band heeft nog niet de eer gehad om door Zware Metalen besproken te worden. Het eerste album is uitgekomen in 2019 en werd uitgebracht via Testimony Records. Alle daaropvolgende LP’s werden ook via dit label uitgebracht en zo dus ook deze. Over loyaliteit gesproken, het bestaat gelukkig nog. Het Oost-Friese trio speelt death metal en ik mag zeggen dat de voorgaande edities mij al blij stemden. Ik hoop dat Temple of Dread dit niveau vast heeft weten te houden.Lees verder ›

Het Tsjechische Cave Blind heb ik al eens afgezeken voor het prulwerk genaamd The Golden Axe. Destijds legde ik de link tussen de keelklanken van een constant stervende hond en het stemgeluid van bandbrein Pavel Haken. Het weerhield hem er niet van om zijn nieuwste schijf wederom bij Zware Metalen onder de aandacht te brengen. De cover spreekt in elk geval aan met een brandend schip. Misschien een beetje retro, alsof het 2001 is, maar wel mooi.Lees verder ›

Verenigd u! Dat moet Invictus ook gedacht hebben. De band verzamelde gelijkgestemde labels, Genet records en een Deense en Spaanse platenboer om hun plaat vol melodische death/black metal, Despair, uit te brengen. Deze vijf heren hebben behoorlijk wat achtergrond en klusten of klussen nog steeds bij in ander Belgisch ondergrondgeweld.Lees verder ›

Als je nog wat tijd over hebt, als je nog een putteke hebt dan kan je als je al in één band speelt toch ook nog wel bij een tweede of derde of vierde band aan de slag, niet? Er zijn een aantal Finse heren in dit Deimhal die graag bovenstaande levensleuze hanteren en prompt een EP lanceren, The Diabolical Liberation. Binnen de band zijn er heren die in Kalmah spelen dan weer in Armada North of in nog een waslijst aan andere bands, te veel om neer te schrijven.Lees verder ›

De EP Profound Morality van het Britse Heriot wist potten te breken, die boodschap was ook duidelijk voor het label Century Media Records. Na de tour als support van Rolo Tomassi brak de groep door met het nieuwe platencontract en dit jaar schitterde de band reeds op grote zomerfestivals zoals Download, Jera on Air en Hellfest. De band brengt ook gewoon een interessante melange aan brutaliteit met een enigmatisch kantje.Lees verder ›

Katy Elwell, Mat Ricou en Will Knox ontmoetten elkaar voor het eerst in 2006 en beseften al snel dat ze niet alleen dezelfde creatieve invloeden deelden, maar ook een duidelijke muzikale visie. Het trio, dat voor de bandnaam LizZard koos, stelde zich ten doel om een onmiskenbaar eigentijds rockgeluid te creëren dat de luisteraar emotioneel kon raken en tegelijkertijd niet schroomde om hem of haar uit te dagen. Het resultaat is een zwaar, met hooks beladen geluid dat zoveel groter is dan de som der delen.Lees verder ›

M-VIII B.C.? Wat zou dat nu moeten betekenen? Bij monde van de Belgische deathmetalband Catharsis komt dit neer op het volgende: de nummers die op deze EP verzameld staan - behalve Paradise Lost - werden al geconcipieerd nog voor de bandnaam Catharsis werd gehanteerd. Vandaar Made Before Catharsis oftewel M - VIII B.C.. Zo klaar als een klontje als je het mij vraagt. De bandnaam kwam er pas toen zanger Larz de microfoon definitief opnam. De vier heren die onder het dak van Gio Smet Records zitten, hebben toch al heel wat ervaring in de Vlaamse ondergrond. Ik noem maar een paar bands op: Leech 54, Signs Of Cain, Brutal Exposure maar ook Death's Bride, en die laatste was ergens rond 1995 toch een lekker bandje.Lees verder ›

Met het veelal meesterlijke Blood Incantation weet je tevoren eigenlijk nooit goed waar je aan toe bent. Na de scifideathknaller Hidden History Of The Human Race (2019) kwam men doodleuk (nu ja, leuk?) met synthwave-EP Timewave Zero aanzetten en op de daaropvolgende single stond in elk van beide stijlen een track. Op de nieuwe vinden we opnieuw technische death, ambiance en kosmos terug, maar nog zoveel meer dat de titel Absolute Elsewhere zomaar eens (ook) op de muziek kan slaan.Lees verder ›

Spilling The Astral Chalice is het tweede volledige album van het Slovaakse Siderean. Het vijftal uit Ljubljana begon in 2010 - toen nog als viertal - onder de naam Teleport en speelde oorspronkelijk progressieve thrash metal met een iel zwart randje. Waar destijds een vergelijking met bands als bijvoorbeeld BlackFast en Vektor probleemloos op ging, is dat inmiddels verleden tijd. De debuut EP Sidereal Evolution (2020) en het eerste volledige album Lost on Void’s Horizon (2021) hadden weliswaar nog wat flinterdunne thrashelementen in zich, op het nieuwe Spilling The Astral Chalice zijn die, om maar in het ruimtelijke thema van de band te blijven, in rook opgegaan, gelijk een meteoroïde die door de dampkring schiet en daar volledig verbrandt.Lees verder ›